|
تأسيس:
14 امرداد
1392
تماس با سردبير
آرشيو صفحات اول سايت
آرشيو کلی مقالات
آرشيو بر حسب نام نويسندگان
بيانيه های سازمان های
ديگر
فهرست مقالاتی
درباره مفاهيم
ويدئوهای آموزشی
ای ميل:
iranian.sdmcc@gmail.com
سردبير: اسماعيل نوری
علا ◄
1.
ما با مذهب و عقيدهء
هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی
و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.
2.
همچنين، از آنجا که حکومت
اسلامی مسلط بر ايران را
قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن
مطالبه ای هم نداريم؛
3.
و
به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از
هواداران جنبش در زير نامه هائی که
خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده
نشود.
4.
اما، در عين حال، ما از همهء
مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر
کشورمان حمايت می کنيم.
5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت
با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان
حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان،
که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از
ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر
اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای
ما محسوب می شوند.
6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع
مختلف، و همچنين
انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.
7. ما به احترام «جمهوريت»، در اين
پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء
«جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.
8. و از آنجا که بين ايران و ملت
ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی
ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته
اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا
«رژيم» مسلط بر ايران» را بکار می بريم.
اعلاميهء
جهانی
حقوق بشر
و
پيوند به يک
ويدئو
|
«نيم ما» و «قربانی»
دو شعر از علی چالشتری (شاعر متروکه)
«میان
ما، ما غریبیم
/
اندوه
سرافکنده
/
نسل مخفی
انتخاب
/
رای را
به تیشه سپرده
/
خاک را
به ریشه
//
هجوم قفس
از حدود آزادی بیشتر است
/
پراکنده، پناهنده، پساخنده
//
جام از
برجام گذشت
/
جان از
جماعت مقوایی...»>>>
قرارداد
توتال -
رفراندوم در کردستان عراق
و گلوله
باران روستا‌های کردنشین توسط سپاه پاسداران
حسن اعتمادی،
دبيرکل حزب سکولار دموکرات ايرانيان
و حسن شرفی،
سخنگوی
حزب دمکرات کردستان ایران
در برنامهء
تفسیر خبر
بمديريت
جمشید چالنگی
سیاست خارجی آمریکا در برابر حکومت اسلامی:
از تغییر، مهار و بازدارندگی تا گذار مسالمت آمیز
مجید محمدی
 سخنان
رکس تیلرسون حکایت از رسیدن دولت ترامپ به سیاستی مشخص در برابر حکومت
اسلامی و نیز تصمیمات مبتنی بر آن پس از ماه‌ها ابهام و بلاتکلیفی دارد.
او
این
سیاست را با عنوان کمک به "گذار مسالمت آمیز" از حکومت موجود توصیف کرده
است.
اصولا چرا سیاست گذار؟ این سیاست چه تفاوتی با سیاست "تغییر رژیم" در
دوران بوش یا سیاست مهار و بازدارندگی در دوران اوباما دارد؟ آیا این
سیاست با سخنان ترامپ در دوران کارزارهای انتخاباتی در تعارض نیست؟ آیا
این سیاست عملی و قابل اجراست؟ و در نهایت آیا این سیاست با تعهدات بین
المللی ایالات متحده مثل برجام تعارضی پیدا نمی کند?
شمارهء مخصوص سبک سنگين کردن های
وزارتخارجهء ظريف
مخالفان دولت حاجی دکتر حسن روحانی تا همین چند روز قبل،
که هنوز ممد جوات با دست پر از پاریس بر نگشته بود،
انتقاد می کردند که دولت در برابر دور انداختن برنامه هسته ای و
غرور ملی ایرانیان چیزی به دست نیاورده
اند.
اما اکنون،
با عرضهء
آزاد بطری های آب معدنی سبک فرانسوی در فروشگاه های مواد غذایی
تهران و شهرستان ها،
معلوم شده است
که
مسئولان دولت تدبیر و امید، آنطورها هم که مخالفان می گویند بی عقل
و بی عرضه نیستند و در برابر بر باد دادن "آب سنگین" اراک، از
فرانسه "آب
سبکِ"
معدنی گرفته اند!
|
پرسش هائی از آقای دکتر عليرضا نوری زاده!
اسماعيل نوری علا
 آيا
تمايلات هميشگی آقای نوری زاده به جريان اصلاح طلبی اکنون بصورت ظهور
آشکار مخالفت و انکار جريان سکولار دموکراسی در آمده است؟ آيا تابستان
داغی پيش روی ما است؟ آيا قرار است کسی پنجرهء خوابگاه رهبر را شبانه باز
بگذارد تا «حضرت آقا» دچار سرما خوردگی شديد شده و دار فانی را ترک کند؟
آيا اعراب و اسرائيل و امريکا قصد حمله به ايران را دارند؟ آيا حکومت
اسلامی فعلی فرو خواهد پاشيد و يک حکومت اسلامی تر و تميز بازرگان واره و
ابراهيم يزديانهء «ملی - مذهبی» جانشين اش خواهد شد؟ آيا مجاهدين و آقای
رضا پهلوی در جائی به هم خواهند رسيد؟ آيا کاک مهتدی و کاک هجری همچنان
به فکر دموکراسی برای ايران و خودمختاری برای کردستان هستند يا خواست
هاشان بنا بر شرايط زمانه عوض شده؟ و آيا انديشهء سکولار دموکراسی که در
انقلاب مشروطه متبلور شد و در نهضت ملی جان گرفت و در 57 به سودای
استقلال و آزادی همهء دست آوردهايش را به باد داد، اين بار هم بازندهء
اصلی بازی خواهد شد؟ و آيا درست نيست که اين پرسش ها را مستقيماً با آدم
مطلع و حاضر در همه جائی چون دکتر نوری زاده مطرح کنيم؟
وصیت
تان
را بکنید!
رامین کامران
 سر
آمدن عمر این حکومت به معنای پایان حکومت روحانیان خواهد
بود، ولی الزاماً جدایی دین و سیاست را در پی نخواهد آورد.
چون خواستاران جدی جدایی و آنهایی که اصلاً معنای درستی از
این امر در ذهن دارند، کم شمارند. اکثر مدعیان، هر وقت
پایش افتاد، یک ورد سکولاریسم میخوانند و به دور خود فوت
میکنند و لابد توکل میکنند، البته معلوم نیست که به چه. از
آنجا که فکر درستی برای آینده ندارند و اکثراً حتی جرأت
تصور درافتادن با دین و روحانیت را هم ندارند، در عمل و
زیر فشار حوادثی که متوجه روحانیت خواهد گشت، با جریان
حوادث حرکت خواهند کرد، مثل خاشاکی که آب ببردش.
نظام اقتصادی ایران دچار
«فساد
سیستمی»
است
گفتگو با حسین راغفر
گفتگوگر:
خسرو صادقی بروجنی
 در
بررسی عوامل رشد فساد در ایران، صاحب نظران اقتصادی نظرات مختلفی را
عنوان میکنند، اقتصاددانان
نئولیبرال
ساختار دولتی در کشور را عامل اصلی رشد فساد می‌دانند. آنها معتقدند
ساختار دولتی، انحصاری و غیر رقابتی است و در نتیجه منابع و امتیازهای
اقتصادی به صلاحدید دولت در بخش‌های مختلف هزینه شده و این سازوکار زمینه
رشد فساد را فراهم می‌کند. دکتر حسین راغفر با طرح معادله «فساد = انحصار
+ صلاحدید – پاسخگویی» معتقد است دولتی یا خصوصی بودن اقتصاد لزوماً
ارتباط معناداری با سطح فساد پذیری آن ندارد و کسانی که در ایران ادعای
مذکور را مطرح می کنند از هر دو بخش دولتی و خصوصی منتفع می شوند.
روياهاى ممنوع مجاهد!
زنده ياد
منصور حکمت
 رهبرى
مجاهدين بطرز غريبى مفتون قدرت دولتى و تشريفات و مراسم و ملحقات
آن است. هر حزب سياسى جدى طبيعتا براى قدرت سياسى تلاش ميکند،
ابزارى که امکان ميدهد برنامه و اهدافش را به اجرا در بياورد. اما
علاقه مجاهدين به قدرت دولتى از اين جنس نيست. زمينى نيست. سياسى
نيست. يک شيفتگى نيمه مذهبى نيمه کودکانه است...
درست مانند کودکانى که عروسک هايشان را گرد مي
چينند و روياهاشان را بازى مي
کنند، اينها هم غالبا مشغول “دولت بازى” هستند...
اما اگر اين صرفاً
يک بازى بود، اگر صرفا کودکانه بود، شايد همه به تماشا مى نشستيم و
با جست و خيز بازيگران و شيرين
کارى هايشان سرگرم مي شديم. اما اين عرصهء
سياست و جنگ قدرت است که در جهان امروز معانى فوق العاده دهشتناکى
پيدا کرده است. مساله جدى است، حتى اگر مجاهد خود جدى نباشد. عواقب
زمينى براى انسان
هاى واقعى دارد، حتى اگر مجاهد خود در عالم روياهايش سير کند.
|
