بیگانه ها

حمید تیموری فرد

با شعر و ترانه بیگانه‌اند

با قصه‌‌های عاشقانه

با پرنده در سطرهای آبی

با پنجره‌ی باز رو به زیبایی

با گلوی گرگ

چسبیده‌اند به سقف شب ‌و

در دالان‌های تاریک

از سایه‌ی گوربه‌گور شده می‌گویند

نه شکل خنده‌اند

نه معصوم چون گریه‌

سرد و نمور

مرثیه‌ی عزای بی‌مرده‌اند

و انبوه کَپک

در چشم و دهانٍ شان

هوای تازه را مسموم می‌کند

این کلمات مخوف را

خوب می‌شناسم

و در محراب‌شان نماز نمی‌خوانم

من رسول رستگار آن مهراب‌ام

که با بوسه و آغوش کاشی شده است

و کتاب‌ام جز فضیلت عشق نیست ...

بازگشت به خانه