وقتی مبارزه به تجزیه گره می
خورد!
ف. م. سخن
کارمند
بازنشسته وزارت دفاع امریکا،
که
افاضات تجزیه طلبانه و ایران ستیزانهء
او را سال پیش در «کنفرانس ائتلاف نیروهای اپوزیسیون!»
شنیدیم، مطلبی نوشته
در
«شرق الاوسط» چاپ لندن که خلاصه کلام اش این است که:
اینکه اپوزیسیون دست در دست هم نمی نهد و باعث هراس کشورهای خارجی می شود، به
خاطر شووینیسم و نپذیرفتن حق تعیین سرنوشت مليت
های
غير فارس و،
در یک کلام،
مخالفت با تجزیهء
ایران
از جانب
نیروهای اپوزیسیون ایرانی،
از جمله سلطنت طلبان و ملیون و چپ ها و مجاهدین خلق،
است.◄
آیا لهستانی ها نمی دانند؟!
این روزها خبر کنفرانسی که در روزهای 24 و 25 بهمن در لهستان برگزار می شود سر
و صدای زیادی به راه انداخته است. این کنفرانس، که گفته شده با تمرکز بر موضوع
ایران انجام خواهد شد، به شدت سران جمهوری اسلامی را هراسانده و خشمگین کرده
است. از یک سو با هارت و هورت های معمول شان سفیر لهستان را احضار کرده و به آن
ها اعتراض رسمی کرده اند، و از سوی ديگر با مظلوم نمایی لهستانی ها را مورد
خطاب قرار داده اند که «چرا جواب مهربانی های مردمان ایران را که در پی جنگ
جهانی دوم شما را با آغوش باز پذیرفتند و به شما پناه دادند این گونه می دهید؟»◄
در بارهء بیانیهء
چهار جریان جمهوریخواه
اسفندیار طبری
در
مرزبندی چند بعدی یا مولتی –
دیمنسیونال،
این
جمهوری خواهی یا مشروطه خواهی یا این چپ و راست نیست که تعیین کننده است، بلکه
نگرش متفاوت به مشکلات اجتماعی، نظیر عدالت، آزادی، قانونمداری و مواضع مختلف
سیاسی است، که مرکزیت دارد. بر این اساس می توان از یک منظر راست بود و از
منظری دیگر چپ.