الهه توکلیان: سکوت در برابر جنایت، خیانت است

تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه

خانه | آرشيو صفحات اول سايت | جستجو در سايت | گنجينهء سکولاريسم نو

7 فروردین ماه 1402 - 27 ماه مارس 2023

الهه توکلیان، معترضی که بر اثر اصابت گلوله به ناحیه سر و چشم مجروح شده، ویدیویی از خود پیش از عمل جراحی در ایتالیا منتشر کرده است. او برای خارج کردن گلوله از سرش در ایتالیا بستری است.

خانم توکلیان در پستی اینستاگرامی نوشته است: «من نه تنها حاضر نیستم که این گلوله پر از خشم و نفرت و ظالم رو در سرم نگه دارم، بلکه رفتار خشونت آمیز و ظلم را به مردمم قبول ندارم و نمیتوانم سکوت کنم... سکوت در مقابل خون هایی که به ناحق ریخته شد یک خیانته...»

او افزوده است: «من با اجازه شخصی خودم رضایت دادم و این ریسک رو قبول کردم که این گلوله از سرم خارج و نمایش داده بشه که با چه گلوله ای من واشخاص دیگری چشمشان از دست دادند ... و چگونه کیان و حمیدرضا و حنانه و...جان نازنینشان از دست دادند...»

خانم توکلیان که چشم راست خود را بر اثر اصابت گلوله‌های ساچمه‌ای نیروهای امنیتی از دست داده است و قرار است امروز پنجشنبه در میلان مورد عمل جراحی قرار گیرد.

در جریان اعتراضات سراسری پس از کشته شدن مهسا (ژینا) امینی در ایران، ده‌ها نفر از شهروندان بر اثر شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای بینایی خود را از دست داده‌اند. بسیاری از این افراد روایت‌هایی در مورد روند درمان و کنار آمدن‌شان با وضعیت جدید در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرده‌اند.

در جریان اعتراضات سراسری ده‌ها نفر از شهروندان معترض در سراسر ایران بر اثر شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای ماموران جمهوری اسلامی بینایی خود را از دست داده‌اند؛ اقدامی که سازمان حقوق بشر ایران آن را سازماندهی شده و هدفمند دانسته است. برخی از این افراد روایت‌هایی در مورد خود منتشر کرده‌اند.

راحله امیری، دیگر زن جوانی که چشمش با شلیک مستقیم آسیب دیده است، می‌گوید یک بسیجی به او شلیک کرد.

خانم امیری، تصویری از نقطه‌ای که در آن گلوله به چشمش اصابت کرده را منتشر کرده و با بیان این که پس از گذشت روزها «تمام توان و جان» خود را جمع کرده تا بتواند دوباره در آن نقطه بایستد، نوشته است: «یک ماه و ۲۰ روز پیش دقیقا همین جا ایستاده بودم که یک بچه بسیجی تصمیم گرفت با تیر بزند توی چشمم و نور چشمم را بگیرد.»

او با بیان این که فکر می‌کرده وقتی دوباره به آن مکان برود احتمالا گریه می‌کند یا می‌ترسد، از همراهی الهه توکلیان گفته و توضیح داده است: «اما نشستم روی نیمکت روبه‌روی این دیوار با الهه حرف می‌زدیم و می‌خندیدیم. و به این فکر می‌کردم که خدا چقدر دوستم داشته که از شب اول بهترین آدم‌ها را سر راه من گذاشت.»

خانم امیری که روانشناس است، در مطلبی دیگر اشاره کرده است که فردی از او پرسیده «آیا ارزشش را داشت؟» و او پاسخ داده: «بله، شدیدا!»

نیلوفر آقایی معترض دیگری است که مأموران جمهوری اسلامی در جریان تجمع اعتراضی اعضای سازمان نظام پزشکی به چشم او شلیک کردند.

او با موهایی افشان در برف زمستانی تهران در روز تولدش می‌گوید که امیدوار است «همانی بشود که همه‌مان می‌خواهیم.»

خانم آقایی که کارشناس ارشد مامایی است، در ویدئویی دیگر از بازگشت خود به کار خبر داده و نوزادی را که به کمک او تازه به دنیا آمده، در آغوش گرفته است.

پیش از این، ۱۴۰ پزشک متخصص چشم در نامه‌ای به رییس انجمن چشم‌پزشکی ایران اعلام کردند: «تعداد زیادی از شهروندان بر اثر اصابت ساچمه و پینت‌بال در جریان تلاش عمال حکومت برای سرکوب خیزش انقلابی مردم ایران، بینایی یک یا هر دو چشم خود را از دست داده‌اند.»

بنا بر گزارش‌ها، چشم‌پزشکان سه بیمارستان «فارابی، رسول‌اکرم، و لبافی‌نژاد»، تخمین زده‌اند که در جریان سرکوب اعتراضات سراسری ایران که پس از ۲۶ شهریور تا پایان آبان «بیش از ۵۰۰ بیمار» را که «چشم‌هایشان به‌شدت آسیب دیده بود» پذیرش کرده‌اند و پزشکان در استان کردستان نیز از «حداقل ۸۰ نفر» سخن گفته‌اند که چشمانشان مجروح شده است.

کیمیا زند، یکی از دیگر افرادی است که چشم او با شلیک مستقیم آسیب دیده است.

غزل رنجکش، دانشجوی رشته حقوق بندرعباس نیز که ۲۴ آبان وقتی از محل کارش به خانه باز می‌گشت بر اثر شلیک گلوله ساچمه‌ای توسط فردی که گفته می‌شود «یک مامور لباس شخصی» حکومت جمهوری اسلامی بود، بینایی چشم راستش را از دست داد، می‌گوید که هر وقت جلوی آینه می‌رود یک غریبه را می‌بیند و این پرسش برایش پیش می‌آید: «چرا منو زدی؟ چرا لبخند رو لبات بود…؟!»