خانه   |   آرشيو کلی مقالات   |   فهرست نويسندگان  |   آرشيو روزانهء صفحهء اول سايت    |    جستجو  |    گنجينهء سکولاريسم نو

خواب آرام آقای اوباما!

شهباز نخعی

شنبه 24 اسفند ماه 1392 ـ 15 ماه مارس  2014

شنبه این هفته سومین سال از تلاش مردم سوریه برای سرنگون کردن حکومت خودکامه بشار اسد سپری می شود.  سه سال پیش، در 15 مارس 2011، چند هفته پس از خیزش های مردم تونس و مصر و سقوط حکومت های دیکتاتوری زید العابدین بن علی و حسنی مبارک، مردم سوریه که از 4 دهه حکومت استبدادی خاندان اسد به ستوه آمده بودند، با شعار «الشعب یرید اسقاط النظام»، (مردم سقوط نظام را می خواهند) به خیابان ها آمدند و در تظاهراتی مسالمت آمیز خواستار بازپس گیری حقوق پایمال شده خویش شدند.

در 8 ماه نخست، یعنی تا اکتبر 2011، اعتراض و تظاهرات مردم به رغم سرکوب شدید حکومت جنبهء مسالمت آمیز داشت و بی تردید اگر حمایت همه جانبهء ولی مطلقه فقیه و روسیه از بشار اسد نبود، و اگر کشورهای غربی، و در رأس آنها ایالات متحده، در حمایت سیاسی و معنوی از مردم سوریه کمی قاطعیت ازخود نشان می دادند، مردم سوریه نیز از این بخت برخوردار می شدند که زمام سرنوشت خود را در دست گیرند و از شر نظام مستبد و دست نشانده بشار اسد خلاص شوند.

دریغ که هیچ یک ازاین دو "اگر" تحقق نیافت و حمایت همه جانبهء حکومت آخوندی از یک سو، و عدم قاطعیت کشورهای غربی و به  ویژه شخص باراک اوباما رییس جمهوری ایالات متحده، از سوی ديگر، موجب شد که پای گروه های مسلح وابسته به القاعده و دیگر سازمان های افراطی اسلام گرا – که با پول های عربستان سعودی و قطر تأمین مالی می شدند – به سوریه باز شود و، به تعبیر بان کی مون دبیرکل سازمان ملل متحد، "بزرگ ترین فاجعه انسانی قرن بیست و یکم" شکل بگیرد.  دبیرکل سازمان ملل، که آشکارا از ناتوانی و بی خاصیتی نهاد تحت مدیریت خود شرمسار است، در توصیفی دیگر آنچه که در سوریه می گذرد را "شرم آور" خوانده است.

بزرگی و ژرفای این "فاجعهء بزرگ انسانی" و میزان "شرم آور" بودن آن را از آمار منتشر شده توسط نهادهای وابسته به خود سازمان ملل متحد می توان دریافت. به گزارش خبرگزاری فرانسه: «یونیسف، نهاد مسئول امورکودکان سازمان ملل، اعلام کرده که بسیاری از کودکان سوری بدون پناهگاه و درحال مبارزه برای یافتن غذا و حفظ زندگی خود هستند. این درحالی است که آنان هیچ گونه امکان پزشکی یا حمایت روانی نداشته و از آموزش نیز محروم مانده اند. یونیسف همچنین در مورد وضعیت بیش از  یک میلیون کودکی که در مناطق تحت محاصره به سرمی برند، ابراز نگرانی کرده است».

آنتونیو گویترس، کمیسیونر امور پناهندگان سازمان ملل، نیز می گوید: «تعداد آوارگان سوری از شمار آوارگان افغانستان – که بیشترین تعداد را در دنیا داشته اند – نیز بیشتر شده است. شمار آوارگان سوری که نام آنها در اردوگاه های پناهندگان سوریه در خارج از این کشور ثبت شده به 550 هزار تن رسیده و شمار کسانی که در داخل سوریه آواره شده اند نیز از مرز شش و نیم میلیون تن گذشته است». دیده بان حقوق بشر سوریه اعلام کرده که تاکنون بیش از 140 هزار تن کشته شده اند که 55 هزار تن از آنان غیر نظامی – از جمله 10 هزار کودک و 5 هزار زن – بوده اند. در گزارشی که از سوی سازمان ملل منتشر شده، آمده است که فاجعهء انسانی در سوریه موجب از بین رفتن 40 درصد از بیمارستان ها، کاهش 35 درصد از تولید ناخالص ملی، سقوط 80 درصدی پول ملی سوریه و کاهش 96 درصدی صادرات نفت این کشور شده است.

کمیتهء بین المللی صلیب سرخ نیز ضمن "بسیار نگران کننده" خواندن اوضاع سوریه، تأکید می کند که مناطق وسیعی از شمال و شرق سوریه با بحران کمبود غذا مواجه اند. خبرگزاری آلمان هم گزارش می دهد که: «رئیس بخش خاورمیانهء "عفو بین الملل" روز دوشنبه 10 مارس گفت: در اثر محاصرهء اردوگاه فلسطینی "یرموک" در نزدیکی دمشق، تا به حال 128 نفر در اثر گرسنگی مرده اند... خوردن سگ و گربه و تیراندازی به سوی افرادی که در جستجوی غذا هستند، متأسفانه به اخباری عادی در این اردوگاه تبدیل شده است».  حدود 20 هزارنفر در اردوگاه یرموک و 240 هزارتن در خاک سوریه تحت محاصره نیروهای دولتی هستند.

ناتوانی سازمان ملل متحد در چاره جویی برای این فاجعهء بزرگ انسانی به توصیفی بسیار فراتر از "شرم آور" نیاز دارد. پس از استعفای کوفی عنان، دبیرکل پیشین سازمان ملل از نمایندگی این سازمان و اتحادیهء عرب در امور سوریه، اینک خبر می رسد که در پی شکست کنفرانس های موسوم به ژنو 1 و 2، اخضرابراهیمی، جانشین او، نیز قصد استعفا دارد که این امر نشانگر ناتوانی مطلق سازمان ملل در انجام ابتدایی ترین وظایف اش است.

در سوی دیگر، بشار اسد جنایتکار، ولی مطلقهء فقیه جنایتکارتر و پوتین متجاوز و ستمگر، با نهایت بی شرمی انسان و انسانیت را به تمسخر گرفته اند و به یکدیگر تعارف تکه پاره می کنند، مدال و نشان می دهند و بین خود گردهمایی و کنفرانس بر پا می کنند.  به گزارش خبرگزاری حکومتی "تسنیم" به نقل از پایگاه خبری المیادین: «بشار اسد با ارسال پیامی برای ولادیمیر پوتین رییس جمهوری روسیه، از تلاش های وی برای ایجاد و برقراری ثبات جهانی تقدیر کرد.  او در این پیام گفت: به طور حتم مسکو در ساختن آیندهء بهتر برای ملت ها سهم به سزایی خواهد داشت و روسیه می تواند در خارج کردن کشورهای جهان از بحران های پیش رو نقش فراوانی را ایفا کند»!

تارنمای خبری "خبرپو" نیز گزارش می دهد که این ستایش چاپلوسانهء بشار اسد جنایتکار از پوتین تجاوزگر بی پاداش نمانده است: «رسانه های عربی گزارش دادند که یکی از اعضای هیأت پارلمانی روسیه به بشار اسد نشان آکادمی علوم پطروس اعظم این کشور را اهدا کرد»!

نظام ولایت مطلقه فقیه، که هنوز جام زهر "نرمش قهرمانانه" را هضم نکرده، هم بی کار نمانده و مذبوحانه تلاش می کند بر بی آبروئی تسلیم خفت بار خود در پروندهء هسته ای، سرخاب و سفیداب فعالیت دیپلوماتیک بمالد.  به گزارش "واحد مرکزی خبر": «رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در نشست خبری اعلام کرد که اجلاس دوستان سوریه روز چهارشنبه 21 اسفند ماه در تهران برگزار می شود. در این اجلاس ِ رؤسای کمیسیون های سیاست خارجی مجالس روسیه، الجزایر، عراق، ونزوئلا، کوبا، لبنان و سوریه با محوریت بررسی تحولات سوریه برگزار می شود»!

از هم اکنون می توان حدس زد که در این کنفرانس چه گفته می شود و محتوای بیانیهء پایانی آن چه خواهد بود.  آنچه که از سوی سازمان ناتوان و کم خاصیت ملل متحد "فاجعهء بزرگ انسانی" و "شرم آور" توصیف شده، از دید برگزار کنندگان این اجلاس "تحولات" نام دارد. "تحولات"ی که در آن هر روز بیش از 200 نفر کشته و هزاران تن مجروح، آواره و بی خانمان می شوند.

دو دهه پیش، درپی فروپاشی اتحاد جماهیرشوروی، جرج بوش پدر "نظم نوین جهانی" را به رهبری ایالات متحده اعلام کرد.  ادعای رهبری بر دنیا الزامات خاص خود را دارد.  ریشهء مشکلات کنونی، و از جمله "فاجعهء بزرگ انسانی" در سوریه، در این است که امریکا، بدون آن که کناره گیری خود از رهبری دنیا را رسماً اعلام کند، عملاً از پذیرش مسئولیت آن الزامات شانه خالی کرده و از این رو آشفتگی ها و نابسامانی های روز افزون دنیا، از جمله فاجعهء سوریه، خواب آرام آقای اوباما را بر هم نمی زند!

 

 

نظر خوانندگان

 

 

محل ارسال نظر در مورد اين مطلب:

توجه: اگر عنوان اين مقاله را در جدول زير وارد نکنيد، ما نخوهيم دانست که راجع به کدام مطلب اظهار نظر کرده ايد.

کافی است تيتر را کپی کرده و در محل مربوطه وارد کنيد.

 

بازگشت به خانه