زنان سرزمین من

مینا مشیری نیکو

سه اتفاق همزمان مرا در بهتی عجیب فرو برده. سه اتفاقی که من هم می توانستم در جایگاه هر یک از آنان باشم. برای سه زن ایرانی...

دختری از طبقه پنجم مجتمع در شیراز خود را به خیابان انداخت

زنی در ماهدشت کرج به دست شوهرش با قمه تکه تکه شد

و دختری، از نژاد من، در آن سوی مرزها از آسمان هشتم هم عبور کرد و بالا رفت.

یاسمین مقبلی را می گویم. زنی که سرپرستی تیم فضانوردی را عهده دار شد.

راستی به ما زنان ایران چه شده؟ یکی به سمت پایین سقوط می کند و دیگری به سمت آسمان صعود می کند؟

راستی کسی رضایت نامه شوهر یاسمین را برای خروج از زمین چک نکرد؟ چطور غیرت شوهر یاسمین اجازه داد تا ضعیفه اش با چند مرد اجنبی جایی برود که جز خدا نمی بیندش؟ و اگر به زمین برگردد شوهرش حق ندارد او را قیمه قیمه کند؟

قطعا یاسمین خبرهایی خواهد آورد، خبرهایی برای من، برای زن ایرانی

زنانی گرفتار افکار پوسیده مردسالارانه...

ناشزه.... در تمکین خاص و عام

موجود درجه ۲

دست آموز شیطان

سر منشا فتنه...

عامل رانده شدن آدم از بهشت

بی دست و پایی که حتما یک مرد مراقبت اش کند

یاسمین رفت که به من بیاموزد برای رهایی باید پرواز کرد.

اما نه به سوی زمین...

پرواز را به خاطر بسپاریم و شکست قفسی که با افکار پوسیده ساخته شده است.

من یقین دارم یاسمین خبرهای خوبی خواهد آورد.

حتی برای زنی که دیروز تکه تکه شد

برای زنی که نومیدانه پنداشت اگر سقوط کند رها خواهد شد

یاسمین با پروازش یادآور شد که زن ایرانی می تواند به بالاترین مدارج علمی برسد

مثل جایی که مریم میرزاخانی رسیده بود.

برگرفته از فیس بوک نویسنده

بازگشت به خانه