تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه |
خانه | آرشيو صفحات اول سايت | جستجو در سايت | گنجينهء سکولاريسم نو |
12 آذر ماه 1403 - 2 ماه دسامبر 2024 |
|
معرفی کوتاه کتاب عصر سکولار
علی عظیمی نژادان
چارلز تیلور، نویسندهء کتاب «عصر سکولار»، متولد هزار و نهصد و سی و یک سال ها استاد دانشگاه هایی مانند مک گیل کانادا و آکسفورد انگلیس بوده و از شارحان هگل و منتقدان مدرنیته محسوب می شود. از جمله آثار مهم تیلور، علاوه بر کتاب «عصر سکولار»، می توان به کارهایی چون «هگل و جامعهء مدرن و سرچشمه هایش» اشاره کرد. او که برخی از جنبه های اندیشه اش به اجتماع گرایان نزدیک است و رگه هایی از اعتقادات مذهب کاتولیکی را در اندیشه های خود دارد، کتاب «عصر سکولار» را در سال دوهزار و هفت نوشته و حدود سه سال پیش هم این اثر به فارسی ترجمه شد با ترجمه علی رضا پاک نژاد و توسط انتشارات روزگار نو.
کتاب «عصر سکولار» روند تحول اندیشه در غرب را از پانصد سال پیش تاکنون مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. این تغییرات شامل افزایش سواد و فردگرایی، رشد شهرها و تجارت و توسعهء علم و فناوری است. تیلور استدلال می کند که همهأ این تحولات به عصر سکولار منجر شده است که در آن مردم دیگر به دنبال راهنمایی از منابع سنتی اقتدار نیستند و در عوض آنها برای تشخیص خوب و بد به عقل و تجربه فردی روی می آورند.
از نظر تیلور اگرچه عصر سکولار مزایای فراوانی را به همراه داشته است مشکلاتی نیز مانند از دست دادن حس اجتماعی،افزایش مصرف گرایی،شکستن نهادهای اجتماعی مانند کلیسا و خانواده،ایجاد احساس تنهایی را ایجاد کرده است.او در این باره می افزاید که با توجه به این که در دنیای مدرن و عصر سکولار مردم با ارزش ها و جهان بینی های رقیب،بمباران می شوند یافتن منبعی برای حقیقت یا معنا برای آنها دشوار است.در هرصورت تیلور در این کتاب با متمایز کردن مفاهیم متفاوتی از سکولاریسم یعنی جدایی نهاد دین از حکومت(مفهوم اول)،کم رنگ شدن سلوک مذهبی و شرکت در مراسم کلیسا(مفهوم دوم) به مفهوم سومی از سکولاریسم می پردازد که مطابق آن در یک جامعه سکولار طیف گسترده ای از رویکردهای مذهبی،غیر مذهبی و ضد مذهبی اعتباری یکسان پیدا می کنند.
در واقع او در بخشی از این کتاب شرح می دهد که چه تغییراتی در بنیان اندیشه و تصورات اجتماعی مردمانی که در غرب زندگی می کردند ایجاد شد که اجازه داد مواضع گوناگون مرتبط با اندیشه و اعتقادات بتوانند به صورتی مسالمت آمیز با یکدیگر همزیستی داشته باشند.از این منظر عصر سکولار می تواند پادزهری باشد برای مقابله با جزم اندیشی و انحصار طلبی مذهبی و مقابله با مذهب ستیزی رادیکال که گمان می کنم ایران آینده در عصر پسا جمهوری اسلامی بیش از همه به چنین رویکردی احتیاج دارد.