ضرورت یک بدیل فراحزبی
عطا هودشتیان
امروز
بیش از هرچیز، باید سقوط جمهوری اسلامی را مدیریت کرد. اگر نمی‌خواهیم قدرت‌های
جهانی برای ما راه یابی کنند، تنها اپوزیسیون، یعنی خودمان، باید هدایت جنبش
اعتراضی را بکف بگیریم. بنابراین مشکل این دوره ما اپوزیسیون است. تاکنون
اپوزیسیون گرفتار تنوع بوده است و چیزی به نام «هویت مستقل» از خود نشان نداده
است. فصل مشترک و خصوصیت اصلی تقریبا تمامی گروه‌های اپوزیسیون دیگر-ناباوری
ست. یعنی دیگری را قبول نمی‌کنیم تا زمانی که وی پشتیبان ما شود. اما، حال زمان
آن رسیده است که به برپایی یک همبستگی ملی همت کنیم و گردهم آییم. ما در این
اقدام نسبت به حرکت مستمر اعراضات بسیار عقب هستیم.◄
ملایان، برندگان سه انقلاب
فاضل غیبی
هنوز
بسیاری در حیرت‌اند که چگونه “مشتی ملای از دنیا بی‌خبر” جنبش دمکراسی‌خواهانۀ
ایران را چنان منحرف کردند که به برقراری بدترین نوع حکومت در دنیا منجر شد.
واقعیت این است که اگر ما ملت ایران از درک و آگاهی تاریخی برخوردار بودیم،
چنین تحولی ممکن نمی‌شد. این در حالی ست که علم تاریخ ابزار و شیوه های بسیار
مفیدی را در اختیار تاریخ پژوهان قرار داده است که با استفاده از آنها می
توانستند به سادگی به درک تاریخی درستی دست یابند و اگر چنین نکردند، بدین علت
که آنان سرسپردۀ ایدئولوژی هایی بودند که از تاریخ نگاری بهره برداری تبلیغی
می‌کنند.◄
علی خامنه‌ای با ایران چه کرد؟
مجید محمدی
سیاست‌های
خامنه‌ای نقش مستقیم در فلاکت و فقر و ناامنی اجتماعی در جامعه‌ی ایران داشته
است. در دوران وی بر تعداد فقرا و بیکاران و وابستگان به کمک‌های دولتی برای
ادامه‌ی حیات افزوده شد. اقتصاد مقاومتی، مهندسی فرهنگی، مداخلات خارجی در
سوریه و یمن و عراق، جذب ده‌ها هزار طلبه و تامین هزینه‌ی زندگی و تبلیغات آنها
در سراسر دنیا، سرکوب گسترده در داخل و ترور در خارج از کشور مایه‌ی فروپاشی
اجتماعی، ورشکستگی اقتصادی، انسداد سیاسی و بی‌اعتباری بین‌المللی کشور شده
است.
اگر
بخواهیم کارنامه‌ی وی را با دیگر رهبران کشورها مقایسه کنیم استالین، پول‌پوت،
موگابه، قذافی و اسدها بهترین مثال‌ها هستند.
