و پيوند به يک ويدئو

حمیدرضا رحیمی

اگر خوانندگان محترم ضد انقلاب یکوقت دیدند که فدویِ منتظر الظهور دارد روزی چند فقره سر می بُرد، و اُسرا را در قفس آهنی کرده و به آتش کشیده، و یا به دریا می اندازد، بدانند که فدوی منظوری جز کاهش وزن ندارد! و در اين مورد، بشرح زير، دارای مرجه تقليد هم هست: « بهار نیوز: به گزارش  اسپوتنیک، دادگاهی در ریاض یک تبعهء سعودی را به اتهام پیوستن به گروه تروریستی داعش محاکمه کرد. در این دادگاه اسنادی در خصوص پیوستن این مرد به مراکز آموزش نظامی مخفی داعش ارائه شد که فرد متهم در دفاع از خود ادعا کرد که برای تحرک و کم کردن وزن در این برنامه ‌های آموزش نظامی شرکت کرده است!»

عبدالرضا داوری، از مشاوران باند انتخاباتی اوس محمود احمدی نژاد، در صفحهء توئیتر خود نوشت: «در صورت انتخاب حاج حمید بقایی به ریاست حکومت، عارف باز می گردد!» در عکس های اخيراً منتشر شده نيز "عارف" در حال بازگشت با متروی تهران دیده می شود!  و حتی گفته شده که عارف، موقع پیاده شدن از مترو، به دست فروشان حاضر در ایستگاه گفته: «من جایی نرفته بودم که بخواهم برگردم! آب اینجا، نون اینجا، کجا برم بهتر از اینجا؟!» اما بعداً خبر شديم که عبدالرضا داوری همچنين نوشته است: «امیدوارم در دولت دوازدهم، به ریاست حمید بقایی، زمینهء بازگشت و فعالیت هنرمندانی که دل در گرو ایران و ایرانی دارند، فراهم شود». و این پست ايشان با تصاویری از چهار خوانندهء ایرانی مقیم لس آنجلس و دوبی یعنی عارف، معین، امید و سیاوش قمیشی همراه بوده است! که معلوم می شود ما اشتباه کرده ايم و اين عارف آن عارف نيست بلکه آن يکی عارف است.

تنگنای «ژئوپولتیکِ» ایران و پیامد های آن

شیرین هانتر

ترجمه: ن. نوری زاده

اگر ایران یک کشور قدرتمند در منطقه است چرا هر کس بدون پرداخت هزینه ای می تواند این کشور را سرزنش کند و از آن یک دیو بسازد؟ پاسخ ساده به این پرسش این است که رژیم اسلامی ایران مقصر  است. اما، با توجه به اینکه رفتار ایران در بسیاری از عرصه ها از طرفی قابل پذیرش نیست و از طرف دیگر در ایجاد تحولات کنونی نیز تاثیر گذار می باشد، این پاسخ ساده به این پرسش مزبور قانع کننده بنظر نمی رسد. زيرا حتی قبل از انقلاب سال 1979 نيز غرب تمایل داشت که خطاهای ایران را بزرگ نمائی کند در حالی که از خطاهای دیگر کشورهای خاورمیانه چشم پوشی می کرد و یا آنها را کوچک می شمرد.

بحران سیستم ها و آلترناتیوها

تأملی بر شرایط مبارزه کنونی جهان و ایران

شیدان وثیق

يکی از ویژگی های دوران ما، نسبت به قرن گذشته، بحران سیستم‌ها و آلترناتیو‌هاست. این دو نوع بحران در شرایطی عمل می‌کنند که از یکسو جنبش‌های اجتماعی برای رهایی خود از سلطه‌ها ناگزیر باید منطقه‌ای و جهانی شوند ولی، از سوی دیگر، راه ‌حل ‌های تا کنونیِ برون رفت از سیستم، باطل شده‌اند و راه‌ حل‌ های بدیع، جدید و جانشین فرا‌ نمی‌رویند. این ها همه، دوران تاریخی نوین و نامعلوم و آشفته‌ای را باز گشوده‌اند. در این اوضاع عمومی جهانی، خاورمیانه‌ امروز، تبدیل به کانون اصلی تعارض قدرت‌ها برای تأمین منافع‌شان و اِعمال سلطه و ستم بر مردمان این سرزمین شده است.

هفت خوان «دموکراسی» در ایران

(از مجموعهء «خاطراتی برای آينده»)

محمد رهبر

کار رستم در هفت‌خوان، و رهاندن کیکاووس و لشگر ایران از بند دیو سفید، بسی ساده‌تر بود تا کار ما ملت در رسیدن به دموکراسی. دیو سفید تنها مازنداران را گرفته بود و مصیبت اینکه دیو سیاه استبداد همه جا را گرفته، و حتی در درون و روح ما رخنه کرده است؛ چنان دهشتناک که ما خود نیز گاهی دست و پای استبداد می‌شویم. حال اگر توان رفتن به سوی دموکراسی هم نداریم، شناخت راه حتی بی قدم، بخشی از سفر است؛ که وصف العیش، نصف العیش.

سقوط داعش را با حمایت از سکولاریسم جشن بگیریم
سام قندچی

حکومت داعش در عراق و سوریه در حال فروریختن است اما می تواند به لطف سایه روشن های دیگر اسلامگرایی با لباسی تازه برگردد. اکنون بهترین فرصت است که تعهد خود را به سکولاریسم که آینده خاورمیانه را رقم می زند، اعلام کنیم. جهان لطمات زیادی را بخاطر حمایت غرب از اسلامگرایی در یک قرن گذشته در دوران جنگ سرد متحمل شده است. متأسفانه حتی هنگامیکه دولت طالبان در افغانستان در سال 2001 که جنگ سرد به پایان رسیده بود، سرنگون شد، هنوز غرب از اسلامگرایی در قانون اساسی تازه افغانستان پشتیبانی کرد و نخواست به سخنان منتقدین، گوش کند.