تأسيس: 14 مرداد 1392 ـ  در نخستين کنگرهء سکولاردموکرات های ايران  -همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه 

  خانه   |    آرشيو صفحات اول سايت    |   جستجو در سايت  |  گنجينهء سکولاريسم نو

4 امرداد ماه 1400 -  26 ماه ژوئیه 2021

رفیقِ دیروز، رقیبِ امروز

تصویر کیمیا علیزاده و ناهید کیانی، تصویر جامعه ایران است: تلخ، غمناک و آزار دهنده...

این دو ورزشکار نماد جامعهء ایران، و آن «تاتامی» که روی اش مبارزه کردند، ماکتی از کشور ایران است...

دو رفیق که اکنون، به جای اینکه در کنار هم و در زیر یک پرچم مشترک جشن پیروزی بگیرند، رو در روی هم قرار گرفته‌اند، با هم مبارزه می‌کنند و پیروزی هر کدام در گروی شکست دیگری‌ است...

و این خاصیت حکومت‌های دیکتاتوری‌ست. حکومت‌های دیکتاتور و توتالیتر (یا تمامیت خواه) از اتحاد و همدلی مردم هراس دارند. آن‌ها با ترفندهای مختلف سعی می‌کنند مابین مردم تفرقه‌افکنی کنند و آن‌ها را در دسته‌های مختلف رو در روی هم قرار دهند، پازل را طوری می‌چینند که بقا و نفع یک دسته در شکست دسته دیگر باشد، و به این ترتیب مردم جامعه به جای اینکه همه در کنار هم برای رسیدن به خواسته‌ای مشترک و فردایی بهتر تلاش کنند، رو در روی هم قرار گرفته و با هم می‌جنگند، نمونه این اتفاق را این روزها در خیابان‌های ایران مشاهده می‌کنید، ایرانیانی که براحتی به روی هم‌وطن خود اسلحه می‌کشند، حاصل حکومتی توتالیتر هستند...

کیمیا و ناهید می‌توانستند برای خواسته‌ای مشترک به روی تاتامی بروند، اما خواستهء مشترک و اتحاد آن‌ها می‌تواند برای حکومت جمهوری اسلامی عواقب داشته باشد، همان‌طور که اگر امروز نیروهای نظامی، انتظامی و لباس شخصی‌های حکومتی، با مردم کف خیابان به یک خواسته مشترک و اتحاد برسند، جمهوری اسلامی شکست می‌خورد...

کیمیا و ناهید قاب امروز جامعهء ایران است، حکومت جمهوری اسلامی در ابتدا بین مردم تخم تفرقه انداخته، و سپس آن‌ها را مثل گلادیاتورها در میدان مبارزه به جان هم می‌اندازد...

میدان مبارزه امروز، خیابان‌های ایران است، مردم ایران دو دسته شده‌اند، «با» و «علیه» حکومت، و در خیابان‌ها با هم می‌جنگند...

حاکمان رژيم اسلامی هم در جایگاه مخصوص خود نشسته و تماشاگر این خون و خونریزی در خیابان‌ها هستند. با این روش هم حکومت خود را از خطر اتحاد مردمی و سقوط نجات می‌دهد و هم بساط تفریح خود را در میدانگاهی به نام ایران با تصاویری پر از خون و مرگ، فراهم می‌کند...

امروز ایران و ایرانی فقط یک راه دارد، و آن گوش سپردن به شعار «اتحاد اتحاد» است که از گوشه گوشه این خاک به گوش می‌رسد، رمز موفقیت در اتحاد است، راه شکست دیکتاتور اتحاد است، راز نجات اتحاد است.

 

بازگشت به خانه