1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

ایران توامان در حال پیر و فقیر شدن است!

سعید لیلاز

صندوق ‌های بازنشستگی در همه جای دنیا اهمیت زیادی دارند. معتبرترین صندوق‌ها در دنیا صندوق‌های بیمهء بازنشستگی هستند که جدی‌ترین آنها در ژاپن است. اما شما بدترین و وحشیانه‌ترین تجلی توأمان فقر و پیری کشور را در صندوق‌ های بازنشستگی می‌توانید ببینید. همیشه دولت‌ها به صندوق‌ های بازنشستگی به چشم حیات خلوتی که می‌توان منابع آن را به آسانی در اختیار گرفت، نگاه می‌کنند. این موضوع به دلیل تسلط دولت بر ساختار های اقتصادی و سیاسی ناشی از فقدان دموکراسی و تصدی و دخالت دولت در اقتصاد است.

(…) سفرِ پاییز نود و پنج

پرستو فروهر

توضیح کوتاهی در پیش‌درآمد متن: حتی پیدا کردن یک عنوان مناسب برای این نوشته سخت بود! آن سه نقطه‌ء بالا جای واژه‌ء «گزارش» آمده‌، تا حساسیت قاضی رسیدگی‌ کننده به پرونده‌ء «اتهام‌ها»ی من در دادسرای اوین برانگیخته نشود! واژه‌ی گزارش، بر اساس برداشت‌های (بینامتنیِ) من از گفته‌های او، به حوزه‌ی اتهام ‌برانگیز و «مورد سوء استفاده‌ء دشمنان» تعلق دارد. اگرچه به نظرم دامنه‌ء حساسیت وی به واژه‌ها آنقدر گسترده است که اگر خود را موظف به آن کنم به لکنت زبان دچار خواهم شد، اما از سر خود داری و خوش ‌بینی ذاتی‌ام، که در این روزگار تیره و خوف‌آور با سماجت سعی در حفظ‌ آن دارم، سعی کردم در این نوشته از کاربرد واژه‌های سه نقطه‌ای و تعبیرهای «اتهام ‌برانگیز» پرهیز کنم.