در انتهاى اين جاده

افشین‌ بابازاده

در انتهاى اين جاده

اقيانوسى موج می زند

که كشتی هاى غرق شده را

در اعماق خود پنهان كرده

در ساحل اش

رقص پرچم هاى برافراشته

بر جاى پاى مردم خيس و شاد

تب تنهايى را به فراموشى مى برد

در بامداد هايش

دهان كف كردهء ساحل

جنازه ها را به روى ماسه هاى نرم خواب مى كند 

و مردان و زنان ميان سال

                            تا زانو در آب قدم مى زنند

در آفتاب هايش

شن هاى داغ

چون موهاى سفيدم

از روى سنگ ها

شانه مى خورند

در انتهاىش

ماهيگيران

مي رقصند

در آوازی كوتاه:

از اين آب نترس

از آن موج نگريز

ما فريب آفتاب اين كناره را دیده ایم

به امواجش نگاه می كنم

به كناره هايش خيره مى شوم

آخر اين جاده

همیشه همين جاست

خالى از دروغ و

خروشان از دل به دريا زدن.

بازگشت به خانه