چرا این فرمان را نمی‌دهید؟

شورای سردبیری نشریهء جامعهء نو - تهران

نخستین انتخاب‌های پزشکیان برای مقاماتی که باید همراه اش باشند، برای برخی شوک‌آور بود، برای ما شوک‌آورتر؛ چون جامعه‌نو در بیستم تیرماه در توییتر نوشت:

آقای عارف محترم است، اما برجسته‌ترین نماد «ژن خوب» هم هست. رسوایی درگیری پسرش در قرارداد خارجی و توجیه آن با این که ژن خوب و برتر دارد، هم جرم سیاسی بود و هم توهین به عموم! صلاحیت بودن در دولت را ندارد. صلاحیت گزینش مقامات را به هیچ وجه! او را به شما تحمیل کردند؟

بنابراین ما احتمالا بیش از دیگران به این انتصاب اعتراض داریم. علت روشنی هم دارد: چون حتی قبل از این انتصاب و دقایقی بعد از پایان مراسم تنفیذ باز در توییتر نوشتیم:

«از غرایب این کشور آن است که در رسمی‌ترین مراسمش، به یغما برندگان باغ و مال و پدران فاسدان زندانی در ردیف جلو گردن راست می‌کنند و بالاترین مقاماتی که یک برگه کوچک سیاه هم در پرونده خانواده خود ندارند غایب هستند: این بار کماکان کج است و به مقصد مطمئنی نخواهد رسید!»

ما حرفمان را کامل می‌زنیم. علاوه بر این ما به اینکه کسی حرف‌هایی را بزند که پزشکیان زد و بعد راه را برای سوءاستفاده در اطراف خود باز کند، معترضیم. به پزشکیان بیشتر معترضیم؛ چون عمده‌ترین اهرم کشاندن مردم به پشت سرش حرف‌هایش درباره حق و عدالت بود.

حالا آقای عارف معاون اول اوست. کماکان در نظر ما محترم، اما دارای یک نقطه سیاه در سابقه کاری اش: همان ماجرای «ژن خوب»، که احتمالا در آینده یک ترکیب ماندنی در فرهنگنامه‌های ایران خواهد بود؛ همان‌طور که «کردان» و «کردانیسم» راه خود را به لغتنامه آکسفورد باز کرد. مقامات باید وقتی به جایی می‌رسند مواظب خود و همچنین خانواده خود باشند!

اما اگر بخواهیم با خوشبینی و فارغ از آن ماجرا نگاه کنیم، انتخاب مناسبی است. اول اینکه اگر هلی‌کوپتر پزشکیان هم سقوط کند، خیال حکومت از منتفی‌بودن احتمال دردسر و خارج شدن یک‌سوم فرمان عبور از «پیچ تند» جانشینی راحت است،

دوم اینکه عارف برای امور بوروکراتیک ریاست‌جمهوری فرد مناسبی است و می‌تواند پزشکیان را از امور بوروکراتیک رها و مشعول گفتگو و لابی در امور مهم کشور کند.

اما بیایید این انتخاب را مناسب‌تر از این هم بکنیم: آقای پزشکیان یک فرمان ریاست‌جمهوری صادر کند که ورود همه بستگان درجه اول همه‌ی دولتیان را تا سطح معاون وزیر و نمایندگان مجلس، به هرگونه معامله که تمام یا بخشی از آن به دولت و نهادهای عمومی  مربوط باشد، ممنوع اکید و از نظر دولت جرم اعلام کند (او نمی‌تواند به مجلسیان دستور دهد، ولی میتواند از هرگونه ورود غیرمجاز به امور دولت منعشان کند).

بهترش این است که آقای عارف آن را ابلاغ کرده و نهایت دقت و کنترل را در رعایت آن در همه جا به عمل آورد.

بهتر و مناسب‌تر از حتی این هم آن است که آقای رئیس‌جمهوری در همان فرمان کل دولت را از شکایت علیه افشاکنندگان یا اشاره‌کنندگان به وجود فساد در دستگاه دولت منع کند.

زمانی می‌توان در افکار عمومی آن سایه بد را از سرآقای عارف دور کرد که او بیشتر از ما بر صدور این فرمان اصرار کند.

بازگشت به خانه