با صدای بلند اندیشیدن!

(پاسخ به مقاله ای از سام قندچی گرامی)

منوچهر يزديان، معاون دبيرکل حزب سکولار دموکرات ايرانيان

          اگر سکولار دموکراسی را شیوهء کشورداری غیر ایدئولوژیک و غیر استبدادی بدانیم ناگزیز سکولار دموکرات کسی است که که به چنین بنیادی، بعنوان ابزار تأمین رفاه و آسایش شهروندان و - در نتیجه -  آبادی کشور، باور دارد.

          به باور من دسته ‌بندی این سکولار دموکرات‌ها به فهم بیشتر آن‌ها و رفتار اجتماعی و سیاسی‌شان یاری می‌کند:

-                     توده مردمی که با رفتار خود، چه اجتماعی و  چه شخصی، خواهان استقرار حکومتی سکولار دموکرات هستند؛ مانند شرکت کنندگان بی شمار مردم عادی در جنبش زنان علیه حکومت مذهبی و یا جنبش روشنفکران علیه حکومت استبدادی – مذهی.

-                     انجمن‌های مدنی در درون ایران.

-                     افراد و طیف‌های تحول یافته در درون نهاد های حکومت اسلامی.

-                     دسته‌های مخفی و نیمه مخفی در درون کشور.

-                     گروه‌های سیاسی نیمه جان و به‌جا مانده از دوران محمد رضا شاهی (جبههء ملی، حزب ملت ایران و از این دست).

-                     اکثریت عظیم گریختگان از حکومت اسلامی در بیرون کشور.

-                     کوشندگانِ (یک تنهء) فرهنگی و اجتماعی در بیرون کشور.

-                     محافل کم جمعیت سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در بیرون کشور.

-                     سازمان‌های سیاسی که خود را سکولار و دموکرات دانسته اما برنامه‌هاشان ناقض سکولاریسم و دموکراسی است. مثل مجاهدین خلق. از این دسته هستند انجمن‌هائی متشکل از "چپی‌های سابق" که با نفوذ سازمان مجاهدین بوجود آمده یا در آن‌ها نفوذ کرده اند؛ مثل دستهء "کوشندگان" و احتمالاً حزب ایران آباد.

-                      سازمان‌های سیاسی که خود را سکولار و دموکرات دانسته اما برنامه‌های آن‌ها ناقض دموکراسی است. مثل احزابِ (متعددِ) کمونیست کارگری یا سازمان‌های سلطنت ‌طلب.

-                     "احزاب" تک نفرهء سکولار دموکرات مثل حزب آقای آبار یا آقای نوید فاضل.

-                     "جنبش سکولار دموکراسی ایران" و زیر مجموعه های آن شامل کنگره، نشریه و مهستان.

-                     حزب سکولار دموکرات ایرانیان.

-                     ... (این لیست را می‌توان تکمیل کرد).

          حال، پرسش اصلی در مورد "جریان سکولار دموکراسی ايران" آن است که آیا اجزای این جریان تشکیلاتی و سازمان یافته اند یا نه؟ پذیرش این مشخصه ما را به دو دستهء موسوم به "جنبش اجتماعی سکولار دموکراسی" از يکسو و "سکولار دموکرات‌های تشکیلاتی"، از سوی ديگر، راهنمائی می‌کند.

          به نظر من، مقالهء آقای سام قندچی بسيار گرامی با عنوان "آیا قرار است همه سکولار دموکرات ها در حزب سکولار دموکرات ایرانیان متشکل شوند؟» بدون توجه ویژه به این‌که این "سکولار دموکرات‌ها" چه کسانی هستند نوشته شده است.

          حزب سکولار دموکرات ایرانیان در این رابطه دو وظیفه را پیش روی خود گذاشته است. یکی جذب سکولار دموکرات‌هائی که به مرام‌نامه و برنامه‌های حزب باور دارند، و دیگری سازمان ‌دهی، تقویت و گسترش "جنبش سکولار دموکراسی" که نام آن در لیست بالا ذکر شده است. آنگاه، این دو وظیفه، در مبحث «ضرورت تشکیل آلترناتیو سکولار دموکرات در برابر حکومت اسلامی» با هم "یکی" می‌شوند و، در عين حال، در آن‌چه "یکی" نیستند جذب افرادی است که به هر دلیل نمی‌خواهند عضو حزب باشند اما، مثلاً، "مهستان" را فضائی برای فعالیت خود می‌بینند.

          تشکیل مهستان تبعات خود را خواهد داشت که از جمله این‌ها هستند:

-                     جذب تعداد زیادی سکولار دموکرات به فعالیت مشخص برای استقرار یک حکومت سکولار دموکرات در ایران از راه سرنگونی حکومت اسلامی.

-                     حقانیت دادن به "جنبش سکولار دموکراسی ایران" برای تشکیل آلترناتیو حکومت اسلامی.

-                     معرفی مهستان به "توده‌های" سکولار دموکرات ایرانی در درون و بیرون کشور.

-                     معرفی مهستان به سازمان‌های سیاسی – اجتماعی غیر ایرانی و دولت‌های آن‌ها.

-                     ....        

          گفته باشم که من از نوشته‌های شما نه تنها یاد می‌گیرم بلکه آنها را مشوق جمع‌ و جور کردن افکارم می يابم.

          ارادتمند، منوچهر

          30 نوامبر 2017

بازگشت به خانه