|
تاريخ اعلام موجوديت «جنبش»: 14 امرداد 1392 - تاريخ انتشار اين شماره: پنجشنبه 27 تا یکشنبه 30 آبان 1400 - 18 تا 21 نوامبر 2021 باور به سکولاردموکراسی يعنی حکومت اسلامی اصلاح پذیر وحتی دگرگونی پذير نیست وباید آن را از بیخ وبن برانداخت تنها راه «نجات ایران» تقویت درک ما است از مفهوم «کشور - ملت» و آنچه که «ملی» (متعلق به ملت) است! |
||||
|
◊
اين
نشريه
دوشنبه ها و
پنجشنبه ها
به
روز می شود
◊
سردبير:
اسماعيل نوری
علا
◄ ◊ Fax: 509-352-9630 ◊ iraniansdm.n@gmail.com |
فرزندان خود را که نمی توانند متون فارسی را بخوانند با اين سايت آشنا کنيد. |
|||
|
|
|
|||
|
|
مزایا و معایب دادگاه بین‌المللی مردمی آبان
پس از پایان رسمی یک دادگاه نمادین! موج انتقادات به سوی برخی از برگزارکنندگان این دادگاه سرازیر شده است. منتقدان نمی‌توانند بین ادعای دفاع از حقوق بشر و تنگ‌نظری‌های سیاسی و سازمانی و یک بام و دو هوای برخی «فعالان مدنی» ارتباط منطقی و عقلانی برقرار کنند! به ویژه آنکه هراندازه آن سرود «سازمانی» یادآور «یک سازمان» است، اما پرچم شیروخورشید، نماد ملی و فراگیر و تاریخی و فرهنگی همه ایرانیان است! حالا اگر گروهی و سازمانی مانند جمهوری اسلامی با شیروخورشید و نمادهای فرهنگی و تاریخی دشمنی دارد، مشکل سیاسی- ایدئولوژیک آنهاست!◄
پیشگفتار هفته‌نامهء تجارت فردا: ابوالحسن بنی‌صدر، از طیف مصدقی‌هایی بود که بعد از کودتای ۲۸ مرداد، به اروپا مهاجرت کردند و بعد از انقلاب، در دولت موقت به وزارت اقتصاد و دارایی رسید. او که مدعی نظریه پردازی اقتصادی بود، سوسیالیستی بود که اندیشه‌های اقتصادی دولت‌مدار اش را رنگ و لعاب اسلامی بخشیده بود و همین نظریات تا بن دندان چپ، بنیان بسیاری از قوانین اساسی جمهوری اسلامی شد. اما بنی‌صدر در دولت بازرگان چه می‌کرد و آیا حضور او در دولت موقت، به معنای هم‌فکری او و مهندس بازرگان در اقتصاد و سیاست بود؟ آیا می‌توان بازرگان را لیبرال نامید و به‌تبع آن، بنی‌صدر را در این طیف به شمار آورد؟ برای پاسخ به این سوالات با دکتر موسی غنی‌نژاد به گفت‌وگو نشسته‌ایم. (توضیح: این گفتگو قبل از درگدشت آقای بنی صدر اتجام و منتشر شده است).◄
قانون «جوانی جمعیت» یا تبدیل زنان به ماشین جوجه کشی به نظر می رسد که هنوز بسیارانی متوجه فاجعه ی تازه ای نشده اند که حکومت اسلامی حاکم بر ایران در تدارک آن است؛ فاجعه ای که دودش فقط به چشم ایرانیان نمی رود، بلکه به نوعی جهانیان را نیز نشانه گرفته است. این فاجعه ظاهرا زیر عنوان قانون «جوانی جمعیت» و به بهانهء پیر شدن جمعیت در ایران در دو سه هفتهء گذشته اfتدا از سوی شورای نگهبان تایید و سپس از سوی مجلس اسلامی تصویب و شده است!◄
هراس از آزادی و تجربهء دشوار پدرکشی سکولار دمکراسی برآمد هرمنوتیک صلح و سازش است نه هرمنوتیک توهم و رویا و حقیقت و حتا علم! که همیشه در قامت حقیقت و جنگ خودنمایی می‌کنند. آخوندی همانند روسپی‌گری از شغل‌ها قدیمی و شاید قدیمی‌ترین‌ها است! در نتیجه هم‌چنان که در کشورهای توسعه یافته دیده می‌شود، به «حذف روحانیت» نباید خطر کرد. اما اگر روحانیت را بتوانیم به بازگشت به حوزه‌ها و مساجد ترغیب کنیم و آنجا را به آمیزش اجتماعی مسالمت آمیز محدود کنیم، باید کلاه‌مان را بالا بیندازیم. بیش‌تر و پیش‌تر پیش‌کش!◄
آرامش دوستدار: سربلندی اندیشه در برابر انحطاط اسلامی آرامش دوستدار در کتاب «امتناع تفکر در فرهنگ دینی» با نقد «فرهنگ دین‌خو» در فرهنگ ایران پیش و پس از اسلام، به این تئوری می پردازد که فرهنگ ایرانیان «دین‌خو» است و از این روی قدرت اندیشیدن ندارد. او در نوشته های خود ویرانی و آسیب ناشی از اسلام را در فرهنگ و شعر و سنت به انتقاد می کشد و با مفاهیمی چون «دینخوئی»، «امتناع تفکر در فرهنگ دینی»، «شبه زبان و شبه فرهنگ»، «سرشت دینی»، «روشنفکر پیرامونی»، «روزمرگی»، «ماهیت مجعول» و «خویشاوندی های پنهان» پرسشگری کرده و هشدار می دهد که ما در گندیدگی هستیم و از نابالغی خود، همانگونه که کانت می گوید، بیرون نیامده ایم.◄
سرکوب روز افزون رژیم نشانه بارزِ ترس است رژیم ددمنش اسلامی از مردمان دلیر ایران می ترسد و به دلیل همین ترس است که روز به روز به شدت سرکوبش می افزاید، تا بدین ترتیب جلوی مردم را بگیرد. ولی سؤال اینجاست که آیا رژیم می تواند با این ترقندها به هدفش برسد؟ نمونه‌های تاریخی نشان می دهند که اعتراضات، همه پس از یک دورهء طولانی سکون و آرامش ظاهری روی داده‌اند و، به علت این انباشت فشار، در دراز مدت به انفجار رسیده‌اند. تجربهء جنبش تنباکو، انقلاب مشروطیت و انقلاب ۵۷ نشان می‌دهد که جامعهء ایران جامعه ای است که در زمانی مایوس و سرد می‌شود و خود را جمع می‌کند ولی ناگهان هیجان انقلابی اش بالا می‌رود و فاصله بین سردی و گرمیش امری جهشی و ناگهانی است.◄ |
|||
