سه یادداشت پان ایرانیستی

هوشنگ طالع

آیا تجزیه‌ء نرم ایران در دستور است؟

(یادداشت  ۱۸۹۳)

      با اعلام نامزدی رضایی میرقائد از سوی شورای نگهبان، بسیاری از دیده‌بانان مسائل داخلی به این باور رسیدند که هنوز تجزیه‌ء نرم ایران از دستور کار حکومت اسلامی بیرون نرفته است و شاید فرجامین خویش‌کاریِ حکومت اسلامی است. با انتخاب رضایی میرقائد، که شاید سوار بر خودرو از پشت دیوار دانشکده‌ء اقتصاد، گذر کرده‌ باشد، به سمت معاون اقتصادی رییس ‌جمهور اسلامی، بسیاری از دیده‌بانان مسایل داخلی ایران به این نتیجه رسیدند که تجزیه‌ء نرم ایران در قالب "فدرالیسم اقتصادی" به مورد اجرا گذارده شده است که شاید فرجامین خویش‌ کاری (وظیفه) حکومت اسلامی است! انتخاب استاندار ویژه برای خوزستان هم در راستای طرح نرم تجزیه‌ء ایران است. به هوش باشیم و این توطئه‌ء حکومت اسلامی را ناکام کنیم.

یک‌شنبه ۲۱ شهریور ۱۴۰۰

مأموریت انجام شد؟!

(یادداشت  ۱۸۹۴)

      هنوز به یاد داریم که جورج بوش پسر، پس از یورش به افغانستان در یک نمایش نظامی، پایان ماموریت یعنی پیروزی بر طالبان را اعلام کرد که نزدیک به دو دهه پس از آن، حکومت آمریکا، با بستن قرارداد رسمی، افغانستان را به طلبه‌های انسان‌نما یا سربازان بدون اونیفورم خود سپرد و از این سرزمین بیرون رفت. جُبن و کوربینی حکومت اسلامی و نداشتن پیوند این حکومت با منافع ملی، تاریخ و فرهنگ ایران، باعث شد که حکومت اسلامی در راستای خواست حکومت آمریکا قرار گیرد و در سلطهء طلبه ‌های انسان‌نما بر افغانستان، یا ایران شرقی، گام بردارد! دیروز هم برای این‌که حکومت اسلامی، مانند جورج بوش (پسر)، پایان عملیات موفقیت‌آمیز یا پایان ماموریت سلطه‌ء طالبان بر افغانستان را نشان دهد، خبرنگار و دوربین خبری را با اجازه‌ء طالبان به درهء ‌پنجشیر فرستاد تا به مردم ایران نشان دهد که پنجشیر در تصرف سربازان بدون اونیفورم آمریکاست! راستی را ننگتان باد که ننگ تاریخ ایرانید.

دوشنبه ۲۲ شهریور ۱۴۰۰

توطئهء آمریکا - حکومت اسلامی - پاکستان

(یادداشت ۱۸۹۶)

      برخلاف توطئه‌ء آمریکا - حکومت اسلامی – پاکستان، برای سلطه‌ء طلبه‌های انسان نما بر افغانستان، مقاومت مردم افغانستان تا بر پایی دولت فراگیر ملی، ادامه خواهد داشت. در این میان، عدم وابستگی هیات حاکمه‌ی حکومت اسلامی به منافع ملی ایران و عدم آگاهی از تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین، بزرگ‌ترین زیان را بر منافع ملی ایران و امنیت سرزمینی و فضای حیاتی ملت ایران، وارد آورده است که نمی‌تواند تنها و تنها از روی عدم آگاهی یا اشتباه محاسباتی باشد. پس از خیانت تجزیه‌ی دریای مازندران، از دست دادن منافع ایران در قفقاز همیشه ایرانی، بخش شرقی ایران نیز به قربان‌گاه فرستاده شد. مردم ایران باید از خود بپرسند که تجزیه‌ و بازتجزیه‌ء ‌‌‌‌‌ایران تا کی و کجا ادامه خواهد داشت و خویش‌کاری و سهم حکومت اسلامی در تجزیه‌ء ایران چیست؟!

چهارشنبه ۲۴ شهریور ۱۴۰۰

بازگشت به خانه