دین یهود، قوم یهود، ملت یهود!

مزدک بامدادن

تقی رحمانی که بمانند هر اسلامیست دیگری در همه زمینه‌های سیاست، جامعه‌شناسی، دین‌پژوهی، تاریخ، استراتژی جنگ و . . . کارشناس است، در تازه‌ترین سخنان خود می‌گوید:

«اونهایی هم که به اسرائیل حکومت می‌کنند می‌گویند "دین یهود دولت هم هست، ملت هم هست". ما ملت یهود نداریم که، ما دین یهود داریم».

همیشه گفته‌ام نادانی با نا‌آگاهی یکی نیست. نادانی ایستادگی در برابر دانستن است. مردمانی که بازماندگان یک کشور باستانی (پادشاهی یهود) هستند، زبان ویژه، خط ویژه، اسطوره‌ها، کیهان‌شناسی، یزدان‌شناسی و فرجام‌شناسی ملی خود را دارند، یک قوم، و اگر کشوری از آن خود و با حاکمیت ملی خود داشته باشند، یک ملت بشمار می‌روند. اینها را دستکم در اروپا دیگر دانش‌آموزان دبیرستان هم می‌دانند.

تئودور هرتصل بنیانگذار جنبش صهیونیسم در سرتاسر زندگی خود یکبار هم به کنیسه نرفته بود، ولی یهودی بود. کارل مارکس سرشناسترین آتئیست جهان هم یهودی بود، رزا لوکزامبورگ از بنیانگذاران حزب کمونیست آلمان هم یهودی بود. موزس هِس (Moses Hess) بنیانگذار سوسیالیسم آغازین، لئون تروتسکی، فرمانده ارتش سرخ، و هزاران یهودی سرشناس دیگر در جهان چون آلبرت اینشتین یا دین‌ناباور و یا آتئیست بوده‌اند. نزدیک به همه بنیانگذاران اسرائیل آتئیست یا دستکم لائیک بودند، ولی رفته بودند تا کشور یهود را بنیان بگذارند.

اگر "یهود" نام یک دین است، کجای این نامبردگان "یهودی" بوده است؟ و فراتر از آن، چرا یک تن در این گفتگوها بر سخنان این کارشناسان نمی‌خندد و گریبان شان را نمی‌گیرد؟

برگرفته از فیس بوک نویسنده

بازگشت به خانه