فايل نشست جلسه ديروز مهستان

سخنرانی عبدالله مهتدی

فايل ويدئوئی       فايل صوتی

کانون نویسندگان ایران پنجاه ساله شد؛

«همچنان در کار ستیز با سانسور هستیم»

اول اردیبهشت، روز کانون است . این روز اما امسال ویژگی دیگری نیز با خود دارد: کانون نویسندگان ایران پنجاه ساله می‌شود. نیم‌قرن پیش درست در چنین روزی چهل و نه نویسنده به عنوان هیئت موسس، مجمع عمومی برگزار کردند و رسماً تاسیس "کانون نویسندگان ایران" را اعلام داشتند. و این تجربه‌ای نو بود برای نویسندگانی که تا آن زمان هیچ تشکلی نداشتند. دفاع از آزادی بیان و حقوق صنفی نویسندگان از اصول اساسی مرامنامه‌ی آن بود. بر بستر حاکمیت‌های ضد آزادی صرف استقلال این تشکل و اصل دفاع از آزادی بیان همچون وردی جادویی توفان زایید. ◄

جمهوری سوسیالیستی ایران، آزادترین وعادلانه ترین

وانسانی ترین جامعه ای که دنیا بخود دیده است!

گفتگو با حمید تقوایی، رهبر حزب کمونيست کارگری

ما قصد صادر کردن انقلاب و مداخله در کشورهای دیگر را نداریم. مردم هر کشوری خودشان باید تصمیم بگیرند. ما می خواهیم نمونه و الگوئی از یک نظام و جامعهء انسانی بدست بدهیم که هر چقدر موفق تر باشد و بیشتر تثبیت شود در سطح وسیع تری به منبع الهام مردم دنیا تبدیل خواهد شد. ما اهل صدور مکانیکی انقلاب به جائی نیستیم. ما می خواهیم جامعه ای بسازیم که به الگوی همهء کارگران و همهء نود و نه در صدی ها در همهء کشورها بدل بشود. ◄

پهلوی‌ گرایی، پشتوانه‌ء یک حزبِ فراگیر

یوسف مصدقی

گفتمان پهلوی‌گرایی بر مبنای «ملی‌گرایی»، «سکولاریسم» و «تکنوکراسی» شکل گرفته است. اقبال به پهلوی‌گرایی لزوما به معنی هواداری از بازگشت سلطنت به ایران نیست بلکه احترام به اصولی است که ایرانِ نوین را ساخته‌اند... پس از این انقلابِ کذایی، هیچ یک از عناصر اصلی نهاد پادشاهی از ساختار حکومت ایران زدوده نشد بلکه تنها بخشِ خطرناکِ این سنت یعنی تمرکز قدرتِ مطلق در یک فرد را، لجام گسیخته‌تر از همیشه، به پَست‌ترینِ مردمِ روزگار یعنی ارباب عمامه و اهلِ منبر، سپرد. ◄

اتحاد برای دموکراسی

همایون مهمنش

هموطنان ما از خود می پرسند: «چرا، علیرغم نقض فاحش حقوق انسانی و شهروندی، زورگویی و تنش آفرینی حاکمیت - که هر روز جامعه را با بحران های جدید و فاجعه آمیزی روبرو می سازد - اپوزیسیون هنوز نتوانسته یک جبههء فراگیر مبارزه، مانند دوران پیش از انقلاب، بوجود آورد؟ برای فعالان سیاسی نیز این سوال مطرح است که مشکل اتحاد اپوزیسیون چیست و برای حل آن چه باید کرد؟ اینجانب با دوستان خود قریب سی سال است که برای نزدیکی و اتحاد اپوزیسیون دموکرات کوشیده ایم و من امروز بر اساس این تجربیات صحبت می کنم. (اين متن در سمنیار برگزاری آئین صد و سی و پنجمین زادروز مصدق در شهر کلن، قرائت شده است). ◄

«تحلیل ها» يا «گزینه ها»؟

زمان هایی در تاریخ زندگی ملت یا فرد پیش می آید که دیگر موضوع اصلی، «تحلیل ها» نبوده بلکه «گزینه ها»ی پیش رو اسمطرح می شوند... در روزهای بین شهریور و بهمن پنجاه و هفت، ملت و تک تک مردم ایران چنین روزهایی را تجربه کردند. برخی، حتی یکی دو سال پیش از آن، هرچه را در ایران داشتند، فروختند و دلار خریدند و به هر کشوری که توانستند مهاجرت کردند. اما «گزینه های مطرح» تنها به انتخاب هائی که طبقات بالا و ثروتمندان انتخاب می کنند محدود نیست و فقیرترین اقشار مردم هم در چنین وضعیت هایِ انقلابی گزینه های متعددی را انتخاب می کنند که در شرایط عادی حتی به فکرشان هم خطور نمی کند... بهر حال، امروزه جدا از آنکه چنان تحلیلی درست یا غلط از آب در آید، گزینه هایی که مردم در نظر می گیرند بیشترِ گزینه های مورد توجه مردم، شبیه دوران انقلاب پنجاه و هفت است. (منبع)

عذرِ بدتر از گناه

یک سری از مدافعان رنگارنگ جمهوری اسلامی بحثی به تازگی راه انداخته اند که می گویند خیزش 96 بخاطر گرسنگی بود و نه برای سکولاریسم. این عذرِ بدتر از گناه، آن اندازه مضحک است که آدم نمی داند بخندد یا گریه کند. سکولاریسم معنایش خیلی ساده است، یعنی زمینی بودن و به همین دلیل سکولارها با حکومت مذهبی مخالف، و خواستار جدایی حکومت و مذهب هستند، و در نتیجه اگر مردم به سخن خود این نظریه پردازان رژیم، بخاطر گرسنگی به پا خاسته اند، یعنی خواست مردم به گفته خود آنها، سکولار است و نه آسمانی. واقعاً این تئوریسین های بعضاً توده ای سابق که در خدمت رژیم جمهوری اسلامی و اصلاح طلبان کار می کنند و مخترع این بحثها هستند، جوابشان مدتها پیش در "کن فیکون مارکسیستی در ایران" داده شده و نیازی به تکرار نیست، و می توانند بجای اختراع عذرِ بدتر از گناه، اذعان کنند حکومت اسلامی چه بلایی بر سر ایران و ایرانی آورده است. (منبع)

کودتای رضا خان یا گنادی یانایف؟

کاظم علمداری