گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد!

ابراهیم احمدیان

سوگند می خورم که این شعر را حافظ برای قالیباف ـ این نابغه دوران ـ گفته. چون او

- بدون این که مثل شماها نزدیک ده سال سه چهار کنکور بدهد و یکی دو پایان نامه بنویسد و امتحان تافل و امتحان جامع بدهد و از پرپوزال دفاع کند و از تز دفاع کند و دو مقاله هم از تز را در یک مجله علمی پژوهشی منتشر کند دکتر جغرافی شد.

- بدون اینکه دانشکده پرواز برود خلبان شد.

- بدون این که دانشگاه پلیس برود یک ژنرال پلیس و سلطان ابوالفوارس شد.

- بدون این که نشانی ساختمان شهرداری را بداند، شهردار تهران شد.

- بدون این که خاک تخته سیاه بخورد، عضو هیئت علمی دانشگاه شد، مسئله‌آموز صد مدرس شد، مهندس شد.

- آری، او به مکتب نرفت و خط ننوشت ولی مدرس شد. او بدون این که رای بیاورد رییس مجلس شد.

- او به هر راهی رفت، قبول دولتیان و کیمیای این مس شد.

- آری سوگند می‌خورم که این غزل را حافظ برای قالیباف گفته چرا که حافظ هم خواست از این راه برود ولی نتوانست و مفلس شد:

ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دل رمیده ما را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد

طرب سرای محبت کنون شود معمور

که طاق ابروی یار منش مهندس شد

به صدر مصطبه ام، می نشاند اکنون یار

گدای شهر نگه کن که میر مجلس شد

خیال آب خضر بست و جام اسکندر

به جرعه نوشی سلطان ابوالفوارس شد

چو زر خرید وجود است شعر من آری

قبول دولتیان کیمیای این مس شد

ز راه میکده یاران عنان بگردانید

چرا که حافظ از این راه رفت و مفلس شد

برگرفته از فیس بوک

بازگشت به خانه