تعیین تکلیف نهایی؟

جواد کاشی

حرکت به سمت انتخابات «پرشور» معلوم نیست چه پیامدی در بر داشته باشد. می‌تواند در صورت عدم گشودگی‌های مقتضی آن، به یک تحریم گسترده و اعلام نشده از طرف مردم بیانجامد. یا در صورتیکه آمادگی‌های لازم آن نباشد با خشونت و آشوب همراه شود. آنگاه بازهم پروژه‌های «تعیین تکلیف» در طرق گوناگون با هم کلید می‌خورند و خدا می‌داند حاصل آن چیست. در حال حاضر، همه چراغها خاموش‌اند. نه الزاماً به خاطر طراحی‌های پشت صحنه. بلکه به جهت تزلزل و تردید و تاریکی افق‌های سیاسی. ندای تعیین تکلیف نهایی، هم هوس‌انگیز است هم رعب‌آور.◄

دو درس از چپ‌های یونان!

احمد زیدآبادی

چرا اجرای برنامۀ «ریاضت اقتصادی« در یونان از احزاب راست و میانه که، موافق آن بودند، بر نیامد اما همان برنامه از سوی یک حزب چپ، که مخالف سرسخت آن بود و حتی وعدۀ مقابله با آن را می‌داد، به راحتی امکان پذیر شد؟ آیا این بدان معنا نیست که در بزنگاه‌های بحرانی، هنگامی که اجرای برخی از برنامه‌های سیاسی و اقتصادی ضرورت عملی پیدا می‌کند، از موافقان آن برنامه‌ها عملاً کاری ساخته نیست و از قضا مخالفان آن برنامه‌ها در صورت به دست گرفتن قدرت، ناخواسته و به رغم میل خود، کار را از پیش می‌برند؟◄

«توقیف»؛ مستندی که می‌شد بهتر و مفیدتر باشد

تقی مختار

فیلم مستند «توقیف»، ساخته بابک غفوری آذر، را در سایت «رادیو فردا» دیدم و پسندیدم؛ ‏هرچند مشکلاتی دارد که اگر در هنگام ساخت توجه بیشتری به آن‌ها شده بود شاید ‏می‌توانست بهتر و مفیدتر از این که حالا هست باشد.‏.. به نظرم «توقیف» مستندی خوش ساخت و حاوی اطلاعاتی ذی‌قیمت برای کسانی است که با ‏زمینه‌ها و دلایل توقیف خیلی از فیلم‌های ایرانی از سوی حکومت اسلامی آشنا نیستند یا کم ‏و در حد خبرهائی که منتشر می شود می‌دانند. اما با دیدن فیلم برخی نکات به ذهنم رسید ‏که در اینجا مختصرا به آن‌ها اشاره می‌کنم.◄

اپوزیسیون و نقش آتش بیاران معرکه

شکوه ميرزادگی

مدتی ست متوجه شده ام یکی از مشکلات عمده اپوزیسیون در ارتباط با مبارزه ای که با جمهوری اسلامی دارند (یا باید داشته باشند)، چه در امور سیاسی و چه در امور فرهنگی و حتی حقوق بشری، وجود افرادی ست که نام شان را باید گذاشت: «آتش بیاران معرکه». یعنی کسانی که بدون انجام دادن هیچ کار اساسی و قابل توجهی در مخالفت با حکومت حاکم بر ایران، مدام در تلاش اند تا بین افراد اپوزیسیون (چه خودی، یعنی چه در درون حزب و سازمان خودشان، و چه بین افراد دیگر گروه ها و سازمان ها) آتشی برپا کنند.◄

در کدام سو بایستیم؟

مزدک بامدادان

اینکه گفته می‌شود حکومت اسلامی مردم ایران را گروگان گرفته است، سخن گزافه‌ای نیست. از آن دسته از ایرانیانی که بازتاب کیستی خود را در این رژیم سرکوبگر می‌بینند و با آن همکاری و همنوائی می‌کنند اگر درگذریم، مردم ایران به‌راستی گروگان کسانی شده‌اند که نه پروای جان شهروندان را دارند و نه از ویرانی کشور در هراسند. روزگار ما ایرانیان به سرنشینان یک کشتی ماننده است که به‌دست دزدان دریائی افتاده باشد. این دزدان نه تنها هست‌ و نیست ما را به باد چپاول داده‌اند، که هر از گاهی کشتی را به‌جاهایی می‌کشانند که اگر با آنان همکاری نکنیم، خود نیز نابود می‌شویم.◄

اپوزيسيون، غرب و مذاکره

اسماعيل هوشيار