|
چیزی باقی نمانده....
بله، این جنبش تاثیری گذاشت که قابل بازگشت نیست. این جنبش از اعماق
همان جامعه‌ای بیرون آمد که شما مدعی هستید در موردش فیلم می‌سازید.
اما شما از این جنبش عقب افتادید. آن را ندیدید یا به صلاحتان نبود که
ببینیدش. شما از یکسو نقش خود به عنوان فیلمساز قربانی را جار میزنید و
از سوی دیگر حتی جرات پاسخ دادن به یک سوال از خبرنگاران ایرانی و غیر
ایرانی که در آن از این جنبش نام برده شده باشد را ندارید و در کنفرانس
مطبوعاتی به هیچیک پاسخ نمیدهید و با نگاه از بالا می فرمایید: "من
سوالی نشنیدم که بخواهم به آن جواب بدهم". البته شاید هم اصولا به این
جنبش نگاه مثبتی نداشته باشید چرا که زنان در آن از نقش قربانی بیرون
آمده‌اند و شما به گواه همه‌ی فیلم‌های به قول خودتان "زن محور" تان
نگاهی مردانه به زن داشته‌اید و زن قربانی و مظلوم را ستایش می‌کنید.◄
حمیدرضا رحیمی
این خاج پرستان امریکایی هم ، کم کم دارند کفر برادران ما را در می
آورند تا آنجا که خشم ولائی آنان را برانگیخته و حضرات آیات را وادار
به عکس العمل های تندی می فرمایند؛ در همین راستا،رئیس صدا و سیمای
سابق میلی نیز سنگ تمام گذاشته و برادر ترامپ را شدیداً تهدید کرد. وی
خطاب به برادر ترامپ، شیهه کشان گفته که «اگر بیش از این پُر روئی
کند، به جان ناقص حضرت آقا و ابوابجمعی می آییم و سبزی های آمریکا را
هم خشک می کنیم!..» و یک مقام کاخ سفید هم، که نخواست نامش تا انقلاب
بعدی (عج) فاش شود، به فدوی گفت که برادر ترامپ دُم اش را روی کول اش
گذاشته آرام به داخل کاخ خزید!◄
آرشیو حزب سکولار
دموکرات ایرانیان◄
آرشیو ایران فردا◄
آرشیو
میهن◄
آرشیو جنبش◄
در چهار سال گذشته بیش از ۱۴ میلیارد دلار ارزش تولید از دست رفته در
اثر محدودیت‌های برق و گاز فقط به صنعت فولاد ایران تحمیل شده است...
رضا شهرستانی عضو هیئت مدیره انجمن فولاد گفته در صورتی که روند قطع
برق ادامه یابد، صنعت فولاد به شکل یک کشتی غرق شده‌ای درخواهد آمد که
راه‌اندازی مجدد آن به سادگی امکان‌پذیر نیست... خسارت اقتصادی ناشی
از قطع برق مدیران کارخانه‌ها را ناچار کرده هزینه‌ها را کاهش دهند که
در این میان اخراج نیروی کار از جمله نخسین راهکارهای کاهش هزینه‌ها
است!.. دولت پزشکیان هم ناتوان از مدیریت کسری شدید برق، بار کمبود را
بر دوش شهروندان انداخته است.◄
فراموشی سازمان‌یافته جمعی؟
مریم عادلخانی
در سال‌های اخیر،
جامعه‌ء ایران به شکلی گسترده درگیر نوعی بی‌حسی روانی و سرشدگی جمعی
شده است. این وضعیت نه حاصل ناآگاهی، که نتیجهء مستقیم تکرار پی در
پی فجایع، دردهای انباشته، و مهم‌تر از همه، بی‌پاسخ‌ماندن فریادهای
عمومی در زیر چرخ دنده‌های یک حکومت سرکوبگر و بی‌رحم است. فاجعه پشت
فاجعه، مرگ پشت مرگ، سوگ پشت سوگ. و ما، تنها چند
روز یا نهایتاً چند
هفته واکنش احساسی نشان می‌دهیم، استوری می‌گذاریم، تسلیت می‌نویسیم و
بعد، در سکوتی گورستان‌گونه، همه‌چیز را به فراموشی می‌سپاریم.◄
و این
شاید یکی از سیاسی‌ترین شکل‌های وداع در سرزمینی است که بدن زن، مو،
نگاه، صدا، فاعلیت فردی یا جمعی، تصویر زیبا، صدای زیبا، حتی اندوه و
ماتم اش، سال‌هاست ممنوع است، چه برسد به تابوتی که قانون شرع آن را
بار و آنِ مردان می‌داند. تابوتِ شیوا ارسطویی همه‌ء قوانین را شکست؛
در میانه‌ء «بهشت زهرا»، در دل حکومت مرگ، خود را چون متنی تاریخی بر
همه‌ء مناسک رسمی و بر مردانگیِ کانونیِ مالکان اجتماعیِ سوگ نوشت.◄
|
چرا
گوهر «پادشاهی پارلمانی» نیز «جمهوریت» است؟
اسماعیل
نوری علا
اگر به
پیشنهادشاهزاده در مورد جایگرین کردن «جمهوریت خواهی» بجای «جمهوری
خواهی» توجه کنیم، در می یابیم که او به گوهر تفاوتی که بین حکومت
اکثریت و حکومت جمهوری وجود دارد توجه کرده است؛ گوهری که استبداد
حکومت اکثریت را، بوسیله آنگونه قانون اساسی که محافظ حقوق اقلیت باشد،
محدود می سازد.◄
نیروی کار در ایران بعد از رسیدن به سنِ بازنشستگی (دوره‌ای که قرار
است دورانِ فراغت از کار باشد) مجبورند به سراغ کار دیگر بروند تا با
دریافتِ مجموع مستمری و حقوقِ آن کار دوم، مخارج روزمره‌ی خود را تأمین
کنند... بحران مالی و اشتغال دوباره در مشاغلی جون آبدارچی، تمیزکاری،
نگهبانی ساختمان، رانندگی تاکسی و دستفروشی، سرنوشت بسیاری از
بازنشستگانی است که چند دهه در اقتصاد ایران فعال بوده و بیمه پرداخت
کرده‌اند اما حقوق بازنشستگی آنها حتی کفاف ضروری‌ترین هزینه‌های زندگی
را هم نمی‌دهد.◄
در زبان عامه فارسی، «قمپز» به معنای لاف‌زنی، بزرگ‌نمایی و خالی‌بندی
است. در عرصه سیاسی، این مفهوم به الگویی از حکمرانی اشاره دارد که
به‌جای ارائه راه‌حل‌های واقعی برای مسائل ساختاری، بر بازنمایی نمادین
اقتدار و سرکوب نرم و سخت تمرکز دارد. در نظام ولایی ایران، «قمپزیسم»
به شیوه‌ای از حکمرانی تبدیل شده که جلوه‌ای از قدرت، اخلاق و معنویت
را بدون پشتوانه واقعی خلق می‌کند. این مقاله، به تحلیل این پدیده در
گفتمان و عملکرد علی خامنه‌ای و نهادهای وابسته، به‌ویژه سپاه
پاسداران، می‌پردازد.◄
ایکاش مسئولین تراز اول ما، رسماً با بالاترین حقوق ماهانه، در بهترین
کاخ‌ها زندگی می‌کردند و از بهترین غذا و امکانات بهره می‌گرفتند ولی
با سیاست‌گذاری‌های غلط و سوء مدیریت‌شان تمام منابع و امید و هستی را
نابود نمی‌کردند. دیگران ثروت‌شان را خرج رفاه مردم و توسعه همه جانبه
کشورشان می کنند و ما خرج تونل‌های چند لایه غزه و حفظ اسد و تأمین
حقوق حزب‌الله و حماس و زینبیون و فاطمیون و تقابل های خسارتبار
غیرقابل مذاکره‌ای می کنیم.◄
این یک خاموشی ساده نیست. این یک هشدار است. یک علامت سرافکندگی‌ست.
این خاموشی‌ها فقط قطع برق نیست. نشانه‌ی تاریکی عمیق‌تری است. تاریکی
در مدیریت، در برنامه‌ریزی، در امید، در صداقت با مردم. نشانی از
تاریکی‌ای که در تاروپود ساختار نفوذ کرده. و این همه، گریه دارد. نه
از درد فیزیکی، بلکه از زخمی که بر امید این مردم نشسته است. برای
کشوری با این‌همه ثروت طبیعی، برای مردمی با این‌همه صبر، این وضعیت
فقط نشانه‌ی شکست فنی نیست. نشانه‌ی یک انحطاط حکمرانی‌ست. تاریکی‌ای
که نه با شمع روشن می‌شود، نه با وعده.◄
مجید محمدی
مذاکره با ترامپ نجات‌بخش حکومت ایران نیست. یکی از راه‌حل های نظام
ایران برای بقاء خود مرگ خامنه‌ای یا کناره‌گیری او از قدرت به سود
جانشینی است که بتواند برای حفظ این نظام و تأمین منافع جناح‌های
واقعگرای آن سیاست‌های جمهوری اسلامی را از اساس تغییر بدهد. اما، چنین
راه‌حلی نیز عملی نیست و این خطر را خود علی خامنه‌ای متوجه بوده و
بارها طی سالیان نسبت به
آن
هشدار داده است. خامنه‌ای همواره نگران از این بوده که در ایران نیز یک
گورباچفی سر کار بیاید و با اصلاحاتش کل نظام را متلاشی کند.◄
آن‌چه در بندرعباس
رخ داد، یک “حادثه‌ی صنعتی” نبود. فاجعه‌ای بود ناشی از سال ها
آلیگارشی نظامی اقتصادی، رهاشدگی، بی‌عدالتی ساختاری، تبعیض قومی و حذف
سیستماتیک کارگر از نظم سیاسی و حقوقی حاکمیت در ایران. اکنون، بسیاری
کارگر کشته شده اند، اما سیاستِ حذف همچنان فعال است. صدای رسانه‌ها
را بریده‌اند، آمار رسمی را مسکوت گذاشته‌اند، و دادگستری استان
هرمزگان رسماً اعلام می‌کند: مرگ کارگران بدون شناسنامه در این فاجعه
ثبت نمی‌شود. این جمله، نه نقصِ اداری‌ست و نه بی‌دقتی حقوقی. این جمله
خود یک بیانیه‌ء سیاسی‌ست.◄
پایان
تمام فعالیت‌هایی که با نام پ.ک.ک انجام می‌شد، با این جملات اعلام شد:
«کنگره
فوق‌العاده دوازدهم پ.ک.ک این‌گونه ارزیابی کرد که مبارزه پ.ک.ک سیاست
انکار و نابودی تحمیل‌شده بر ملت ما را در هم شکسته، مسئله کرد را به
نقطه‌ای رسانده که می‌توان آن را از طریق سیاست دموکراتیک حل کرد و از
این منظر ماموریت تاریخی‌اش را به پایان رسانده است. بر این اساس،
دوازدهمین کنگره پ.ک.ک تصمیم به انحلال ساختار سازمانی پ.ک.ک و پایان
دادن به روش مبارزه مسلحانه گرفته، به شرط آنکه روند اجرایی توسط رهبر
آپو (عبدالله اوجالان) مدیریت و هدایت شود، و تمام فعالیت‌هایی که با
نام پ.ک.ک انجام می‌شد را پایان داده است.»◄
فرسایش مفهوم روشن‌فکری در تاریخ متأخرما
هوشنگ کوبان
روشنفکر ایرانی
تبدیل به آقا معلمی شده است که مدام به جامعه می‌گوید که چگونه باید
باشد، بدون آنکه از آن جامعه اطلاعات کافی داشته باشد. او نمی‌تواند
به طور کامل توضیح دهد که جامعه‌اش چرا این گونه است، و وقتی می‌بیند
جامعه آن طور که باید، نیست، از دست جامعه عصبانی می‌شود. صحبت نیّت‌ها
در میان نیست، سوء‌تفاهم نشود. چه بسا واقعا او، در هر جبهه‌ای که هست،
در آرزوی نجات جامعه است، اما به قول معروف، مسیر جهنم را با نیّات خوب
فرش کرده‌اند.
◄
|
----------------------------
برنامهء
یکشنبه
4 خرداد 1404 -
25
ماه مه 2025
------------------------------
پاسخ اعضاء مهستان به دو پرسش
ارسالی مخاطبان برنامه ها:
1: اختلافات بین طرفداران شاهزاده
بر سر چیست؟
2: چه راه هائی برای حل
بحران جانشینی وجود دارد؟
------------------------------
فایل تصویری
فایل صوتی
------------------------------
موانع
فرهنگی شکوفائی نظام اجتماعی ایران
از دیدگاه تفکر سیستمی
مهندس
جمشید قراجه داغی
در گفتگو با اسماعیل
نوری علا
https://www.mehripublication.com/
پیوند برای دانلود مجانی
نسخهء پی.دی.اف
سه کتاب برای دانلود رايگان
مبانی
سکولاریسم نو
سکولاریسم نو برای ایران
نوشتهء اسماعیل نوری علا
زندگی و روزگار مصطفی کمال آتاتورک
نوشتهء
«لرد کین راس»
ترجمهء اسماعیل نوری علا
پيوند
به نسخهء
رايگان
اينترنتی
خرید از
انتشارات فروغ - کلن آلمان
|
