آمار جوایز «حقوق بشری» اهدا شده به ایرانیان

مهتاب (چراغ آسمان) – در توئیتر

پس از اهدای پی در پی جوایز حقوق بشری به تعداد محدودی از افراد، تصمیم گرفتم تحقیقاتی در این زمینه انجام دهم تا مشخص شود چه کسانی چه تعداد جایزه کسب کرده‌اند. در این رشته توییت آمار جوایز «حقوق بشری» اهدا شده به ایرانیان پس از سال ۵۷ را مشاهده خواهید کرد.

جایگاه اول اکبر گنجی با هفده جایزه! برای من نیز عجیب بود و تصور میکردم جایگاه نخست در اختیار نرگس محمدی یا نسرین ستوده باشد ولی مشخص شد در سال‌های دور (بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۰) اکبر گنجی جوایز زیادی کسب کرده است.

جایگاه دوم مشترکا نسرین ستوده و نرگس محمدی هر کدام چهارده جایزه

مجموع نفرات برنده: ۴۸ نفر - مجموع جوایز اهدا شده: ۱۲۰ عدد

***********

بعد از بررسی آمار جوایز اهدا شده سوالات زیادی مطرح است. این جوایز بر چه اساس به «عمدتا» فعالین جریان‌های اصلاح‌طلب و چپ اهدا شده؟ لابی این جریان کی و کجاست؟ آیا برجسته کردن اخبار افرادی خاص توسط رسانه‌های فارسی زبان نقشی در کسب جوایز بیشتر دارد؟

آیا اهدای اکثریت جوایز به جریان‌های اصلاح‌طلب و چپ هدفی را دنبال می‌کند؟ آیا فقط همین تعداد از افراد در جامعه ۸۵ میلیون نفری ایران لایق دریافت جوایز بین‌المللی بوده‌اند؟ ملاک انتخاب این افراد چیست؟ هزینه مبارزات؟ مقبولیت؟ فعالیت‌های مفید؟ تاثیرگذاری؟ شجاعت؟ از خود گذشتگی؟

آیا گوهر عشقی، منوچهر بختیاری، ناهید شیرپیشه، شیدای همدانی، ماشالله کرمی، وحید و سعید افکاری، رضا مظاهری، رضا نوروزی، عباس واحدیان شاهرودی، فاطمه سپهری، سهیلا حجاب و … در سالیان اخیر کم هزینه داده‌اند؟ کم زندان بوده‌اند؟ مبارزان واقعی چه کسانی هستند؟

شجاعت جاویدنامانی همچون مجیدرضا رهنورد، حمیدرضا روحی، نیکا شاکرمی، ستار بهشتی، پویا بختیاری، سارینا اسماعیل‌زاده، نوید افکاری و… کم بوده است؟ حماسه‌آفرینی‌های مجیدرضا‌ رهنوردها، ویدا موحدها و دیگران بر روحیه مبارزان تاثیرگذارتر است یا «مبارزات مدنی» اصلاح‌طلبان؟

آسیب‌دیدگان چشمی و جسمی جزو هزینه دهندگان محسوب نمی‌شوند؟ می‌گویند هزینه نسرین و نرگس دوری از فرزندانشان است. اما نمی‌گویند فرزند یکی در هلند مشغول تحصیل است و فرزند دیگری در فرانسه اما فرزند ناهید شیرپیشه و ماشالله کرمی زیر خاک هستند و خودشان بدون حق تماس تلفنی در زندان!

آیا روح‌الله زم با رسانه آمد نیوز که نقش موثری در خبررسانی خصوصا در اعتراضات سال ۹۶ داشت مستحق دریافت جایزه نبود؟ نویسندگان و فعالینی که سد اصلاح‌طلبان را شکستند و جامعه ایران را از دو قطبی اصولگرا/اصلاحطلب خارج کردند مستحق دریافت جایزه نبوده‌اند؟

آیا رسانه‌ها با پرداختن مکرر به اخبار «ظاهرا» تائید شده که هیچ مدرکی برای اثباتش ندارند مثل تردد با «کت و دامن» نرگس محمدی برای او جایزه به ارمغان می‌آورند؟ یا بالعکس جریانی برای افرادی خاص جایزه تهیه میکنند تا پرداختن رسانه‌ها به این اخبار و «رهبرسازی» را توجیه کنند؟

به عنوان مثال در قسمت جستجوی رادیو فردا و صدای آمریکا نام نرگس محمدی و میلاد زهره‌وند را مقایسه میکنیم. «فقط در یکسال گذشته» در رادیو فردا و صدای آمریکا ۱۲۱ و ۱۶۳ عنوان خبری از نرگس محمدی، در مقابل تنها ۳ و ۴ عنوان خبری از میلاد زهره‌وند وجود دارد.

می‌گویند اطلاعاتی از پرونده میلاد زهره‌وند در دسترس نبود! چگونه است که اطلاعاتی چنین دقیق از وضعیت زندان نرگس محمدی به دست آنها می‌رسد و بدون «راستی‌آزمایی» منتشر می‌کنند اما به دیگران که می‌رسد تا «شاهدان عینی» تائید نکنند از انتشار آنها خودداری می‌کنند.

تفکرات شیرین عبادی چه میزان با تفکرات نسل امروز ایران همخوانی دارد؟ تمامیت ارضی ایران را قبول دارند؟ نظرشان در مورد تاریخ و فرهنگ کهن ایران چیست؟ آیا به دموکراسی و صندوق رای پایبند هستند یا اینطور که تقی رحمانی همسر نرگس محمدی می‌گوید «یا قوانین را می‌پذیرید یا می‌پذیرید»؟

این افراد در جامعه ایران از چه میزان مقبولیتی برخوردار هستند که رسانه‌ها گزارش لحظه به لحظه از آنها ارائه می‌دهند؟ طبق آمار موسسه گمان متعلق به عمار ملکی فرزند "مجاهد نستوه" (به گفته نرگس محمدی)، که در صحت همین آمار نیز تردیدهایی وجود دارد، چه کسانی مورد وثوق مردم هستند؟

اینها تنها بخشی از پرسش‌هایی ست که من و احتمالا تعداد پرشماری از مردم جامعه ایران داریم. در دنیای امروز شما نمی‌توانید چهره‌سازی و رهبرسازی کنید و انتظار داشته باشید مردم «یا بپذیرند یا بپذیرند!» ایرانیان آگاه هستند و می‌دانند پس پرده این جوایز چه اهدافی نهفته است!

برگرفته از توئیتر نویسنده

بازگشت به خانه