پايگاه رسمی جنبش سکولار دموکراسی ايران

Fax: 509-352-9630

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال مطالبه ای نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

شرح مقدمات تشکيل جنبش

12 فروردين 1392 ـ

1 آوريل 2013

در اين روز جلسه ای اينترنتی با شرکت چند تن فعال سياسی شکيل شد. قصد اين عده تلاش برای دست زدن به اقدامی از جانب طرفداران سکولار دموکرات های ايران در روزهای پس از انجام انتخابات رياست جمهوری در ايران بود. قرار شد دربارهء برگزاری کنگره ای با دعوت از هر کس که خود را سکولار دموکرات بداند، در راستای تبديل فکر و ايدهء «سکولار دموکراسی» به مهمترين گفتمان سياسی اپوزيسيون انحلال طلب فکر و تصميم گيری شود.

20 فروردين 1392 ـ 9 آوريل

در اين روز قرار شد که، پيش از برگزاری چنان کنگره ای، متنی تهيه شود که در آن مشخصات يک انسان ايرانی «سکولار دموکرات» تعريف گردد.

1 ارديبهشت 1392 ـ 21 آوريل

در اين روز تصميم گرفته شد که، با تأکيد بر ريشه های سکولار دموکراسی ايران در انقلاب مشروطه، کنگره در حوالی 14 مرداد 1392 که با 107مين سالگرد انقلاب مشروطه مصادف بود برگزار شود.

5 ارديبهشت 1392 ـ 25 آوريل

در اين روز متن تهيه شده در جلسهء هشت نفره مورد بحث قرار گرفت و قرار شد متن «پيمان نامهء عصر نو» خوانده شود.

29 ارديبهشت 1392 ـ 19 مه

در اين روز قرار شد سايت کنگره و صفحهء فيس بووک آن در اول تيرماه آغاز بکار کند.

23 خرداد 1392 ـ 13 ژوئن

در اين روز تصويب شد که کنگره در شهر واشنگتن (پايتخت ايالات متحده) برگزار شود

1 تيرماه 1392 ـ 22 ژوئن

در اين روز با تخمين هزينه های برگزاری کنگره، کار گردآوری منابع مالی آغاز شد.

12 امرداد 1392 ـ 3 اگوست

در اين روز در حالی که تعداد امضاء کنندگان پيمان نامه به 220 نفر رسيده بود، نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران آغاز به کار کرد.

14 امرداد 1392 ـ 5 اگوست

حاضران در کنگره تصميم گرفتند نهادی با نام «جنبش سکولار دموکراسی ايران» بوجود آيد و کار برگزاری کنگره های سالانه و انتشار سايت جنبش را دنبال کند.

پيوند به سايت ها و وبلاگ های سکولار دموکرات

دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»

سایت تدارک پلاتفرمی برای حزبی آینده نگر

فصل نامه

شمارهء دوم «گيتی مداری»، فصلنامهء حزب سکولار دموکرات ايرانيان، منتشر شد

<<< پيوند به سايت پنجمين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران >>>

تأسيس: 14 امرداد 1392

تاريخ انتشار اين شماره: چهارشنبه 18 و پنج شنبه 19 امرداد 1396 - 9 و 10 اگوست 2017

وضعيت روحانیت در زمان شاه و در زمان کنونی

اکبر گنجی

میزان حملات به روحانیت در شهرها- با توجه به جمعیت هشتاد میلیونی کشور و تعداد روحانیون، زیاد نیست. اما روحانیت با مردم چنان کرده که اینک آنان جرات نمی‌کنند در کلانشهرهایی چون تهران بدون اتومبیل و محافظ به تنهایی در خیابان‌ها راه بروند. این وضع مطلقا در زمان شاه وجود نداشت. مردم به آنان احترام گذاشته و کمک شان می‌کردند. اینک کتک شان می‌زنند. حتی روحانی ای که در نیشابور زخمی شد و کتک خورد، بدون لباس روحانیت در شهر راه می‌رفته است. یعنی آنان در شهرهای کوچک هم نمی‌توانند با لباس روحانیت بگردند.

نسلی در میان تناقصات یک «جمهور» دینی

نيكروز اعظمی

نسل امروز ايرانى نه آزاد شده از نفوذ ويژهء دينى است و نه داراى صاحبان و بزرگان فكر، به همين جهت در ميان تناقضات و تفسيرات دينى و سياسىِ بزرگان خويش غوطه مى زند و در اين تناقضات و تفسيرات مى زييد. نسلى كه بزرگان ديروز خويش را - كه مسبب و بانى يك انقلاب دينى/ اسلامى بودند و جامعه را به سراشيب نيستى كشاندند - مذمت مى كند اما خود مشغول در تثبيت حكومتِ مشروعيت گرفتهء پس از آن است؛ نسلى كه رفتار تناقضى اش برآمدى از خرافه گويى هاى اسلامىِ بزرگانش همچون عبدالكريم سروش مى باشد؛ سروشى كه در ارتباط با مرگ رياضى دان مريم ميرزاخانى میگوید: "مرگ او تقدیر خداست و ما میتوانیم خواستار آن باشیم تا خداوند فرشتگان را بفرستد تا او را در آغوش بگیرند. امیدوارم که در آن جهان هم زندگی معنوی پرکمالی را ادامه بدهد".

چالشِ زیستِ مذهبی در چهارمین دهه‌ء حکومت دینی

محسن حسام مظاهری

در سال‌های اخیر، شدت‌ گرفتن ناامنی برای مذهبی ها، به‌موازات عوامل دیگر مانند تقویت شکاف‌ها و تقابل‌های فرهنگی در جامعه ـ که آن‌ها هم تاحد زیادی محصول تنگناهای حکومت دینی اند ـ سبب شده است که بخشی از جامعه‌ی مذهبی‌ها احساس اقلیت ‌بودگی کرده و به نسخه‌ی دهه‌های بيست و سی بازگردند و دوباره سیاست بقا را در پیش گیرند. با این تفاوت مهم و معنادار که این‌بار مصادیق این سیاست، فراتر از مدارس است و همه‌ی دیگر فضاهای عمومی را شامل می‌شود. مذهبی‌ها، و مشخصاً مذهبی‌های جوان، و دقیق‌تر: مذهبی‌های جوانِ طبقات متوسط و بالای شهرهای بزرگ، در موقعیتی پراگماتیستی در حال تولید فضاهایی گرچه کوچک و محدود، ‌اما در عوض «آزاد» و «امن» برای خود هستند. «کلونی‌»هایی جدا از «دیگران». فضاهایی که نوعاً‌ با سبک زندگی، مصرف و زندگی روزمره‌‌شان مرتبط است.

حملهء مردم به معممین و ترس مقامات!

نوشین ثابتی

مشاهده روز افزون خشونت ها و درگیری های خیابانی به تنهایی کافی ست که به شدت عصبیت افراد جامعه پی برد. محرومیت، نا امیدی و دلسردی، فقر و بیکاری، اعتیاد و بی عدالتی های اجتماعی و دها درد دیگر عامل فشارهای روز افزون عصبی است که امان مردم را بریده. مشکل افسردگی و اضطراب، خفیف ترین بیماریی است که در ایران تقریباً همه گیر شده. بسیاری از مردم با استفاده از داروهایی که بدون نسخه و با مخارج زیاد بدست می آورند، سعی دارند به نوعی بدبختی ها را تحمل و به زندگی ادامه دهند. در چنین موقعیتی آخوند بیسواد، بیکار و مفت خوار که هیچ درکی از درد جامعه ندارد، به مردم امر و نهی و توهین می کند! اینها همان دلایل جرقه است.

گزارش کامل مراسم «استندآپ تحليفِ» حاج حسن!

و چند گزارش ديگر

در سیاست خارجی حکومت اسلامی، بزرگی و کوچکی کشورها یا قدرت نظامی و اقتصادی و یا منافع آنها برای ایران مهم نیست و مهم معرفت و مردانگی این کشورها است که در تحریم های اقتصادی آمریکا و اروپا علیه ایران همکاری نکرده و کمک های مالی و اقتصادی و صدقات کشورمان را پذیرفته اند! ناظران سیاسی حضور حامد کرزای از افغانستان و رئیس قبیله لسوتو و نخست وزیر سوازیلند در تهران را نشانه شکست آمریکا در منزوی کردن جمهوری اسلامی ارزیابی کرده اند!.. حسن بزرگ ديگر مراسم پر هزینهء تحلیف مجدد حاج حسن روحانی برای دور دوم ریاست جمهوری این بود که امت همیشه در صحنه ایران با کشور مهمی در جهان بنام «دماغهء سبز» که نمایندگانش برای شرکت در مراسم تحلیف رئیس جمهور ایران به تهران آمده اند آشنا شدند! جمعیت این کشور مهم که حمایت خود را از برنامهء هسته ای ایران اعلام کرده است نزدیک به چهار صد هزار نفر است!

حکومت مذهبی؛ منشٲ ناهنجاری ها و سقوط اخلاقی

عارف شیخ احمدی

خمینی معتقد بود که "هیچ دین و مذهبی بدون شمشیر و کشتار وجود نداشته و اگر پیامبری هم راه جنگ و کشتن را برنگزیده در واقع درجهء او نبی نبوده و واعظی بیش نبوده است و مذهبی که کشتن انسان در آن نباشد ناقص است". آری، بنیانگذار حکومت اسلامی در کتب خود در مورد تجاوز به نوزاد دختر نُه ماهه سخن گفته و اینکه اگر مذهبی شمشیر نکشد و دورویی و تقیه نکند اصلاً مذهب نیست... حال با سنجیدن تمام زوایای افول اخلاقی در جامعه امروز ایران در می یابیم که فرهنگ مردم در طول این سال ها نه تنها در جهت رُشد و ترقی و رسیدن به معنویات و انسانیت حرکت نکرده، بلکه بلعکس و مطابق عقاید رهبران مذهبی کنونی و سلف آنها، برگشت به برنامه های مذهبی هزار سال پیش را برگزیده است.

مشروطه، روشنفکران، آخوندها و سکولار دموکراسی

اسماعيل نوری علا

در گفتگوی تلويزيونی با سعيد بهبهانی

تابستان 67

شعری از افشين بابازاده

نور / با تمام اميدهاى ديروز /

با فرداهاى نرسيده / مى تابيد. //

بين سقوط آفتاب و/ امدادهاى بى حرف / مى دانست / كه خروس ها / زير همين آفتاب بود / كه خواندند //

و گرگ ها / در غروب همين آفتاب بود که / با نفسى تازه / زوزه كشيدند. //... اينگونه شد که / تابستان ٦٧ / هر ساله / تقويم ها را سركشى مى كند.>>>

کمک‌های بنیاد علوی به دانشگاه‌های آمریکا

و درخواست رسيدگی از جانب یک نمایندهء کنگره

گزارش صدای امريکا

دن داناوان، نمایندهأ مجلس نمایندگان آمریکا خواستار تحقیق درباره کمک‌های مالی یک بنیاد خیریه مرتبط با ایران به ده ها دانشگاه آمریکایی از جمله کلمبیا، هاروارد و پرینستون شده است. به گزارش روز سه شنبه دهم مردادماه «نیویورک پست»، منتقدان می‌گویند، بنیاد علوی از استادان ضد اسرائیلی و طرفدار ایران حمایت مالی کرده است. دن داناوان گفته است: «من با وزیر آموزش پرورش در خصوص این موضوع فورا تماس خواهم گرفت». قانونگذار آمریکایی پرسیده است: «آیا این بیناد تلاش کرده است تا در مؤسسات دانشگاهی آمریکا خرابکاری کند؟ ما نیاز داریم در خصوص این موضوع تحقیق کنیم. دانشگاه‌ها نیز می‌بایست دربارهء کسانی که به آن‌ها کمک‌های مالی می‌کنند، بررسی‌های بیشتری انجام دهند». هیات منصفهء یک دادگاه فدرال در نیویورک روز پنحشنبه هشتم تیر ماه اعلام کرد که بنیاد علوی تحریم‌های جمهوری اسلامی را نقض کرده است و به ضبط یک آسمانخراش متعلق به این بنیاد رأی داد.

جان بدر بردگی!

حمیدرضا رحیمی

معروف است که در جامعهء شکوهمند اسلامی، کسی از زیر دست نیروهای محترم امنیتی زنده بیرون نمی آید و، بعنوان شاهد، (اگر چه - بقول آن "سید" - کسی یادش نیست! اما...) قتل های زنجیره ای و کشتار سال های شصت و شصت و هفت را مثال می آورند و می افزایند که هنوز بسیاران از چگونگی قتل ها و محل دفن عزیزان جوان خود، بی اطلاع اند و، سخن کوتاه، نه می بخشند و نه فراموش می کنند... فدوی اما برگ برنده ای را بشرحی که می آيد رو کرده تا ثابت کند که با تهدیدات خداوند متعال، و ظلّ توجهات حضرت بقیة الله الاعظم، امام زمان، ارواح العالمین له الفداء(عج)، پيش آمده که شهروندی هم، البته پس از درک محضر برادران، جان سالم بدر برده باشد.

آثارِ رحمانیتِ یک آیه:

شاپوربختیار و فریدون فرخزاد

مسعود نقره کار

پانزدهم مرداد (ششم آگوست) بیست و ششمین سالگشت ترور سبعانۀ شاپور بختیار و همراه وی، سروش کتیبه، و شانزدهم مرداد (هفتم اگوست) بیست و پنجمین سالگشت ترور وحشیانهء فریدون فرخزاد است. این یادداشت و نامِ برخی از ترور شدگان، در گرامیداشتِ یاد و خاطرۀ ماندگارِ شاپور بختیار و فریدون فرخزاد، و قربانیان تروریسم حکومت اسلامی در خارج از کشور منتشر می شود.

دربارهء تحریم سپاه از جانب امريکا

حسن اعتمادی، دبيرکل حزب سکولار دموکرات ایرانیان

پرسشگر: پایگاه خبری امروزنما

طبیعتاً این تحریم ها بر روی اقتصاد ایران اثر سوء خواهد گذاشت و مسلماً تحریم های جدید اقتصاد ایران را متزلزل تر از آن چیزی که هست خواهد کرد، منتها باید ببینیم و بدانیم که عامل اصلی این تنزل در رابطه با اقتصاد کشور، در رابطه با ورشکستگی که قطعاً به اقتصاد ایران تحمیل خواهد شد، حکومت اسلامی ایران است. صرف نظر از این که ایجاد فشار اقتصادی جدید، در اثر ادامهء تحریم ها، چه تاثیری در زندگی مردم خواهد داشت، مردم باید یادشان باشد، که عامل اصلی چنین بحرانی چه کسانی هستند.

امیدهای واهی برخی ایرانیان به آمریکا

سام قندچی

برای آمریکا جریان اسلامی خوب و بد، همچنان در خاورمیانه مطرح است و مثلاً عربستان سعودی اسلامگرایی خوب است و داعش اسلامگرایی بد است، و این تصور که آمریکا با سکولار دموکرات ها در خاورمیانه سمت گیری کند واقعیت حاضر نیست و پیشتر هم این موضوع مفصل بحث شده است. در نتیجه حتی وقتی دربارهء برنامه های صدای آمریکا، بحث و اعتراض می کنیم براساس اوهام نیست و خودمان هم می دانیم که آمریکا آنچه را در چارچوب منافع اش و یا تصورش از منافع اش است، به عمل می گذارد،

غولی به نام بیکاری

تحليلی از کيهان لندن

جامعه‌ای که زمامداران‌اش، آنهایی نباشند که باید باشند، یعنی افراد کارشناس و شایسته و خدمتگزار ملت و مملکت، آن‌وقت در جامعه نیز هیچ کس آنجایی که باید باشد نیست. مرزها، نه تنها در مدیریت و اشتغال، بلکه در عرصه‌ی جنایت و تبهکاری نیز به هم می‌ریزد. البته بخشی از این جامعه تلاش می‌کند مانند بندبازان، با مهارت، روی طناب باریکی که پیش پای‌اش هست راه برود تا به دو سو، یکی گنداب حکومت و وابستگانش، و دیگری مرداب تبهکاری‌های اجتماعی، پرتاب نشود. در این میان جای تبلیغ این موضوع که حقوق بشر فقط آزادی بیان و عقیده و فعالیت سیاسی و صنفی نیست، خالی است. آن هم در جایی که حقوق اولیه‌ی بشر، از جمله مسکن و کار، پا در هواست!

«سر به سر روسری و شلوارک

و پوشش من نگذاريد!»

گزارش تظاهرات اعترضی زنان ترکيه

مراد سزر -خبرگزاری رويترز

صدها تن از زنان ترکيه روز شنبه گذشته در استانبول، بزرگ ترين شهر اين کشور، دست به تظاهرات زدند. هدف شان اعتراض نسبت به خشونت و دشمنی مردانی بود که از زنان می خواستند تا در نحوهء پوشيدن لباس شان محافظه کارانه عمل کنند. شعار اصلی اين تظاهرات چنين بود: «سر به سر لباس من نگذاريد!». تظاهرات از محلهء «کدی کوی» در بخش آسيائی استانبول آغاز شد. زنان، همراه با شعارهاشان، تعداد شلوارک حين «دنيم» را که از جا لباسی آويزان بودند، بعنوان نوع لباسی که نامناسب تشخيص داده می شود، حمل می کردند.