و پيوند به يک ويدئو

چرا داعش را ترجیح می دهند؟

کریم پورحمزاوی

بخش وسیعی از شهروندان ایران در کردستان و سیستان و بلوچستان و خوزستان به ناچار برای خود جامعه ای کوچک در حاشیه جامعه بزرگ ایران ساخته اند. در این حاشیه صدا و سیما حرفی برای گفتن نداشته و رسانه دیگر کشورهای منطقه از جمله کانال های سلفی نبرد گفتمانی را برده اند. مرز برای برخی از خانواده های کرد ایرانی معنایی نداشته و بعضی از آنها حتی زندگی در بدترین شرایط عراق را بر زندگی در بخش ایرانی کردستان ترجیح داده اند. حس تعلق برخی از شهروندان در خوزستان و سیستان و بلوچستان به ایران هم به سستی همتاهای آنها در کردستان است. از اینرو، جای تعجب هم نیست که عده اندکی از این شهروندان هم در پیام کشتاری داعش جذبه ای برای وضعیت «نداشتن چیزی برای باختن» خود بیابند.

رِسیدِ دریافت مشروعیتی که انتخابات اخیر به نظام داد

يادداشت کوتاهی از ناصر کاخساز

اکنون تنها راه این است که، به قول لینکلن یا یکی دیگر از رئیسان جمهور آمریکا، ریاست جمهوری مانند سوار شدن بر پشت ببر است یا باید به تازی، یا خورده می شوی. اکنون راه، مبارزه است؛ کاری که بنظر من از دست روحانی بر نمی آید. مگر اینکه، مطابق مدل رفسنجانی، تا پایان عمر در جهت حفظ کیان اسلامی بکوشد تا امکان انتقاد خفیف را - البته با طاقت ایوب - بدست آورد. پس باقی می ماند «سازماندهی نامتوهمانه و ملی»، بدون خوش بینی متافیزیکی به مهره های حکومتی؛ با همهء سختی هایش.

درگیری در بالا، آبی بر آتش سوزان زیر خاکستر!

فیروز نجومی

تنش و خشونت بین ولایت و ریاست بار دیگر شدت یافته است بطوریکه همراه گشته است با زبان تهدید و تحقیر و هشدار دهنده از جانب ولایت فقیه، بویژه پس از انتخابات ریاست جمهوری و پیروزی حجت الاسلام دکتر حسن روحانی بمدت چهار سال دیگر. «خدا - خامنه ای» تا آنجا پیشرفته است که فرمان "آتش باختیار" را صادر و سرنوشت اولین رئیس جمهور کشور، ابولحسن بنی صدر، بخاطره ها باز گردانند اگرچه تنش و تندخویی بین ولایت و ریاست، چیز تازه ای نیست و کم و بیش عادی گردیده و جامعه نیز بآن خو گرفته است، با این وجود، تحلیل گران و کارشناسان را وا داشته است که در بارهء انگیزه ها و اهداف »خدا - خامنه ای» بگمانه زنی بپردازند.

«مشروعیت» ولایت و حکومت به رأی مردم نیست!

حمید رسایی

روحانی به دنبال القای این نکته است که با توجه به انتخاب پنجاه و هفت درصدی اش در انتخابات ریاست جمهوری، آنچه او می گوید خواست مردم است و، بنابر این، آنچه او می گوید مشروعیت دارد و بقیهء ارکان نظام نیز ملزم به پذیرش نظر او هستند... ظاهراً «آقای حقوقدان» برای رسیدن به هدف اش، خود را به تغافل می زند. انگار که او تفاوت «مقبوليت» با «مشروعيت» را نمی داند یا بین این دو تلازمى می بیند و معتقد است که «مشروعيت» حکومت منوط به «مقبوليت» آن است! در حالی که «مشروعيت» ولایت و حکومت - در دورهء حضور امام معصوم و در دورهء غیبت امام با تعیین شرایطی - فقط از طرف خداوند تعیین می شود!

«گروه های همسود» و «حزب سکولار دموکرات ایرانیان»
سام قندچی

اساس تشکیلات کنونی احزاب در آمریکا با تکیه بر گروه های همسود است، از جمله آنچه سال ها پیش، «ائتلاف رنگین کمان» در حزب دموکرات آمریکا نامیده می شد، دقیقاً بر همین ساختار اجتماعی، متکی بود... نکتهء مهم و قابل توجه آن است که تشکلات مربوط به گروه های همسود در جامعهء آمریکا، یا حتی در ایران، وجود دارند و چنين نيست که حزب دموکرات یا جمهوریخواه آمریکا یا حزب سکولار دموکرات ایرانیان بخواهد این گروه ها را ایجاد کند.

سکولاريسم مذهب نيست!

نیکروز اولاد اعظمی

این مطلب در زمينه سكولاريسم پاسخ به كسانى است كه در همگرايى با سياست اصلاح طلبان دينى سكولارهاى خواهان جدايى دين از دولت و حكومت را به تيغ اتهام خود گرفته اند و مدام از مذهب ساختن سكولاريسم از سوى آنها براى توجيح ذوب شده گى خويش در اصلاح طلبان دينى، سخن ناراست بر زبان مى رانند. اين مطلب روشن مى سازد سكولاريسم آنگاه كه تعبير مذهب از آن شود ديگر معنايش سكولاريسم نيست بلكه تنها همان مذهب است كه بنابر ذات ارزشى اش به جامعه اى “همه با هم” محتاج است.

کاظم ایزدی

پیدایش و رشد پدیده های مختلفی در ایران اسلامی می‌تواند نمودی گویا از مُدرن و سکولار شدن درون دینی یا برون دینی فرد در جامعه را نمایان سازد. بر پایهء دست آوردهای آماری، این پیش فرض مطرح می شود که در ایران برخی از اندیشه ورزان به جدائی کامل دین از امور دولتی می اندیشند، برخی دیگر سکولارند اما، ضمن مخالفت با دخالت مستقیم دین در امور دولتی، باور دارند که دین هم مانند دیگر نهادهای جامعه می‌تواند همسو با ارزش‌ها و هنجارهای مسلط آن باشد و در رشد و توسعهء بخش فرهنگی آن جامعه و مدرن شدن اش نقش آفرین؛ و بالاخره  دسته سوم از حکومت دینی جانبداری می‌کند.