بحران جانشینی در مرحله گذار

کیا حمیدی

بدون مقدمه چینی باید اذعان داشت که یکی از دلایل ماندگاری و عمر منحوس رژيم اسلامی، عدم توفیق مخالفان و معترضان در ایجاد یک تشکل سیاسی منسجم در جهت پر کردن «بحران جانشینی» است. به عبارت ساده تر مخالفان رژيم اسلامی همگی به اتفاق می دانند «چه چیزی و چه کسانی را نمی خواهند»، اما به سبب نبود همین تشکیلات منسجم «نمی دانند که چه چیزی و چه کسانی را می خواهند».◄

ابهام ‌زدایی از مفهوم رانت

حسن منصور

برای گفتگو دربارهء ساختارهای اقتصاد ایران نیاز داریم از مفهوم «رانت» ابهام ‌زدایی کنیم: در دو سه دهه گذشته، ترکیب‌هایی چون رانت‌خواری، رانت قدرت، رانت حکومتی، رانت اطلاعاتی، رانت انحصار، رانت خانواده، رانت آقازادگی و نظایر اینها در نوشتارها و گفتارها راه یافته‌اند که در واقع اسم‌رمزهایی است برای انواع تقلب، اختلاس، تبعیض، سوء استفاده، فامیل ‌بازی، قاچاق و زورگویی که با معنای اقتصادی رانت قرابت چندانی ندارند. در این مختصر می‌خواهیم مفهوم دقیق رانت را روشن کنیم و میان آن با مفاهیم به ناروا رایج ‌شده مرزی بکشیم.◄

آلترناتیوهای قلابی، حربهء رژيم اسلامی

لیلا زارعی

با ادامهء حیات این حکومت، باز هم مردم داخل کشور هستند که قربانی می شوند و با هزاران مشکل دست و پنجه نرم می کنند و می خواهند با حنجره ای خونین اعتراض خود را فریاد بزنند اما در این گرداب مه آلود اپوزیسیون و تعدد احزاب و آلترناتیوها دچار سرگیجه شده اند و نمی توانند راه را از بیراهه تشخیص دهند. و، در اين ميان، حربهء جديد رژيم اسلامی ساختن آلترناتیو های قلابی در درون و تضعیف مخالفان در خارج از کشور است.◄

ترافیک رهبران در اپوزیسیون ایران!

حمید آصفی◄

در این مطلب به این موضوع خواهیم پرداخت که شکل گیری یک اپوزیسیون ملی که قادر باشد مردم را سازماندهی کند، دارای چه ویژگی ها و شرایطی است؟ آیا برخی از مدعیان ملی که در برابر حاکمیت، بی پروایی سیاسی از خود نشان می‌دهند و از پرداخت هزینه هم نمی هراسند، شرایط واقعی برای رهبری جنبش های مردمی اعم از ناراضیان اقتصادی و سیاسی را دارند؟ آیا صرف حضور در برنامه های تلویزیونی ماهواره ها و تبدیل شدن به یک چهره ی سیاسی نزد مردم کافی است؟

مأموریت «کاسیس» و معضل مذاکره با آمریکا!

احمد زیدآبادی

ظاهراً دولت ترامپ علاقمند است تا پیش از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در آبان ماه، ایران را به پای میز مذاکره بکشاند و به نظرم دستور کار اصلی کاسیس در سفرش به تهران همین نکته است. وزیر خارجۀ سوئیس قاعدتاً سعی خواهد کرد تا مقام‌های جمهوری اسلامی را متقاعد کند که چرخ زمان به طور بی‌سابقه‌ای به زیان آنها به حرکت درآمده است و اگر برای حل بحران جاری در روابط‌شان با آمریکا شتاب نکنند، با دشواری‌های روزافزونی روبرو خواهند شد.◄

همراه با «صورت مذکرات کاسیس وظریف درتهران!»

به قلم همين نويسنده

«توهم میانجیگری» بین آیت‌‌الله‌‌ها و آمریکا

تکرار ناکامی فرانسه و ژاپن اینبار با سوئیسی‌‌ها؟!

گزارش کيهان لندن

تا وقتی شرط آمریکا برای مذاکره با رژیم ایران، چشم‌پوشی از موشک‌ها و شبه‌نظامیان و تروریسم باشد، به نظر می‌رسد تهران تن به مذاکره نخواهد داد زیرا موشک و جبهه «مقاومت» دار و ندار آیت‌‌الله‌ها برای اخاذی و حفظ حکومت است چرا که حقانیت داخلی خود را از دست داده و اگر سرکوب و قتل‌ عام و زندان و اعدام علیه معترضان نباشد، مردم حتی یک روز آن را تحمل نخواهند کرد.◄

سه برنامه‌ء متمایز سیاست خارجی دولت روحانی

مجيد محمدی

تشکیل یک لابی قدرتمند، سازمان ‌یافته و دارای منابع کافی در آمریکا و دیگر کشورهای غربی، از ابتدای دوران وزارت خارجه ظریف کلید زده شد. حسن روحانی در مصاحبه‌‌ای رسانه‌ای پس از بازگشت از نیویورک گفت: «اسرائيل لابی قوی در آمريکا دارد و با استفاده از اين لابی فشار می‌آورد و ما بايد جای خالی لابی قوی ایران را در آن‌جا پر کنيم و کاری کنيم که برخی تلاش کنند که افکار و نظرات ايران را بيان كنند و به گوش افکار عمومی آن‌جا برسانند. البته در اين راستا، ايرانی‌های مقيم آمريکا می‌توانند نقش بسیار مهمی داشته باشند و اولين قدم را بردارند، چرا که همه ايرانی‌ها صدا‌و‌سيمای ما در ايران هستند و می‌توانند واقعيت ايران را منعکس کنند». همهء‌ شواهد نشان می‌دهند که این «باید» پیگیری شده است.◄

«دیگریِ بزرگ» را سرجای خود بنشانید!

اکبر کرمی

هیچ­کس با پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک مساله ندارد، همه­ی مساله­ها هنگامی گل می­کنند که کسی در غیبت یک «دیگری بزرگ» از خود بپرسد: پندار نیک چیست؟ گفتار نیک کدام است؟ و کردار نیک چه گونه آغاز می­شود؟ در اساس وقتی پای دیگری بزرگ در میان باشد هیچ پرسش اساسی ای در میان نخواهد بود. اهمیت ندارد این دیگری بزرگ اهورا مزدا باشد یا الله. اهمیت ندارد این دیگری بزرگ زرتشت باشد یا محمد. اهمیت ندارد این دیگری بزرگ شاه باشد یا شیخ. وقتی پای یک «دیگری بزرگ« در میان است، گفت­و­گو­ و اندیشه تعطیل است. آن چه در حضور «دیگری بزرگ» به عنوان اندیشه مطرح می­شود، نشخوار و ادامه­ی پیدا و پنهان اوست که سایه­اش بر همه چیز سنگینی می­کند.◄