دو سر برد، دو سر باخت!

 در حالی که بسیاری از زنان و دختران ایرانی صرفاً به دلیل عدم پذیرش حجاب اسلامی در زندان‌های حکوت اسلامی محبوس هستند، سفیر آلمان و استرالیا در ایران با حجاب کامل اسلامی از اماکن مذهبی دیدن کرده و عکس یادگاری می‌گیرند...

 و در همین زمان در حالی که زنان در افغانستان در خانه‌های خود هم از ترس طالبان امنیت ندارند، دولت نروژ با هزینه شخصی هیئتی از این مردان ضد زن متحجر را با جت اختصاصی به کشور خود دعوت می‌کند و در میز مذاکره زنان با حجاب روبروی هیئت طالبانی می‌نشیند...

مماشات با طالبان در افغانستان و آخوندها در ایران به نقطه خطرناکی رسیده است، غرب عامدانه و آگاهانه چشم خود را به روی اتفاقات تلخ و غیرانسانی، بی‌عدالتی‌های ایران و افغانستان بسته است و به این جغرافیا فارغ از هرگونه ارزشی برای انسان‌هایی که محکوم به زیستن در آن هستند، به عنوان گاوی شیرده می‌نگرد!

زنان اما در این معاملات و مذاکرات قربانیان همیشگی و دوطرفه معادله هستند، از طرفی در افغانستان و ایران زنان از تبعیض، نابرابری جنسیتی، مردسالاری و قوانین ضد زن ضربه‌های بزرگی خورده‌اند، از طرف دیگر دولت‌مردان برای رسیدن به خواسته‌های خود در جهت نشان دادن حسن نیت در برابر حاکمان رژیم اسلامی و طالبان، زنان را در چادر کادو پیچ کرده و برای رام کردنِ طرفِ مذاکره‌کننده، وارد عرصه می‌کنند...

در واقع از زنان برای رسیدن به نتیجه مورد نظر خود استفاده ابزاری می‌کنند... زمانی از زنان به عنوان طعمه برای نزدیک شدن به مردان در معادلات سیاسی سؤاستفاده می‌شد و اصطلاحاً بازی «تله جنسی» باب بود، امروزه اما روش بازی تغییر کرده است. زنانی از کشورهای آزاد با حق انتخاب پوشش را، با حجاب اسلامی در قالب سفیر، وزیر و... وارد بازی می‌کنند...

به این ترتیب نتیجه مذاکره و معاملات این چنینی برای حاکمان جمهوری اسلامی، طالبان و طرف‌های غربی دو سر بُرد و برای جامعه زنان دو سر باخت است.

  در این بازی تصمیم گیرنده‌های اصلی مردانی هستند که گه‌گاه هرگز دیده نمی‌شوند، زنان اما در فیلم‌ها و تصاویری که منتشر می‌شود براساس سناریوی از پیش تعیین شده، در نقطه طلایی کادر قرار دارند و بصورت گل‌درشت دیده می‌شوند!

  اولین واکنش جامعه جهانی و شهروندان معترض به این عمل، پرسشگری از زنی‌ست که در فیلم و تصاویر می‌بینند، برخی به آنها انگ همراهی در خشونت «زنان علیه زنان» می‌زنند... این افراد بی‌خبر از   بازی پشت پرده زنان را مورد هجمه قرار می‌دهند و ناخواسته آن‌ها را آزار می‌دهند...

مهمترین بخش این اتفاقات نادیده گرفتن و درک نشدن زنان بعنوان قربانی‌ست...

پرسشگری از قربانی و مقصر جلوه دادن او «قربانی نکوهی» نامیده می‌شود. فعالان حقوق زنان، با روشنگری در این موارد باید پرسشگران و معترضانِ خشمگین را به سمت مقصر واقعی سوق دهند، و این نکته مهم را یادآور شوند که پرسش واقعی باید از دولت‌مردانی پرسیده شود که تصمیم گیرنده و گرداننده مذاکرات بین‌المللی هستند، نه زنانی که قربانی‌اند... کسانی که نخ عروسک را در دست گرفته و گرداننده خیمه شب‌بازی هستند، باید پاسخگو باشد نه عروسک...

و از طرفی نیاز مبرم جامعه زنان آگاهی به این سوء استفاده‌های ابزاری‌ست، زنان باید راه مقابله با این دست اتفاقات را یاد گرفته و برای خارج شدن از بازی، نخ عروسک را قیچی کنند.

بازگشت به خانه