نامه ای به مدیر سیاه قلب روزنامهء کیهان تهران

شبنم بدری

آقای حسین شریعتمداری!

به نام ایران و آرزوی ناخوشی برای دشمنان اش!

تو معترضان را آشوب گرانی خوانده ای که در قد و قواره براندازی نیستند.

پس براستی در دل تو و رهبر درمانده ات آشوب به پا کرده اند؟

پس تو هم قبول کرده ای که آنها قصد براندازی حکومت سرکوبگر اسلامی شما را دارند؟

اما آیا واقعاً فکر می کنی که آنها قادر به براندازی حکومت شما نیستند؟

گمان نمی کنم که اینگونه فکر کنی. اگر تو و درمانده اینطور فکر می کردید، برای مقابله با دختران جوانی که هیچ سلاحی در دست و حتی لباسی مناسب رزم با گلهء اوباش شما به تن ندارند، از موجودات مسلحی که مانند خودتان قلب سیاهی دارند، استفاده نمی کردید.

اگر قبول داشتید که ایرانیان قادر به براندازی نیستند، از همان لحظات نخستین شروع اعتراضات دست به کشتار نمی زدید.

ادعا کرده ای که مبارزان چادر از سر زنان محجبه کشیده اند؟

می دانی که دروغ می گویی و می دانی که بسیاری از زنان محجبه ایرانی در این اعتراضات همراه سایر زنان ایرانی در حال مبارزه با حکومت درماندگان هستند. این زنان مبارز و محجبه شما را حتی مسلمان نمی دانند. اگر نام تمام زنان مبارز محجبه را نمی دانی اما بانو فاطمه سپهری را که خوب می شناسی؛ یکی از شجاع ترین مبارزان زن محجبه که هم اکنون در زندان های مخوف حکومت شما است و مبارزان امیدوارند که شما در زندان چادر از سرش نکشیده باشید.

در حکومت شما سیاه قلبان، مبارزان مجروح از روی تخت بیمارستان به مراکز امنیتی منتقل می شوند و از آمبولانس برای جابجایی سرکوبگران استفاده می شود؛ اینها را می دانی؛ اما به دروغ مبارزان را به آتش زدن آمبولانس های حامل بیمار متهم می کنی.

حدس می زنم یکی از کابوس های تو و درمانده این است:

«در خواب می بینید که دختران جوانی که کمان به دست دارند، در حال نزدیک شدن به تو و درمانده هستند. اتفاقاً برخی از این دختران، محجبه هستند؛ به کفتاران و لاشخوران اطراف تان دستور می دهید که شلیک کنند و آنها شلیک می کنند و دختران گلوله می خورند اما نمی میرند. خبر ندارید که آنها، مانند اسفندیار، رویین تن شده اند. آنها تو و درمانده را به سر تیرهایشان می زنند و کمان را می کشند، به سان آرش. و تو و درمانده را به جایی خارج از کره زمین ما آدمیان می فرستند».

ضمناً دفعهء دیگر که خواستی قد و قامت مبارزان را اندازه گیری کنی، به خودت یادآوری کن که تو و درمانده حتی از پیکر مبارزان هم می ترسید.

با آرزوی دیدن تو در محکمه

شبنم بدری.

بازگشت به خانه