پایان یک اقتدار

محسن خیمه دور

مذاکره با آمریکا، چه انجام بشود چه نشود، چه به نفع ایران برگزار شود، چه به ضرر ایران، پایان اقتدار اسلام سیاسی در ایران و خاورمیانه است.

شکست اقتدار اسلام سیاسی با فروریختن دومینووار دیوار مقاومت در خاومیانه آغار شد و با اجبار به مذاکره با آمریکا پایان یافت.

دیگر نه از شبیه‌سازی حکومت ایران با شخصیت‌های صدر اسلام کاری بر می‌آید، نه از یکسان‌سازی اسلام سیاسی با راه خدا.

دیگر حتا نمی‌توان هواداران حکومتی و اسلام سیاسی را مثل گذشته تشویق کرد برای کشته شدن در راه حفظ حکومت ایران با دشمن فرضی و خیالی بجنگند، با این گمان که انگار در راه خدا می‌جنگند.

اینک چهره عریان سیاست سکولار در هر دو جبهه ایران و آمریکا در حال آشکار شدن است. طرفداران اسلام سیاسی پی در پی در حال پاک کردن شعار مبتذل مرگ بر آمریکا از در و دیوار شهر به ویژه از دیوار سفارت آمریکا هستند. شعاری که چهار دهه طول کشید، وقت‌ها، انرژی‌ها، پول‌ها و جان‌ها به هدر رفت، تا حکومت و طرفدارانش در قدرت و در کوچه‌بازار بفهمند که چه شعار مبتذلی بوده است. (همان راهی که کوبا هم رفت).

چهار دهه طول کشید تا حکومت به گاف‌های حکومتی‌اش، به ویژه در سیاست خارجی پی ببرد. البته با پرداخت هزینه از جیب و جان و مال مردم.

اگر امروز حکومت ایران نمی‌تواند مستقیم مذاکره کند، نه از اقتدار او که از بی‌اقتداری اوست. مذاکره مستقیم نیازمند داشتن سفارت در هر دو کشور است. و ایران با خریّت سیاسی سال ۵۸ در اشغال ابلهانه سفارت آمریکا و قطع کامل رابطه دو جانبه، پیشاپیش اقتدار خود را در مذاکره از بین برده است و به همین دلیل باید تن به حقارت مذاکره در کشورهای دون‌پایۀ خاورمیانه بدهد و مضحکۀ جهانیان بشود.

(مقایسه کنید با اقتدار زلنسکی که در کاخ سفید، ترامپ و پوتین را در برابر چشم جهانیان به چالش کشید)

شکست اقتدار اسلام سیاسی و تضعیف ساختار سرکوب در ایران علت دیگری هم داشت: نقد حکومت در فضای مجازی.

در زمانه‌ای که فضای واقعی فاقد نقد به حکومت بوده است، در زمانه ای که فضای واقعی تحت سلطۀ انواع محافظه‌کاری‌هاست، فضای مجازی این راه را گشود. جنبش اعتراضی، انتقادی ۱۴۰۱ محصول همین فضای انتقادی‌ست. جنبشی که زندگی را برای زنان در فضای واقعی آبرومند ساخت و قانون مبتذل حجاب اجباری را که محصول اسلام سیاسی‌ست به چالش کشید و بی‌اعتبار ساخت.

و این دومین عامل شکست اقتدار سیاسی توانست از قدرت سرکوب حکومتی در جهان واقعی بکاهد زیرا افزایش اخبار و آگاهی‌ها در کنار نقد حکومت، نسبت مستقیم دارد با کاهش اقتدار اسلام سیاسی و نیز کاهش قدرت سرکوب حکومتی.

اینک ایران بعد از شکست اقتدار اسلام سیاسی، دیگر نه خدای دهۀ شصت و هفتاد را دارد، نه توان سرکوب دهۀ شصت و هفتاد را، نه حکومت مقتدر دهۀ شصت و هفتاد را.

برای جامعۀ بسته و متلاشی‌شدۀ ایران، که هر روز صبحش را با دو خبر آغاز می‌کند: اخبار زندان، و اخبار قیمت دلار، شکسته شدن این اقتدار کاذب سرکوب‌گر، یک عبور موفقیت‌آمیز از یک تونل سهمگین وحشت است.

باشد که نسل‌های آینده بدانند از درون چه تونل وحشتی بیرون آمدند، چه کسانی آن‌ها را رهانیدند و چگونه راه را ادامه دهند تا به ایرانی آزاد برسند،

به حکومتی مدنی و جامعه‌ای مقتدر. نه حکومتی سرکوب‌گر و جامعه‌ای متلاشی.

https://www.facebook.com/khaimehdooz

بازگشت به خانه