نامه ای از جانب برخی از اعضاء کانون نویسندگان ايران

خطاب به هیات موقت دبیران کانون

پیشگفتار نویسندگان نامه: امضاکنندگان نامه‌ی پیوست، به عنوان جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران، در تاريخ بیستم فروردین ۱۴۰۰ طی نامه‌ای که به هیات موقت دبیران ارسال کردند، خواستار پاسخ‌گویی این هیئت پیرامون تخلف‌ها و تصمیم‌گیری‌های آسیب‌رسان به اعتبار کانون، منشور و اساسنامه‌ی آن شدند. اما هیات موقت دبیران و کمیسیون انتشارات، با اعمال سانسور و تبعیض در استفاده از تریبون رسمی کانون، به نفع مواضع خود، از انتشار نامه‌ای با امضا و درخواست اين اعضاء در صفحات رسمی کانون جلوگیری کرد. به همین خاطر امضا کنندگان نامهء مزبور، به دلایل زیر، تصمیم به انتشار عمومی نامه‌ء خود گرفتند:

1. عدم پاسخ‌گویی هیات دبیران موقت کانون به مفاد مندرج در نامهء انتقادی که با امضای سی عضو کانون به هیات موقت دبیران و کمیسیون انتشارات ارسال و اعضای امضا کننده در آن خواستار انتشار مواضع خود شدند.

2. سانسور، بایکوت و عدم انتشار نامه‌ء حمایتی از «بکتاش آبتین‌» در صفحات رسمی کانون که با امضای بیش از ۳۴۰ نویسنده و فعال فرهنگی تهیه شده بود.

3. اتهام‌زنی‌های امنیتی، هتاکی و استفاده از ادبیات نامناسب برخی از دبیران موقت خطاب به منتقدان که موجب آسیب جدی به ساحت، اعتبار و جایگاه کانون شده است.

4. لزوم روشن‌گری در مورد اعلام مواضع مخالف این اعضا راجع به برخی از عللی که رنجش، کناره‌گیری و انفعال بسیاری از اعضای دیگر را در سا‌ل‌های اخیر سبب شده است.

متن نامه

خطاب به اعضا و هیات دبیران موقت کانون نویسندگان ایران

با درود و شادباش‌های نوروزی

با نام و یاد جان ‌سپردگان راه آزادی اندیشه و بیان که، با گذشتن از جان خویش، چراغ آزادی‌ خواهی را در این فضای تاریک، روشن و زنده نگاه داشته‌اند؛ ما امضا کنندگان این نامه، به عنوان جمعی از اعضای کانون نویسندگان ایران، موارد زیر را در راستای تحکیم موقعیت این نهاد قدیمی و دموکراتیک، به هیات دبیران موقت گوشزد نموده و به جد و صراحت خواستار پاسخی قانع ‌کننده و شفاف و منطقی از سوی آنان هستیم.

انگیزه‌ء ما از نوشتن این نامه، نه ایجاد چند دستگی و شکاف در کانون نویسندگان است و نه منافع شخصی و گروهی. دغدغه‌ء ما، در وهلهء نخست، ایجاد انسجامی دوباره در کانون و بازگشت به شیوه‌ ها و گفتمان دموکراتیک و اقناع‌ کننده‌ای است که بخشی از سنت پنجاه سالهء کانون نیز به شمار می‌آید. چنین است که پس از رایزنی‌های بسیار و تبادل نظر و البته تلاش برای حل و فصل اختلافاتی که امروز به فضای عمومی نیز کشیده شده است، بر آن شدیم تا مطالبات بر حق خویش را از طریق این نامه پی‌گیری نماییم.

نخست: با توجه به انقضای بیش از یک‌ سالهء مأموریت هیات دبیران، و با عطف به ماده‌ء شانزدهم و ماده‌ء بیست و سوم اساسنامهء کانون، برگزاری مجمع عمومی سالانهء عادی به شکل حداکثری و با حضور کامل و آزادانه‌ء اعضای کانون، از طریق حضوری یا با توسل به امکانات فضای مجازی، برای تعیین هیات دبیران منتخب اکثریت اعضا، امری واجب و مهم به شمار می‌آید که تا کنون عامدانه از آن تخطی شده و هیات دبیران موقت، با شتابی غیرطبیعی و نالازم، تحت لوای دلایلی سست، به برگزاری «انتخاباتی میان دوره‌ای و غیرشفاف» از طریق مکاتبه‌ای (پستی) دست زدند و در شرایطی که با هیچ شیوهء دموکراتیکی سازگار نبوده و نیست، عملاً عده‌ای مشخص را برای «تکمیل» هیات دبیرانِ از رسمیت افتاده، منصوب نمودند. این عمل موجب اعتراض بسیاری از اعضای جدید و قدیمی کانون شده که با وجود پیگیری‌های بی‌شائبهء ما، پاسخی به آن ندادند.

دوم: بدین وسیله خواستار شکل ‌گیری مجمع عمومی و بررسی فقرهء تعلیق بی‌مبنا و غیرقانونی یکی از اعضای وفادار و فعال کانون هستیم. چرا که هتک حیثیت، پرونده‌ سازی و برچسب زنی به اعضای کانون در هر سطح، و طرح مسائل غیرواقعی و انحراف افکار عمومی از روند حقیقی جریانات، موجب تضعیف شدید اعتماد عمومی به عملکرد کانون نویسندگان ایران و خدشه دار شدن مرام آن خواهد شد. پس با عطف به این موضوعات، خواهان بررسی و رسیدگی فوری به این موضوع نیز هستیم.

سوم: ما نویسندگان این نامه، خواهان بازخواست از کسانی هستیم که با سوء استفاده از جایگاه خویش، به عنوان عضو هیات دبیران کانون، در فضای مجازی یا حقیقی، به تهمت زنی، شایعه‌ پراکنی و ایجاد تفرقه و تشتت اقدام می‌نمایند و از اعتبار کانون به نفع اغراض شخصی خود خرج می‌کنند. این اشخاص سعی می‌کنند هر صدای منتقدی را با برچسب‌های ناروا در نطفه خفه کنند. به زعم ما امضا کنندگان این متن، افراد مذکور در راستای پروژهء شناخته شدهء نفوذ در نهادهای مستقل و آزادی‌خواه چون کانون نویسندگان ایران، می‌کوشند این نهادها را به برهوتی خودساخته هدایت کنند.

ما امضاکنندگان زیر، همچنین، به جد خواهان برچیده شدن بساط هژمونی ‌طلبی و پدرخوانده ‌پروری و مرید بازی در مناسبات درونی این نهاد دموکراتیک هستیم؛ چرا که ایجاد هرگونه دار و دسته و گروه فشاری در کانون، جز تهی شدن انبان ما از معنای آزادی، دموکراسی و برابری چیزی حاصل نخواهد کرد. ما سخت بر این باوریم که در صورت ادامهء شیوه‌های مستبدانه، منش‌های فردگرایانه و فرصت‌ طلبانه، از منشور مترقی کانون جز پوست‌های بدون مغز چیزی بر جای نخواهد ماند .

در همین راستا، بر آنیم تا بلافاصله پس از تشکیل مجمع عمومی کانون، به عنوان برترین رکن تصمیم‌گیری جمعی و دموکراتیک، خواسته‌ها، مطالبات، و انتقادات‌مان را به گوش همهء اعضای شریف و هوشمند برسانیم.

باشد که این نهاد برجسته که تا کنون با خون و زحمات تک تک اعضای خویش ادامه حیات داده است، زین پس نیز با سربلندی این بزنگاه تاریخی را از سر بگذراند.

ما امضا کنندگان این نامه، از هیات دبیران موقت می خواهیم تا این متن را به عنوان رویکرد و نقطه ‌نظر عده قابل توجهی از اعضا، در صفحات مجازی رسمی کانون نشر دهد تا همگان در جریان نظرهای ما قرار گیرند.

در پایان برای همه اعضای کانون نویسندگان من‌جمله اعضای فداکار و در بندمان، آبتین، باژن، خندان، پورفاضل و نوری، آرزوی بهروزی و سربلندی داریم و امیدواریم با همت جمعی و تلاش مشترک، خواسته‌های درون گروهی و آرمان‌های اجتماعی بلند کانون محقق و عملی گردد.

به امید روزهای بهتر

۲۰ / ۰۱ / ۱۴۰۰

امضا:

۱ – علیرضا آبیز

۲ – شیوا ارسطویی

۳ – کبوتر ارشدی

۴ – سعید اسکندری

۵ – نرگس الیکایی

۶ – هوشیار انصاری فر

۷ – محمود بدر طالعی

۸ – فانوس بهادروند

۹ – علیرضا بهنام

۱۰ – مانی پارسا

۱۱ – هادی تقی زاده

۱۲ – رضا چایچی

۱۳ – رضا حیرانی

۱۴ – آتفه چهارمحالیان

۱۵ – م. روانشید

۱۶ – جلیل شاه چشمه

۱۷ – روناک شاه محمدی

۱۸ – مظاهر شهامت

۱۹ – ایرج ضیایی

۲۰ – ریرا عباسی

۲۱ – علی عبدالهی

۲۲ – عبدالعلی عظیمی

۲۳ – مصطفی فلاحیان

۲۴ – محمد قاسم‌زاده

۲۵ – عزت قاسمی

۲۶ – علی قنبری

۲۷ – امین مرادی

۲۸ – سروش مظفر مقدم

۲۹ – روح اله مهدی پور عمرانی

۳۰ – طلا نژاد حسن

۳۱ – مازیار نیستانی

برگرفته از سايت «شهرگان»

بازگشت به خانه