در به در به دنبال تحت الحمایگی نظامی

سايت مشروطه

       در چند روز اخیر مقالات و اظهار نظرهای فراوانی در مورد توافقنامه همکاری خوانده و شنیده ایم. عده ای می گویند نگران نباشید اینها طبل تو خالی است اما عده دیگری آن را ترکمنچای دیگری می دانند و آن را فروش بخش هایی از ایران به چین می دانند.

       حکومت اسلامی در سوریه، تا زمانی که پای روسیه را به میان نکشانده بود، بسیار ضعیف و ناکارآمد بود و ارتش آزاد سوریه تا چند کیلومتری دمشق هم آمده بودند و چیزی نمانده بود که حکومت بشار اسد سقوط کند اما روسیه وارد میان شد و معادلات به نفع رژیم اسد و حکومت اسلامی رقم خورد و این پیروزی در واقع یک برگ برنده برای خامنه ای محسوب شد.

       بعد از ماجرای موفقیت آمیز در سوریه، خامنه ای به این نتیجه رسیده که برای بقای حکومت اسلامی (مشابه وضعیت حکومت بشار اسد) باید به یک قدرت نظامی برتر مثل چین و یا روسیه آویزان شود مخصوصا که اوضاع حکومت اسلامی هر روز بدتر از دیروز میشود و شیرازه نظام اسلامی از درون و بیرون در حال از هم پاشیدن است.

       رهبران حکومت اسلامی هیچگاه به اندازه کنونی، خطر سقوط خود را نزدیک ندیده اند و همین باعث شده که برای بقای خود هر آنچه که از امکانات ایران می توان خرج کرد را هزینه کنند.

       خاورمیانه جای خطرناکی است برای حکومت هایی مثل چین که هنوز مشکلات زیادی در درون جامعه خود دارند و مایل نیستند به جایی قدم بگذارند که هر لحظه آتش جنگ و بمب شعله ور گردد و هر روز به استقبال جنازه سربازان خود بروند.

       درست است که چین روی اسب مرده شرط بندی نمی کند و خودش را سپر بلای یک حکومت منزوی با اقتصادی ورشکسته نخواهد کرد اما نگرانی در جای دیگر است.

       نگرانی در این است که خامنه ای مثل محمد رضا شاه نیست که بخاطر حفظ مملکت و تمامیت ارضی کشور و جلوگیری از جنگ داخلی و خونریزی وقتی می بیند پایه های حکومت لرزان شده کشور را براحتی ترک کند.

       در تفکر آخوندی، ایران یک غنیمت جنگی است. اینها نیامده اند که ایران را بسازند. برای آخوندها، ایران یک ابزار است برای رسالت تشیع، یک وسیله است برای ثروتمند کردن ذوب شدگان ولایت شیعه. ایران مثل یک کنیزی است که در جنگ بدست آورده اند. میخواهند تا جایی که امکان دارد لذتش را ببرند و فردا آنرا به دیگری بفروشند.

       داشتن این نوع زمامداران برای ایران و ایرانیان بسیار خطرناک است. اینها ممکن است برای جلوگیری از سقوط همه چاههای نفت ایران را به بیگانگان واگذار کنند، تمام منابع را به آنها بدهند در عوض در تحت الحمایتی نظامی آنها قرار گیرند.

       خلاصه کلام اینکه چین اگر یک حساب دو دو تا چهارتا بکند وارد این بازی خطرناک نخواهد شد و مناسبات بازرگانی با غرب و کشورهای ثروتمند خلیج فارس را رها نمی کند و با ریسمان حکومت اسلامی وارد منازعات خاورمیانه شود اما خطر فروش ایران توسط آخوندها همیشه هست و باید نگران آن بود. یک روز ممکن است به سراغ روسیه بروند و یکروز سراغ چین و روز دیگر سراغ هند یا جای دیگر.

سايت مشروطه

بازگشت به خانه