توده نفتی های دیروز و توده اتمی های امروز

ن. نوری زاده

Nourizadeh.n@gmail.com

اخیراً «توده نفتی ها»، به جای انتقاد صحیح و دادن پاسخی مستدل به بیانیه ای که نهضت آزادی منتشر کرده، ضمن تحریف مواضع این حزب، آنان را به «غش کردن به سمت آمریکا»، «حمایت از ناتو» و «اوکراین فاشیست زده»، «روسیه ستیزی» و نیز تقبیح «جمهوری اسلامی در محکوم کردن روسیه» متهم کرده اند.(2)

پیش از ورود به اصل مطلب، باید توجه داشت آنهایی که حتی بطور سطحی تاریخ سیاسی ایران را ورق زده باشند وقتی به نام حزب توده ایران برمی خورند بی اختیار  واژهء "توده نفتی" در ذهن و ضمیر آنان نقش می بندد. اما برای اطلاع آن دسته از کسانی که برایشان این واژه غریب است، بویژه نسل امروز ایران، شایسته است مختصری به این واژه که یکی از مصادیق عبرت آموز تاریخ معاصر ایران است، پرداخته شود:

حزب توده ایران، در پیروی از سیاست های دولت شوروی (سابق)، در خلال دوران مبارزات خود نه تنها موافق به اعطای امتیاز نفت شمال به روس ها بود بلکه در فوائد اعطای امتیاز نفت به آنها اصرار می ورزید. برای مثال، تئوریسین های این حزب، از جمله  احسان طبری، در تحلیل های خود عدم واگذاری امتیاز نفت شمال به روس ها را حرکت غلط و یک طرفه ارزیابی کرده اند و براین باور بودند که: "همانگونه که ما برای انگلستان در ایران منافعی قائل هستیم باید معترف شویم که دولت شوروی هم از لحاظ امنیت خود در ایران منافع جدی دارد."(2) این موضع گیری باعث پیدایش اصطلاخ «توده نفتی» شد.

بر این اساس، روس ها و حزب دست نشانده شان در ایران نسبت به تلاش های خستگی ناپذیر دکتر مصدق در مجلس چهاردهم (1323) و تصویب طرح او در مخالفت با امتیاز خواهی روس ها در شمال ایران به خشم آمدند و در زمان اشغال روس ها در ایران و در واکنش به ناکامی سیاست خود، به سیاست تجزیه طلبانه در آذربایجان و کردستان روی آوردند.

امروز نیز می توان به روشنی رد پای نسل سنگوارۀ (فسیل) توده نفتی ها را در حمایت از جنگ وحشیانهء روس ها در اوکراین مشاهده کرد. «توده نفتی ها»ی ساکن اروپا و آمریکا در فضای مجازی و به بهانهء «مبارزه با امپریالیسم» بر چهرۀ مردم صلح طلب، مدافعان حقوق بشر و احزاب مستقل سیاسی که با سیاست های جنگ طلبانه و ویرانگر روسیه مخالفت می ورزند، همواره چنگ می اندازند و از همین موضع به مفاد بیانیه نهضت آزادی حمله می کنند.

برای روشن شدن مطلب بهتر است نخست به مواضع مندرج در بیانیهء نهضت آزادی نسبت به «ضرورت صیانت از استقلال ایران در قبال سیاست‌های سلطه‌ جویانهء روسیه» بپردازیم و سپس به چند پرسش و یک نکته در مورد بیانیهء تحریف آمیز توده نفتی ها با عنوان «آن "نهضت"ی آزاد و ملی است که شرایط امروز جهان را درک کند» اشاره کنیم.

در بیانیهء نهضت آزادی آمده است:

الف: «… تجربهء چهار دههء گذشته حاکمیت نظام جمهوری اسلامی صحت دغدغه یاد شده (دست استعمار بیگانه از آستین استبداد داخلی بیرون می‌آید) را ثابت کرد و نه تنها آزادی‌های مدنی و سیاسی به محاق رفت و تحزب و تنوع آرا و آزادی بیان و مطبوعات نادیده گرفته شد، بلکه به موازات آن، بر حاکمیت ملی و استقلال کشور نیز خدشه وارد شد و به‌تدریج، شاهد اعمال نفوذ بیگانگان در شئونات سیاست و مناسبات دستگاه دیپلماسی رسمی شدیم؛ "تا جائی که وزارت امور خارجه ایران" برای منویات و مصالح و خواست‌های همسایه شمالی (روسیه) اولویتی جدی قائل می‌شود.»

ب: «چگونه است که نهادهای رسمی کشور در شمار اندک کشورهایی به شمار می‌روند که حملهء روسیه به اوکراین را محکوم نمی‌کنند و، به رغم خواست و افکار عمومی ایرانیان، نه تنها با مردم جنگ‌ دیدهء اوکراین همدردی نمی‌کنند و حتی از به کار بردن عبارت "حمله و تهاجم نظامی" در قبال این حوادث خونبار و جنایات جنگی احتراز می‌کند، بلکه به توصیهء سفیر روسیه در ایران، سخنگوی وزارت خارجه و رسانه های ایرانی، ملزم به کاربرد عبارت گنگ، غیر متعارف و خلاف واقع "عملیات ویژهء روسیه" می‌شوند؟»

ج: چگونه است که: «دولت روسیه، به‌رغم داعیهء دوستی و همکاری با دولتمردان ایرانی، به عموم قطعنامه‌های شورای امنیت برای تحریم اقتصادی و تجاری ایران رای مثبت و موافق داد تا ایران ذیل بند(۷) منشور ملل متحد قرار گیرد؟»(3)

د: چگونه است که دولت روسیه: «در جدیدترین مورد، مذاکرات در شرف موفقیت برجام در وین را در حالی به بن‌بست کشانید که میزبان مقامات عالی‌رتبه رژیم راستگرای اسراییل بود و با طرح مطالبات غیرمعمول، آن توافق رو به حصول را به گروگان گرفت تا منافعی عاید ایران نشود و ایران همچنان محتاج و دنباله‌رو سیاست‌های روسیه باقی بماند؟»

ه: «همان‌گونه که اتکای بلاقید و شرط نظام سلطنتی پیشین به قدرت‌های غربی به ویژه آمریکا و انگلستان به وقوع بحرانی مهارناپذیر و بی‌بازگشت انجامید، اعتماد و پشتگرمی به دولت‌هایی نظیر چین یا روسیه نیز حاوی منافع ملی و حتی ثبات سیاسی پایدار نخواهد بود.»

و: «شعار محوری سیاست خارجی نهضت ملی ایران و دولت دکتر مصدق مبنی بر موازنه منفی بر اساس پرهیز از ورود به بلوک‌بندی‌های ابرقدرت‌های جهانی است و وجه مکمل آن، التزام به اصل بی‌طرفی مثبت از طریق ایجاد روابط حسنه و همکاری‌های موثر در فضای بین‌المللی به مثابه تنها راهکاری است که زمینه بی‌نیازی از اتکا به پشتیبانی قدرت‌های بیگانه را فراهم می‌آورد.»

ز: «سیاست خارجی همواره در ادامه سیاست داخلی "قرار گرفته و معنا پیدا می‌کند و امنیت ملی پایدار نیز تنها در پرتو تحقق حقوق و حاکمیت ملت و پذیرش ارزش‌های دموکراتیک در راستای نیل به پشتیبانی ملی به دست می‌آید."(4)

این بود فراز هائی از بیانیهء نهضت آزادی در مورد استقلال در قبال سیاست های سلطه جویانهء روسیه در ایران. اینک باید دید که از نظر توده نفتی ها در کجای این بیانیه از ناتو حمایت شده است؟ و یا در کدام منطق حزبی، به استثنای منطق حزب توده، دفاع از "مردم جنگدیدهء اوکراین" که در این بیانیه آمده است، مصداق  "اوکراین فاشیست زده" است ؟

توده نفتی ها، در همین شماره نشریه فضای مجازی خود، از خانم لوپن که اکثرمردم، کارشناسان علوم سیاسی و احزاب متعارف فرانسه او را یک فاشیست می دانند و با انتخاب احتمالی او به مقام ریاست جمهوری فرانسه از خود می پرسند که: "آیا فاشیست‌ها به اروپا بازمی‌گردند؟" دفاع جانانه کرده است و بدین سبب مفهوم فاشیست زده را  معلوم نموده. همچنین توده نفتی های دیروز و توده اتمی های امروز که "خواهان آن توافق اتمی می باشند که هیچ لطمه ای به دستآوردهای اتمی ایران وارد نشود!"، ایکاش گویان افسوس می خورند که چرا نباید "از توان نظامی و اتمی ایران در شرایط بغرنج کنونی دفاع کرد؟"(5)

بدیهی است توده اتمی های امروز قبل از دفاع از برنامه اتمی ایران ابتدا به این واقعیت که در بیانیهء نهضت آزادی مبنی بر اینکه دولت روسیه، «در جدیدترین مورد، مذاکرات در شرف موفقیت برجام در وین را در حالی به بن‌بست کشانید که میزبان مقامات عالی‌رتبه رژیم راستگرای اسراییل بود و با طرح مطالبات غیرمعمول، آن توافق رو به حصول را به گروگان گرفت تا منافعی عاید ایران نشود و ایران همچنان محتاج و دنباله‌رو سیاست‌های روسیه باقی بماند» اشاره شده است، پاسخ دهند؟ و سپس موعظه کنند که: «آن "نهضت"ی آزاد و ملی است که شرایط امروز جهان را درک کند!»

_________________________________

منابع:

1. https://www.pyknet.net/1401/12farvardin/28/page/titre.htm

2. جامی، گذشته چراغ راه آینده است، تهران، نیلوفر، 1371، ص 221 و 229

3.         قطعنامه ۱۶۹۶ (بررسی وضعیت برنامه هسته‌ای) / 31ژوئیه 2006

           قطعنامه ۱۷۳۷ (درخواست برای پایان غنی‌سازی) / 23 دسامبر 2006

           قطعنامه ۱۷۴۷ (تحریم اشخاص و سازمان‌ها، ممنوعیت صادرات و واردات سلاح‌های سنگین)/ 24  مارس 2007 

           قطعنامه ۱۸۰۳ (تحریم اشخاص و سازمان‌ها و تحریم‌های اقتصادی گسترده‌تر) / 3 مارس 2008

           قطعنامه ۱۸۳۵ (درخواست به پایندی به خواسته‌های شورای آژانس بین‌المللی انرژی اتمی)/ 28 سپتامبر 2008

           قطعنامه ۱۹۲۹ (تحریم اشخاص و سازمان‌ها و اعمال محدودیت‌های تجاری و اقتصادی بیشتر) / 9 ژوئن 2010

           قطعنامه ۱۹۸۴ (تمدید مدت تحریم‌ها و تأکید بر قطعنامه‌های گذشته) 9 ژوئن 2014

4. https://www.nedayeazadi.net/1401/01/39148

5. https://www.pyknet.net/1401/12farvardin/28/page/titre.htm

بازگشت به خانه