«اگر برجام نبود، ایران هم نبود»
(يا چگونه اوباما رژيم را نجات داد!)
گفتگو با عبدالله ناصری
دو
واقعیت را باید در نظر بگیریم: اول اینکه برجام رمز هویت و
ماندگاری ایران در صحنهء جهانی است. اصلاً نباید با آن شوخی کرد و
احساسی شد. ثانیا، در روند مذاکرات، به علت اعتمادی که حاکمیت به
تیم مذاکره کننده داشت، بعد از چند دهه به صورت مستقیم با آمریکا
مذاکره کرد. خوشبختانه برجام هم در دورهء حاکمیت یکی از طلایی ترین
دولت های آمریکا که هم رییس جمهور و هم وزیر خارجه اش می خواستند
که به توافق برسند، بدست آمد. بنابراین، علاوه بر تمام دستاوردهای
برجام، ما در جامعه جهانی توهمات و خیال های واهی را از خود دور
کردیم و نشان دادیم که در هر سطحی که با دنیا وارد مذاکره شویم، می
توانیم برای جامعه خود دستاوردی داشته باشیم.
دروغی بنام انتخابات در حکومت دینی
سیامک مهر (پورشجری)
انتخابات آزاد، به منزلۀ یکی از چهار رکن دموکراسی، در حکومت
اسلامی به فاز جدیدی ورود پیدا کرد و کاملاً تبدیل شد به مضحکه و
معرکه و نمایشی شرم آور و ابزاری برای فریب توده های ناآگاه. در
تمام انتخابات هایی که در حکومت اسلامی برگزار شده، بدون استثناء
ملت ایران علیه خود و در ضدیت با حق انتخاب و آزادی و به جهت سلب
اراده و اختیار و سلب حق حاکمیت بر سرنوشت خود رأی داده و
ناآگاهانه پافشاری کرده است. در همۀ انتخابات های حکومت اسلامی اعم
از انتخابات مجلس نمایندگان و شوراها و ریاست حکومت و مجلس خبرگان،
مردم ایران منطقاً و از نظر عقلی بطور کاملاً متناقض، مکرراً به
تعدادی آخوند و آیت الله، یعنی به دشمنان الهی آزادی، و دشمنان
حرفه ای و سوگندخوردۀ حقوق بشر که رسماً لباس کلاهبردارها یعنی عبا
و عمامه پوشیده اند رأی داده و آنان را جهت سلطه بر هست و نیست خود
انتخاب کرده اند.
چرا حسنِ روحانی «وعده»
های سکولاریستی می دهد؟
محمد علی گُلی قَهی
آقای روحانی در آستانهء انتخابات به روی یکی از مهمترین
«باید»هایِ
«سکولارِ»
جامعه، یعنی آزادی در حیطهء خصوصی، دست گذاشته است
که
کاملاً
در تضاد است با ایدئولوژی مذهبی این نظام؛ حکومتِ مذهبی ای
که جوانان ایرانی را امروز به خاطر پارتیهای
شبانه (و زیر زمینی) به صلابه میکشد؛ حکومت مذهبیای که در دههء نخستِ انقلاب
اش
اگر شما را در خانه تان،
حتی با یک فیلم-فارسیِ درِ پیتی، میگرفت، چوبِ سوخته در
جان
تان
میکرد و اگر نیمچه پیکی عرق خورده بودید آنقدر شلاق
تان میزد که به خر بگویید حجت الاسلام، امروز رئیس جمهور اش، با
استناد به سخنان آقای خمینی، مدعی شده است که در حیطهء خصوصی
میبایست آزادی بر قرار باشد.
مضحکهء انتخابات در ایران
حسن اعتمادی و آنجلو طالبی
در برنامه یاران به مدیریت: علیرضا میبدی
انتخابات و مسئلهء دموکراسی و زبان در ايران
با شرکت بهيهء جيلانی و اسماعيل نوری علا
در برنامهء تلويزيونی بمديريت پريسا ساعد
عيسی به دين خود، موسی به دين خود!
سام قندچی
مسألهء
اصلی جنبش سکولار دموکراسی ایران
«سازماندهی
خود»
است که نیروهایی نظیر
«حزب
سکولار دموکرات ایرانیان» به آن می پردازند،
بجای آنکه وقت خود را با بازی های مجاهدین، آمریکا و جمهوری
اسلامی، تلف کنند. داستان تجزیه طلبان ایران هم موضوع مشابهی است.
هر از چند گاهی،
بر حسب سیاست خارجی گروه بندی های مختلف در هیئت حاکمهء آمریکا و کشورهای دیگر، تجزیه طلبان ایران فعالیت خود را کاهش
می دهند یا تشدید می کنند.
باید گفت که موضع جنبش سکولار دموکراسی ایران دربارهء تجزیه طلبی
همروشن
است و
از
اين نظر
آنها جریانی ارتجاعی
محسوب می شوند.
چرا اخلاق در حکومت اسلامی رو به زوال است؟
کاظم علمداری
در
دین سنتی، اساس جلب رضایت خداوند است؛ و رابطهٔ انسان با انسان مهم
نیست. زیرا فرد جلب رضایت خداوند را از رعایت حقوق انسانهای دیگر
مهمتر میداند و به همیندلیل میتواند حقوق افراد انسانی را
بهسادگی نقض کند. به عبارت دیگر، در دین سنتی انسان فقط در برابر
خداوند مسئول و مکلف است و باید مراقب آخرت خود باشد. بدین ترتیب
از همان آغاز تمام معیارهای اخلاق دینی بههم میریزد و در کنترل
متولیان دین (فقها) قرار میگیرد. دروغگویی، نقض حقوق دیگران،
خلافکاری، اختلاس، حتا ارتکاب به فساد و جرم و جنایت با «کسب
رضایت خداوند» میتواند توجیه شود؛ و در نتیجه بیاخلاقی به یک
هنجار اجتماعی بدل میگردد. فتواهای مجتهدان برای قتل افراد
بیگناه، مانند قتلهای زنجیرهای، اینگونه انجام گرفت. زوال
اخلاقی در جامعهٔ دینی از آنجا آغاز می شود که انسانها بنا به
توصیهٔ فقها میپذیرند که باید مراقب آخرت خود باشند.