«عشق باعث می‌شود آدم کارهای دیوانه ‌واری انجام دهد...»

  این جمله را «ویل اسمیت»، مردی امروزی که در جامعه‌ای مدرن زیسته، و از قضا بسیار هم مشهور و معروف است، کمی بعد از اینکه به صورت «کریس راک»، مجری برنامه اسکار، به دلیل شوخی نابجا با همسرش، «جیدا پینکت»، سیلی زد، به زبان آورد!

  لحظه ای که ویل اسمیت، روی سن، به سمت کریس راک قدم برمی‌داشت، یادآور تصویر قیصر در سینمای ایران بود. این اتفاق ثابت کرد رفتار‌های مردسالارانه، حماقت و غیرت مرز ندارند!

  ترکیب عشق و کارهای دیوانه‌وار ناخودآگاه چهرهء پدر رومینا، همسر، پدر و عموی منا حیدری، همسر فاطمه بریحی و... را به خاطر می‌آورد. این افراد ادعا می‌کردند از سر عشق دست به زن‌کُشی و دخترکُشی زده‌اند!

  حال در ۹۴مین مراسم اسکار، در قلب آمریکا، مردی پس از انجام کاری دیوانه‌وار، به روی سن رفته، اشک می‌ریزد، توسط حضار تشویق می‌شود، دلیل کارش را محافظت از همسرش عنوان می‌کند و با نگاهی معصومانه می‌گوید: «عشق آدم را به کارهای دیوانه‌وار وادار می‌کند»، و سپس سخنرانی‌اش را با دغدغهء مهم اش به پایان می‌برد: «امیدوارم من را باز هم به جشن اسکار دعوت کنید»!

  ویل اسمیت و کریس راک هر دو مرتکب اشتباه شدند، شوخی با ریزش موی جیدا پینکت، به علت بیماری، کاملاً اشتباه بود، و واکنش ویل اسمیت اشتباهی بزرگتر...

  مابین جدال این دو مرد، جیدا پینکت نادیده گرفته شد، و حتی در خبرها و نقل‌قول ماجرا هم به او صرفاً به عبارت «همسر ویل اسمیت» اشاره می‌شود، حال آنکه خود جیدا پینکت یک کارگردان و تهیه ‌کنندهء مطرح هالیوود است، زنی تواناست و برای معرفی با نام خودش به تنهایی قابل شناسایی ست و نیازی نیست نام او را کنار ویل اسمیت به عنوان «همسر» قرار داد‌.

  آیا جیدا می‌توانست از خودش دفاع کند؟ آیا او برای محافظت نیاز به رفتاری خشونت‌آمیز از طرف همسرش داشت؟ آیا ویل این حق را داشت به جای جیدا تصمیم گرفته و به صورت کریس سیلی بزند؟

جیدا هیچ تفاوتی با منا حیدری، رومینا اشرافی، فاطمه بریحی و... ندارد. او هم قربانی‌ست، قربانی یک سیستم مردسالارانه که در آن، زنان ناتوان از تصمیم‌گیری، به محافظت از جانب مردان نیازمندند؛ محافظتی که «عشق» نامیده می‌شود و به مرد اجازه می‌دهد هر کار «دیوانه‌واری» را انجام دهد!

بازگشت به خانه