تأسيس: 14 امرداد 1392

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا  ◄

شکوه ميرزادگی

این روزها، در این جا که زندگی می کنم، وقتی می بینم که شادمانی بر بال آزادی نشسته و بر فراز خانه ها و خیابان ها پرواز می کند، وقتی می بینم که مردمان، بی آن که کسی به آن ها بگوید و یا از کسی اجازه بگیرند و یا از چیزی بترسند، می رقصند و آواز می خوانند و بر سر و روی هم بوسه می زنند و به يکديگر گل و شیرینی و هدیه می دهند، بیش از همیشه به یاد گمشده ای هستم که نبودش مردمان ما را از ساده ترین و طبیعی ترین شادمانی ها محروم کرده است.

شادی را فراموش کرده‌ایم و با گورخواب‌ها فرقی نداریم!

پیام تسلیت داریوش مهرجویی به مردم ایران

امروز باید پیام تسلیتی به رسانه‌ها بدهم... چرا اخیراً مدام خبر مرگ می‌شنوم؟ تسلیت برای مرگ جعفر والی، نیما طباطبایی، دنیا فنی‌زاده و پوران فرخ‌زاد،که در فاصله‌ای کوتاه، یک به یک ما را ترک کردند... هنوز از داغ مرگ عباس کیارستمی عزیز فارغ نشده‌ام که این‌چنین شاهد مرگ پی در پی فرهیختگان کشورم هستم. تسلیت برای همه‌ء اخبار ناگوار. برای ایرانیان گورخواب... برای فرهنگیان و کارگران زحمت‌کش که حقوق مسلم خود را همواره با تاخیر و منت دریافت می‌کنند. تسلیت به هوای‌ آلوده و سمی تهران و شهرستان‌ها... به سیستم بهداشت و تغذیه‌ء ناسالم و زهرآلودی که همگان را به‌مرور به اغوش مرگ می‌کشاند. کشور من روی ذخایر طلای سیاه نفت نشسته ولی هر روز به‌خاطر بی‌کفایتی‌ها و بی‌خیالی‌های مسئولان، و رشد روز افزون مردان اختلاسی، باید منتظر اخبار تلخ و ناامیدکننده باشیم. مردم من شادی را به‌مرور فراموش می‌کنند و حس می‌کنم تک تک ما فرقی با گورخواب‌ها نداریم و به‌نوعی در گور خود به انتظار مرگ نشسته‌ایم. افسوس بر ما و بر نمودار نشانه‌ شناسی شکست روحانیت مان در رسالت الهی خویش.

داریوش مهرجویی. نهم دی ماه نود و پنج.

زنده به گورها، راه حّل روحانی، اعتماد ظریف، و ادامهء تحریم‌ها

حسن اعتمادی (دبير کل حزب سکولار دموکرات ایرانیان - استکهلم)

رضا پیرزاده (عضو شورای ملی ایران - پاریس)

امید برین (گزارشگر آژانس خبری موکریان - کلن)

در برنامهء «تفسیر خبر» بمديريت جمشید چالنگی

نگاهی به پشت سر

سالی به سر می‌آید و فرصتی است برای بازنگری به آنچه رخ داده است. این بازنگری تنها تجدید خاطره نیست، رسیدن به یک ارزیابی از روندهای عمومی است. رسانه ‌های فارسی ‌زبان در بازنگری سالانه با دو گردش سال مواجه هستند، یکی بر پایهء تقویم جلالی است و دیگری میلادی. در گردش سال جلالی مسائل داخلی برجسته هستند، اما در تقویم میلادی مسائل مربوط به سیاست خارجی ایران، مسائل منطقه‌ای و جهانی... در مطلبی که می خوانيد برای بازنگری سال 2016 از هر یک از بخش‌های سیاست، اقتصاد، جامعه و حقوق، فرهنگ، زنان، دگرباشان، محیط زیست، زندگی، و دانش در سايت راديو زمانه چند مطلب برگزیده شده که به صورت مشتِ نمونهء خروار  فضای سالی که گذشت را بازتاب می‌دهند.

2016؛ بدترین سال دموکراسی؟

دیوید ون ریبروک، در نشريهء گاردین

بخشی از ترجمه مهدی منتظری در وبسايت «ترجمان»

یک نظر‌سنجی در سطحی بین‌المللی، از بیش از 73 هزار نفر از 57 کشور مختلف جهان پرسید که آیا باور دارند که دموکراسی شیوهء خوبی برای اداره کشور است؟ پاسخ نزدیک به 92 درصد به این سوال آری بود. اما یافته‌های همان پیمایش و نظرسنجی از این حکایت داشت که در 10 سال گذشته در سراسر دنیا، خواست عمومی برای به‌ قدرت ‌رسیدن رهبری مقتدر «که مجبور نباشد خودش را با پارلمان و انتخابات درگیر کند» افزایش یافته و البته اعتماد به دولت‌ها و احزاب سیاسی نیز به پایین‌ترین حد خود در تاریخ رسیده است. گویا مردم هرچند ایده دموکراسی را می‌پسندند، اما از واقعیت آن بیزارند. روزنامه گاردین با انتشار تحلیلی مبتنی بر نتایج نظرسنجی مورد اشاره نشان داده است که نسبت دموکراسی و انتخابات در دنیای امروز ما با قبل تفاوت معنا‌داری کرده است.

سالی که جهان لرزید

پی‌یر آسکی

سال قبل از سالی که گذشت با بیم و امیدی بزرگ به پایان رسیده بود: با بیم حملات تروریستی جهادگرایان، مانند حملات سيزده نوامبر سال گذشته در پاریس که بذر مرگ را در بسیاری از کشورهای افشاند؛ و امیدی برآمده از توافقات پاریس در مورد محیط زیست، نشانه‌ای کوچک اما معنادار که  هنوز در مسائل زیستی این سیاره می‌تواند جدی گرفته شود. امروز اما از آن روزگار بسیار دور شده‌ایم، به ویژه با توجه به پژواک نومیدانه‌ا‌ی که از حلب به گوش می‌رسد...