پیک نيک اسلاميست ها

عقب گرد کشورهای اروپایی از پاسداری حقوق بشر

شکوه میرزادگی 

در تمام این سال هایی که ما در حال از دست دادن همه ی دست آوردهای حقوق بشری خودمان بودیم، و هر روز از «آزادی، عدالت، و صلح» یک قدم دور تر می شدیم، سران اروپا با شکنجه گران ما، با زندانبان ما، با ویرانگران ما، و با قاتلین ما سازش و معامله می کردند، آن سان که شک ندارم بهره ای که از این معاملات برده اند، کمتر از بهره ای نیست که اگر مستعمره ای در قرن نوزدهم بودیم. و این بلایی نیست که تنها سر ما آمده باشد، بسیاری از کشورهای خاورمیانه و کشورهای دیگر نیز چون ما درگیر بی خیالی و سودجویی های  کشورهای اروپایی شده اند.◄

کرمانشاه، سال شصت!

علی سعیدزنجانی

چه اتفاقی می‌افتاد “اگر” ابوالحسن بنی‌صدر به جای فرار از پادگان کرمانشاه همانجا پیشنهاد فرماندهان ارتش را می‌پذیرفت و با کمک مردم، که حالا پشت و پناهی نظامی پیدا کرده بودند، جلوی آخوندها‌ و چماقدارهاشان را، که حالا از ترس بیشترشان رنگ عوض کرده و “بنی‌صدری” شده بودند، می‌گرفت؟: پایان جنگ و پایان گروگانگیری و پایان بهانه ‌های هراس افکنانه‌ی “روسری” و “جاسوس” و “منافق” و “آمریکایی” و “لیبرال” و مرتد و محارب و باغی و طاغی و یاغی و “مهدورالدم” و “مفسد فی‌الارض” و تیغ و قمه و چماق و سانسور و زندان و شکنجه و تیرباران، و پایان “ولایت فقیه” و پایان حزب الهی‌های تازه مسلمان شده و مسجدهای تازه انقلابی شده و پایان خبرچبنی‌ها و لو دادن‌ها، و پایان خبرچینی‌ها و لو دادن‌های “توده‌ای-اکثریتی”‌ها، و پایان ضررهای هنگفت مالی و ضررهای هنگفت فرهنگی و آسیب‌های هنگفت تر روانی.◄

کودکان، قربانیان پنهان اعتراض‌ها

گفت‌وگو با حامد فرمند

گفتگوگر: فرزاد صیفی‌کاران

یکی از مهم‌ترین اجزای سیستم حمایت از کودک، یعنی حمایت بخش دولتی و نهادهای حکومتی، در ایران به طور کامل وجود ندارد. اما بدتر از آن این است که متاسفانه بخشی از این خشونت و بخشی از نقض حقوق کودک و بخشی از فضای ملتهب را دولت و نهادهای حاکمیت ایجاد کرده اند. نهادهای امنیتی و انتظامی که قرار است نشانه‌های امنیت و نهادهای قابل اعتماد برای کودک باشند و در شرایط بحران به خانواده‌ها توصیه می‌کنند تا نحوهء مراجعه به آن‌ها را به کودک آموزش دهند، در شرایط فعلی نه تنها نمایان‌گر خشونت و بر هم زننده امنیت بودند، بلکه با استفاده از سایر نشانه‌های امنیت، مانند اورژانس، این نماد آرامش را هم در ذهن برخی از این کودکان فرو ریختند.◄

سخنی با خاتمی خائن!

الن عصاره

سخنی از طرف کسی که هرگز در این نظام رأی نداده اما با شور جوانی اش برای تو و همراهانت تلاش ها کرده و برای آزادی ایران اش چه بسیار رنج ها کشیده؛ و می داند که اصلاحات زمانی مطرح می شود که مشکلاتی وجود داشته باشد:

ما پشت درهای تالار فجر دانشگاه شیراز و... با شعار "یا مرگ یا خاتمی" تو را به پاستور فرستادیم. بهت امید بسته بودیم. اگرچه تو در 18 تیر 78 پشت ما را خالی کردی،ما مطلب را به سبیل هامان کشیدیم و گفتیم «جنبش اصلاحات مهمتر از ماست؛ حتماً سید مصلحتی دیده». مجلس ششم را با اصلاحات هماهنگ کردیم، اما وقتی که گفتی «سخن گفتن از اصلاح قانون اساسی خیانت است» آب سردی برویمان ریختی. از اصلاح طلبان مایوس شدیم اما گرفتار «بلای محمود» شدیم و تا به خود آمدیم دیگر دیر شده بود. پس جانانه ایستادیم در جنبش سبز. اما تو حتی همان روزی که در خانه ات گفتی «ما می دانیم برخی از هواداران ما سکولار هستند» راهت را از ما جدا کرده بودی. ولی باز هم پشت ات ایستادیم و به درایت تو و هاشمی اعتماد کردیم، ورنه می دانستیم نه روحانی خواهان اصلاحات است و نه دُری نجف آبادی و نه... آنها که در «فهرست امید» جاشان دادی. 6 سال دیگر هم به تو اعتماد کردیم تا اینکه هنگامهء «جنبش آبان» پیش آمد؛ جنبشی که فریاد اعتراض به مشکلات اقتصادی داشت اما آنها تنها کشتند: از کودک 12ساله گرفته تا...

خاتمی! چوب خط شما و همفکران شما دیگر پُر شده است. شما مدعی هستید اگر رای ندهیم همین دموکراسی نیم بند هم تعطیل می شود؟ جهت استحضار عرض می کنیم رأی دادن میوهء درخت دموکراسی است. وقتی نه تفکیک قوا داریم، نه مطبوعات آزاد، نه احزاب آزاد، نه انتخابات آزاد و... رأی دادن به هیچ عنوان نماد دموکراسی نیست بلکه صرفاً نمایش بیهوده ای است برای قدرت طلبی. و ما بقیهء راه را خودمان، و بدون امثال تو که خودمان بزرگ تان کرده ایم می رویم! (منبع: فیسبوک)