شب هراس

فرخ احسانی

آسمان از  ماه و ستاره خالی ست

و قاب پنجره را

بر دوش گرفته

شبگرد

به کجا می برد؟

در چهار راه فضول

حرف های درگوشی

همه از شب بوهاست

و بفرموده

قرار است

پستوی خانه ها را ببویند

و به حریر دست ها رحم‌ نکنند..

سگ ها را بنگرید

که در کوچه‌های دنیا

به جستجوی من

گلو‌پاره می کنند.

و با من بگویید

تا به کی باید

تقویم را ورق بزنم و

سراغ آفتاب را بگیریم؟

بازگشت به خانه