درد دل یک کارگر در توئیتر

Icarus

وقتی شما سلطنت‌طلبا و جمهوری خواه ‌ها دارین دعوای فردای انقلاب رو امروز انجام میدین این برای من کارگر ایرانی مثل آواری بر آینده‌م هست و اصلا دعوای شما برام اهمیتی و موضوعیتی نداره تا زمانی که ج.ا سرکار باشه، منی که به هر دلیلی (خانواده، بی‌پولی، بیسوادی و ...) نتونستم فرار کنم، هر روز که بیدار میشم می بینم بیشتر از زندگی محروم شدم، منی که هر روز صبح ساعت ۶:۲۰ صبح باید بیدار بشم برم سرکار و ساعت ۸:۲۰ دقیقه برسم خونه، برای غذا خوردن باید فکر این باشم چی بخورم که گرون نباشه، یا بتونم سالی دوبار برم شهرستان پیش خونواده‌م، لباس و باقی تفریحات که برای شما عادی هست رو ما کارگرا اصلا ایده‌ای درباره‌شون نداریم. منی که آرزوی داشتن ماشین موند تو دلم و هر سال باید زور بزنم تا بتونم پول رهن خونه که دو برابر پارسال شده رو جور کنم.

می‌بینید این وضعیت واقعی داخل ایران برای افرادی هست که خونواده پولدار و یا طبقه‌ی متوسط دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ نداشتن و متاسفانه شرافتمندانه زندگی کردن؛ وقتی وضعیت خودم رو می‌بینم که وضعیتم این هست که وسایل اولیه‌ی زندگی که هیچی دیدن خونواده‌م هم از داخل ایران آرزو شده برام باید بگم متاسفانه شرافتمند زندگی کردم.

برای منِ کارگر هیچ اهمیتی نداره جمهوری باشه یا سلطنت. فقط ج.ا نباشه. باور کنید اگر افرادی مثل حسین رونقی و یا فاطمه سپهری که داخل ایران هستن و واقعیت زندگی مردم ایران رو با وجود خودشون حس می‌کنن، بدون اینکه زندگی نازنین شون در خطر بیفته به تنهایی پرچمدار انقلاب ایران باشن به هیچکدوم از شما احتیاجی نبود. شما برای مباحث فلسفی دعوا می‌کنید. ما فقرای داخل ایران برای بقا دست و پا می زنیم (از تمام عزیزان خارج از کشوری که این مدت بدون چشم داشتی و صادقانه همیشه همراه و یاور بودن عذر می خوام) اینها رو گفتم تا موقع دعواهاتون یادتون باشه ما مردم عادی و کارگر ایران چقدر برامون اهمیت داره دعوای شماها. (12 فوریه 2023)

بازگشت به خانه