موضوع فقط بر سر حجاب نیست

رکسانا حمیدی

موضوع فقط بر سر حجاب نیست بلکه بر سر آن چیزی است که تحمیل می شود و امر می کند به: خود سانسوری، خود پوشانی، خود محو کردن و خود نبودن! حداقل خود نبودن نصفی از جامعه.

قرار است تو خودت نباشی، اصلا تویی در کار نباشد، هیچ بودن زیر سایهء سنگینی که می خواهد تو را از درون خوره وار بخورد و له کند.

همین است که وقتی به ادبیات و نوشتن می رسد کار دست آدم می دهد. این خود نبودن و خود فراموش کردن به آنجا ختم می شود که در زمان به کارگیری کلمات و تصاویر و توصیف ها، هراس داری کدام را بگذاری و کدام را برداری. یا ساعت ها سرگردان باشی کدام مفهوم را با کدام شکل و زبان بگویی و کدام را نگویی. همین است کارکرد سرکوبگری زیر اسم حجاب.

بعد عده ای برای این سانسور کردن خود، وجوه هنری تعریف کنند. واقعا مسخره نیست؟ مثل این است که بگویند در زندان فکر آدم باز می شود و می تواند دانشمند شود. کارکرد محدودیت شاید زمانی و به دلایلی باعث خلاقیتی محدود شود اما این امر شایع نیست و نمی تواند در دراز مدت  به نتایج درخشانی برسد. می تواند بازی بامزه ای باشد اما زود دل آدم را می زند. مثل اینکه بگویند می توانی یک ساعت حرف بزنی بدون استفاده از حرف آ یا ی . می شود تپق زدن و نه حرف زدن!

اینکه نویسنده که هیچ عایدی از نوشتن اش ندارد، خودش را سانسور کند تا ناشری که امورات اش از فروش کاغذ دولتی می گذرد، یا برج سازی یا راه های دیگر، آن کتاب را بعد از کلی حذفیات ارشاد چاپ کند و بدهد دست مافیای توزیع و فروش، واقعا چه ادبیاتی و چه مخاطبی از آن حاصل می شود؟

نه، هیچ محدودیتی باعث خلاقیت نمی شود اگرچه می تواند ذهن را برای شناخت چرخه ای بیمار بیشتر به تکاپو بیندازد.

برگرفته از فیس بوک نویسنده

بازگشت به خانه