1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم. 2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال آن مطالبه ای نداريم؛ 3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود. 4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم. 5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند. 6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است. 7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود. 8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم. |
|
|||
آغاز کار جنبش: 14 امرداد 1392 تاريخ انتشار اين شماره: 13 تا 16 خرداد 1398 - 3 تا 6 ماه ژوئن 2019 |
||||
◊ جستجو در اين سايت ◊ آرشيو صفحات اول اين سايت ◊ پيوند به سايت های ديگر ◊ويدئوهای آموزشی |
||||
◊ کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ◊ سايت سکولاريسم نو ◊ پيمان نامهء عصر نو |
||||
◊ مهستان جنبش سکولار دموکراسی ◊ مفاهيم اصلی ◊ بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران» |
||||
◊ حزب سکولار دموکرت ايرانيان ◊ خبرگاه حزب ◊ نشريهء «گيتی مداری» حزب ◊ بيانيه های مشترک |
||||
یکی از ویژگیهای مارکسیسمِ سدهی بیستم در کشورهای در حال رشد در این نکته نهفته بود که این جنبشها دیالکتیک را نه از فیلسوفان کهن و غرب (افلاتون، ارسطو، هگل، فوئرباخ و یا مارکس) بلکه از دستگاه تبلیغاتیِ شوروی که بهسختی در مهارِ ایدئولوژیکِ استالین بود آموختند. در معرفی استالین و تواناییِ فکری او همین بس که بدانیم که محبوبیت او در نزد لنین نه از برای خلاقیتِ سیاسی، علمی و یا نبوغ فلسفیاَش، بلکه بخاطر مهارت او در سرقت از بانکها و بدینوسیله فراهمسازی هزینههای مالیِ رهبرانِ حزب بلشویکی برای پیشبرد زندگی مخفیشان در اروپا بود. افزون بر این، استالین پیش از ورود به زندگی حرفهایاش بهعنوان یک کمونیست، با تمام کردن مدرسهی روحانیت یسوعی در تفلیس بهطور حرفهای به مقام کشیشی کلیسا رسیده بود.◄
موج دروغ پردازی اصلاح طلبان پیرامون چرائی جنايت محمدعلی نجفی هیچ سندی ندارد و کاربران مجازی اصلاح طلب، و دنباله های آن ها در خارج کشور، برای توجیه جنایت صورت گرفته توسط یکی از چهره های اصلی باند خود، نهادهای اطلاعاتی کشور را متهم به فرستادن "پرستو" برای کسب اطلاعات از نجفی کردند؛ ادعایی که هیچ سندی برای آن نداشتند و صرفاً ساخته و پرداخته ذهنهای بیماری بود که نمی خواستند باور کنند مسئولِ هم جناحیشان میتواند قاتل همسرش باشد.◄
جمهوريت نوری علا در واژه نامهء دهخدا نيست! اين آدمک ها انگار گمان برده اند مردم نفهم و بی شعور هستند. جمهور در زبان پارسی بصورت گروه مردم؛ جماعت مردم؛ توده، برگردان می شود و مفهوم آن در قالب «دموکراسی» قرار نمی گيرد، در جایی که «جمهور» بکار برده شود تنها مورد حکومت جمهوری را القا میکند و به فکر می آورد، اين حضرات می خواهند با واژه سازی، قالب «جمهوری» را برای کشور ايران در گونه حکومت با حفظ واژهء «جمهور» بجای قالب «دموکراسی» حکومت جمهوری را جا بياندازند...◄
خوانندگان محترم ضدانقلاب دیگر اینقدرها هم کم لطفی و بلکه تنبلی نفرموده و مسؤلیت همه چیز را بگردن تبر خوردهء ریاست محترم آبدارخانهء بیت (دولت کفگیر و امید- م) نیاندازند و یک ادیت ساده را دیگر خودتان انجام دهید، یعنی، اینکه ایشان عرّ و تیزکنان می فرمایند که: «کوچک شدن سفرهء مردم مهم نیست، مهم اینه که دشمن بدونه مردم از دفاع از نظام دست برنمی دارند». منظورشان این است که مسؤلین محترم، ضاعف الله اموالهم اجمعین، سایز سطل های آشغال را قدری کوچکتر کنند که ملت پاپتی و حیران، کمتر دچار زحمت شوند؛ اجرتان با گربهء مرتضاعلی(ع)!◄ |
جنگ، مذاکره، فلاکت اقتصادی و آلترناتیو چهارم سران هر دو حکومت ایران و آمریکا خوب میدانند، جنگ هزینههای بسیار برای دو طرف در پی خواهد داشت. بنابراین، اعلام کردهاند عزم جنگ ندارند. و اما بهرغم اعلام این موضع، در شرایط جنگی که دو طرف ایجاد کردهاند، از جمله نقل و انتقال تسلیحاتی، و آرایش نظامی در دو سو، در کنار تهدید نیروهای شبهنظامی غیرقابل کنترل وابسته به سپاه قدس در منطقه، خطر جنگ را نمیتوان منتفی دانست. از سوی دیگر با بالا گرفتن تنشهای داخلی میان کنگره و ترامپ، که میکوشد توجه مردم آمریکا را به تهدید دشمن خارجی سوق بدهد، سیاستی که حکومت اسلامی در چهل سال گذشته پی گرفته است، خطر جنگ قوت میگیرد. اما آیا جنگ تنها راه رفع بحران است؟◄
باید بدانیم که این برساختهء عدهای غافل اما باحث بود، مثلا مرحوم مطهری نقد مارکس میکرد بی آنکه اصلا بتواند بفهمد مارکس چه گفته و یا حتا بتواند به منبعی مناسب دسترسی داشته باشد. «مارکیسست مبتذل» هم در ایران داستان می بافت؛ و مطهری هم بر مبنای همان داستان پاسخ میسرایید. نه چپ می فهمید ماتریالیسم چه هست و نه مطهری می توانست بفهمد که این مباحث ناظر به چه موضوعی ست. یا شریعتی ساعت ها از «اصلاح دینی» سخن میگفت بدون آنکه بداند اصلاً این اصلاح دینی در غرب چه بوده و ناظر به کدام بحث است؛ بعدها سروش هم همین کار را کرد...◄
حالا من وسط این معرکهء سرشار از روشنفکری مانده ام و خوشحالم که روشنفکر نیستم. خجالت می کشم، روشنفکری در این دوران باعث شرم است و من خوشحالم که آدم نق نقوی بد دهنی هستم که ادب و شعور و سواد هم ندارم، اما به هر شکلی از فضای موجود بیزارم. این نبودن در بدنهء روشنفکری ایرانی افتخار من است. لباس روشنفکری در این دوران برازنده و مبارک بقیه! ◄
ملاحظاتی در باب اعتماد مردم به اپوزیسیون در جلسه عمومیِ «مهستان جنبش سکولار دموکرات ها در تاريخ 26 ماه مه 2019، که در سایت یوتیوب هم باز نشر شده است، امر مهم «اعتماد مردم به آلترناتیو» از سوی آقای دکتر نوری علا مطرح و به بحث گذاشته شد. هر چند این موضوع در جلسهء یاد شده از دیدگاه فعالان جنبش سکولار دموکراسی ایران بررسی شد اما اهمیت اعتماد مردم به اپوزیسیون ایجاب می کند که این موضوع در سطح عمومی تری هم مورد بحث قرار گیرد. می توان گفت اعتماد مردم به اپوزیسیون برانداز از پیش نیاز های پیروزی در مبارزه برای استقرار یک نظام سیاسی دموکراتیک مبتنی بر بیانیهء جهانگستر حقوق بشر به جای نظام سیاسی تمامیت خواه حاکم بر کشور است و جا دارد ابعاد مختلف موضوع بررسی شود. در اینجا نکاتی چند در رابطه با موضوع مهم «اعتماد مردم به آلترناتیو سیاسی» مورد بحث قرار می گیرد.◄
با همهء نکبت و فلاکتی که به ارمغان آوردهاند دینداری اگر به برانگیختن معنویت، التیامبخشی به رنجهای بشر و القای حس تعلق به یک گروه با محوریت یک مجموعه رمز و راز (کارکردهای اصلی ادیان) محدود نشود بجای به ارمغان آوردن تواضع و خضوع (ناشی از بندگی خداوند یا تعلق به یک گروه خاص) برتریطلبی و امتیازخواهی به ارمغان میآورد. این نوع دینداری به اسلامگرایان و بخشی از مسلمانان ایرانی تکبر و خودمحوری و انحصارگرایی اعطا کرده است. آنها همهی منابع و منزلتها و قدرتهای عالم را مختص خود میدانند و معتقدند چون دیندارند پس همهی اینها خودبخود به آنها اختصاص یافته است.◄
|