ارزیابی اولیه از نتایج دور دوم انتخابات*

خسرو

من هم از رئیس دولت شدن آقای پزشکیان، و ناکام ماندن متوهم عقب افتاده ای مانند جلیلی از رسیدن به قدرت، خوشحال هستم اما احتمالا به دلایل متفاوت که در زیر توضیح می دهم.

- اولا نرخ مشارکت بمراتب کمتر از میزان اعلام شده است. زیرا آراء ایرانیان خارج از کشور، هر چند اندک، در این مشارکت منظور شده اما شمار ایرانیان خارج ازکشور حائز شرایط رای دادن در محاسبه نسبت مشارکت منظور نشده است. اگر شمار ایرانیان خارج از کشور دارای شرایط رای دادن را حتی ۲ میلیون نفر هم در نظر بگیریم و نیز شمار آرای باطله را هم حساب کنیم میزان مشارکت بمراتب کمتر از ۴۹.۸% اعلام شده خواهد بود. یکی از دلایل خوشحالی من هم آن است که مردم ایران نه تنها مانع به قدرت رسیدن دار و دسته پایداری ها در این شرایط بحرانی شدند بلکه هم چنان نشان دادند که اکثریت قاطع مردم مخالف کلیت ج. ا. هستند.

اما فرض کنیم همین ارقام رسمی اعلام شده صحیح باشد. آیا می توان این واقعیت را نادیده گرفت که این نه یک انتخابات آزاد و منصفانه بلکه یک رای گیری رسوا و مهندسی شده توسط خامنه ای و زامبی های شورای نگهبان وزارت کشور ج. ا. بوده است؟ آیا تردیدی وجود دارد که اگر امروز در یک شرایط آزاد رفراندمی برگزار شود بیش از ۷۰% مردم (۶۰% مردمی که در دور اول رای ندادند به اضافه بخش اعظم رای دهندگان به پزشکیان که از ترس بر سرکار آمدن طالبان شیعی به نمایندگی جلیلی به پزشکیان رای دادند ) خواهان انحلال ج. ا. و استقرار یک جمهوری سکولار دموکرات خواهند بود؟ آیا بر سر کار آمدن کسی که خود را ذوب در ولایت و مدیون علی خامنه ای برای احراز شرایط انتخاب شدن میداند جای خوشحالی دارد؟

- ثانیا، این تازه اول گرفتاری آقای پزشکیان و اصلاح طلبان حکومتی است و به اصطلاح تعداد جوجه ها را باید در آخر پائیز شمرد. شما تنها چند خبر روزهای اخیر را با واقعیت های نظام سیاسی کشور در کنار هم قرار دهید تا صحنه روشن تر شود.

- اخطار معاون فرمانده سپاه به کاندیداها، قبل از شروع رقابت ها، که تجربه بنی صدر را فراموش نکنند!

- پیام خامنه ای به پوتین که تغییر دولت ها خط مشی و سیاست خارجی ج. ا. را تغییر نخواهد داد،

- پیام تبریک خامنه ای به پزشکیان که سعی کند ادامه دهندهء دولت رئیسی بوده و از جوانان مؤمن (منظور همین عقب افتاده های دولت رئیسی است که می خواستند اقتصاد ایران را در دنیا به رده های اول دوم برسانند اما شاخص فلاکت در ایران را در دنیا به رده های اول، دوم رساندند).

- اخطار مقامات ذیربط در روزهای گذشته که رفع محدودیت های اینترنت و یا حجاب اجباری در حیطه اختیارات رئیس جمهور نیست،

- این واقعیت که جناب پزشکیان، علیرغم پاکدستی و صداقت دارای، دانش و مهارت های لازم برای ریاست جمهوری کشوری مانند ایران نیست. فقط کافی است به اظهارات او در مناظرات یا سخنرانی ها توجه شود. کسی که در قرن ۲۱، و ۴۵ سال بعد از فاجعه ج. ا.، راه حل مشکلات کشور را عمل به کلام علی ابن ابی طالب دانسته و از نهج البلاغه شاهد می آورد نیاز بیشتری به معرفی ندارد. روشن است که او نه تنها با ادبیات و نظریه های معاصر علوم سیاسی، جامعه شناسی، اقتصاد سیاسی، جغرافیای سیاسی و غیره، که لازمهء موفقیت دولتمردان کنونی است، آشنایی ندارد بلکه هنوز اسیر دگم ها و پیش داوری های مذهبی بوده و به لحاظ ذهنی در دوران پیشا روشنگری (Enlightenment) جا مانده و بنابراین فاقد آن جهان بینی و دیدگاه مدرن لازمه هدایت کشور در شرایط کنونی است.

نتیجه آنکه مجبور است در مسایل مختلف از سیاست خارجی و داخلی و اقتصادی و اجتماعی به مشاوران مختلف تکیه کند؛ اما چون خود فاقد یک نظریه و دیدگاه منسجم و کاملی است، بزودی در مواجه با شرایط بحرانی اقتصاد و وضع مالی دولت، کارشکنی های محتمل مجلس و شورای نگهبان و تشخیص مصلحت در ادارهء کشور، دچار مشکل خواهد شد. آن زمان است که اصولگرایان وقیح و مافیاهای متشکل از روحانیون مرتجع و سرداران سپاه و بوروکرات های وابسته به دولت سایه، و کاسبان تحریم، احتمالا از طریق مداحان هرزه زبان به ملامت گشوده مشکلات را به گردن این جناب انداخته و مردم را بخاطر انتخاب فرد نامناسب این سمت لعن و نفرین خواهند کرد.

واضح است که هیچ ایرانی نمی‌تواند از شکست رئیس دولتی که صداقت داشته و خواسته قدمی در اصلاح اوضاع آشفته اقتصادی اجتماعی کشور بردارد خوشحال باشد اما واقعیت‌ها را نباید نادیده گرفت و تجربیات خاتمی و روحانی را نمی‌توان فراموش کرد.

با همه اینها نمی توان کتمان کرد که این تجربهء مفیدی برای مردم ایران در مسیر طولانی و دشوار گذار از ج. ا. و استقرار دموکراسی در کشور خواهد بود. زیرا آن اقلیتی را که هنوز و بعد از فاجعه دولت رئیسی و اجرای توطئه خالص سازی تصور می کنند، با حفظ این ساختار سیاسی و رژیم دینی نیمه توتالیتر ولایت فقیه، می توان ایران را در دنیای متحول کنونی به جایی رساند بیدار کرده و در مناسبت های بعدی احتمالا شاهد تحریم های سنگین تر بالای ۷۰% باشیم.

آنجا است که دوراندیشی سیاستمداران و شخصیت های اجتماعی داخل کشور (مانند میر حسین موسوی و تاجزاده و سرکار خانم محمدی، و غیره) و رهبران سیاسی خارج کشور، که موافق تحریم نمایش انتخابات بودند، روشن تر شده و وزن سیاسی آنها برای هدایت جامعه به دموکراسی و آزادی سنگین تر خواهد شد. این جای خوشحالی دارد. شاید هم تا آن زمان اپوزسیون موفق به ایجاد یک ائتلاف بزرگ و دارای پایگاه مردمی شود.

__________________________

*این مطلب پاسخی است که آقائی با امضای «خسرو» به مطلبی با همین عنوان بقلم آقای حمید فرخنده در سایت ایران امروز داده است.:

https://www.iran-emrooz.net/index.php/politic/more/115232/

بازگشت به خانه