تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
خانه | آرشيو صفحات اول سايت | جستجو در سايت | گنجينهء سکولاريسم نو |
|
ولد چموش، ورق به شبی برگشت!
س. سمبه – سایت مشروطه
سال ۸۸ تازه سر از تخم درآورده بودی و سرمست از پیروزی مموتی، خواب خلیفه سوم شدن می دیدی. زمان گذشت و تو ولد چموش به همراه طائب ها و سلیمانی ها و همدانی تا توانستید مردم را کشتید؛ از کشتار دی ماه ۹۶ و قیام گرسنگان بگیرتا برسید به کشتار وحشیانه مردم در آبان خونین ۹۸، اما خب، چند ماهی مردم ساکت بودند و تو هم سرخوش از افسردگی ملت، همانند پدر بی پدرت یک شبه آیت الله شدی و به انتظار مرگ ددی، شب ها بالای سرش از نقشه هایت میگفتی و از اینکه استمرار طلبان با تکرار خطر رهبری تو، این خبر را عادی کرده اند و جامعه واکنش آنچنانی نشان نخواهد داد و لابد آن فرومایه پر عقده هم با خنده های چندش آور و جک های حوزوی حرفهایت را تایید میکرد و پدر و پسر خوشحال از جا انداختن موضوع رهبری تو، منتظر چمدان های دلار برجام اسلیپی بودید.
فضا قبرستانی بود. مردم خشمگین از آبان ۹۸ و ساقط شدن هواپیما و کشتارهای گذشته مشغول به روزمرگی بودند تا اینکه سپیده رشنو را گرفتید و دم از احضار خدای دهه شصت زدید و سگ های هار گشت آدمکش ارشاد را دوباره وسط خیابان ها رها کردید تا با ایجاد رعب و وحشت که سیاست مورد علاقه پدر کوتوله و حرام زاده ات است، مردم را وادار به سکوت و قبول رهبری ات کنی؛ اما، اما، به شبی و با حماقت یکی از ماموران سرکوبگرتان، ورق برگشت و بغض ۴۳ ساله ملت ترکید. خون مهسا امینی و مرگ غمگینش اسم رمزی شد تا خیابان ها پر شود از فریاد: «مجتبی بمیری،رهبری رو نبینی»!
ولد چموش حرامی، بدان تو را آن سپاه اهریمنی به زور توپ و تانک حتی اگر برای چند صباحی هم بر تخت خلافت بنشاند، مطمئن باش فرجام تو بهتر از توله سگ های صدام نخواهد بود. برایت آرزو میکنم که پدر حرام زاده ات به مرگ طبیعی نمیرد و همانند معمر قذافی که تقاص خیانت هایش به ملت ایران در زمان انقلاب کثیف ۵۷ را داد، دشنه در ماتحت رفتنش را تماشا کنی و پس از آن ملت پوست از سرت بکنند و مایه عبرت آیندگان شوی.
خون مهسا طلسم رهبری ات را باطل کرده است و نظام اهریمنی که پدرت قوامش بخشید، سست تر از همیشه، بر روی آب است و با یک طوفان سهمگین ملت، در هم خواهد شکست. مجتبی، قذافی را به خاطر بسپار، پسران صدام و عدی را به خاطر بسپار، پدرت را به خاطر بسپار، پرنده شاید مردنی باشد، اما پرواز کشتنی نیست!