جستجو در سايت

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

پيمان نامهء عصر نو

مقالاتی دربارهء مفاهيم اصلی

ويدئوهای آموزشی

 Fax: 509-352-9630

سردبير: اسماعيل نوری علا

تماس

  iraniansdm@gmail.com

© 2017

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

 

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال مطالبه ای نداريم؛

 

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

 

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

 

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که  در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

 

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

 

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

 

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

 

شرح مقدمات تشکيل جنبش

12 فروردين 1392 ـ

1 آوريل 2013

در اين روز جلسه ای اينترنتی با شرکت چند تن فعال سياسی شکيل شد. قصد اين عده تلاش برای دست زدن به اقدامی از جانب طرفداران سکولار دموکرات های ايران در روزهای پس از انجام انتخابات رياست جمهوری در ايران بود. قرار شد دربارهء  برگزاری کنگره ای با دعوت از هر کس که خود را سکولار دموکرات بداند، در راستای تبديل فکر و ايدهء «سکولار دموکراسی» به مهمترين گفتمان سياسی اپوزيسيون انحلال طلب فکر و تصميم گيری شود.

 

20 فروردين 1392 ـ 9 آوريل

در اين روز  قرار شد که، پيش از برگزاری چنان کنگره ای، متنی تهيه شود که در آن مشخصات يک انسان ايرانی «سکولار دموکرات» تعريف گردد.

 

1 ارديبهشت 1392 ـ 21 آوريل

در اين روز  تصميم گرفته شد که، با تأکيد بر ريشه های سکولار دموکراسی ايران در انقلاب مشروطه، کنگره در حوالی 14 مرداد 1392 که با 107مين سالگرد انقلاب مشروطه مصادف بود برگزار شود.

 

5 ارديبهشت 1392 ـ 25 آوريل

در اين روز  متن تهيه شده در جلسهء هشت نفره مورد بحث قرار گرفت و قرار شد متن «پيمان نامهء عصر نو» خوانده شود.

 

29 ارديبهشت 1392 ـ 19 مه

در اين روز  قرار شد سايت کنگره و صفحهء فيس بووک آن در اول تيرماه آغاز بکار کند.

 

23 خرداد 1392 ـ 13 ژوئن

در اين روز  تصويب شد که کنگره در شهر واشنگتن (پايتخت ايالات متحده) برگزار شود

 

1 تيرماه 1392 ـ 22 ژوئن

در اين روز  با تخمين هزينه های برگزاری کنگره، کار گردآوری منابع مالی آغاز شد.

  

12 امرداد 1392 ـ 3 اگوست

در اين روز  در حالی که تعداد امضاء کنندگان پيمان نامه به 220 نفر رسيده بود، نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران آغاز به کار کرد.

 

14 امرداد 1392 ـ 5 اگوست

حاضران در کنگره تصميم گرفتند نهادی با نام «جنبش سکولار دموکراسی ايران» بوجود آيد و کار برگزاری کنگره های سالانه و انتشار سايت جنبش را دنبال کند.

پيوند به سايت ها و وبلاگ های  سکولار دموکرات

دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»

سایت تدارک پلاتفرمی برای حزبی آینده نگر

فصل نامه

شمارهء دوم «گيتی مداری»، فصلنامهء حزب سکولار دموکرات ايرانيان، منتشر شد

<<< پيوند به سايت پنجمين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران >>>

تأسيس: 14 امرداد 1392

تاريخ انتشار اين شماره:  جمعه 3 تا يک شنبه 5 شهريور 1396 - 25  تا 27 اگوست 2017

پروژه‌ای امنیتی که عمرِ نظام را دو دهه بیمه کرد!

رضا پرچی‌زاده

محسن رضایی، دبیرِ مجمعِ تشخیصِ مصلحتِ نظام، خبر از انحلالِ «مرکزِ تحقیقاتِ استراتژیکِ» مجمع داد. در میانِ انبوهِ اخبارِ حوادثِ سیاسی و جنگی و تروریستی در ایران و جهان، موضوعِ انحلالِ این مرکزِ مهجور شاید چندان مهم به نظر نرسد. با این وجود، واکاویِ ریشه‌ها، اهداف و کارکردِ این مرکز از ضروریات سیاسیِ ایرانِ معاصر است، چرا که این مرکز و محصولات اش در طولِ بیش از دو دهه‌ یکی از اصلی‌ترین عواملِ امتدادِ حیاتِ رژیمِ حکومت اسلامی بوده است. ایده‌‌های «اتاقِ فکر»، «مهندسیِ افکارِ عمومی»، و «لابی‌گری» در حکومت اسلامی از همین «مرکز تحقیقات استراتژیک» نشأت می‌گیرند؛ ایده‌هایی که بعدها به تدریج به بی‌بی‌سی فارسی، صدای آمریکا، رادیو فردا، و لابی‌های رژیم در اروپا و آمریکای شمالی نیز تزریق شدند.

«رئیس‌ جمهور گفتند که چادری شوم!»

لعیا جنیدی

لعيا جنیدی که تا پیش از انتصاب اش به عنوان معاون حقوقی حسن روحانی، مانتو و روسری بر تن می‌کرد، با انتشار اولین عکس‌هایش در کابینه دولت دوازدهم، چادر بر سر دیده شد. تصاویر وی در فضای مجازی و رسانه‌ها بحث‌های بسیاری درباره حقوق اولیه یک مدیر زن را برانگیخت. کاربران اینترنتی این سوال را طرح کردند که معاون حقوقی که قادر به حفظ حق اولیه‌ی خود در زمینه‌ی پوشش نیست، تا چه حد می‌توان به عملکردش امیدوار بود؟ برخی کاربران هم او را با الهه کولایی مقایسه کرده‌اند که به دلیل ناآشنایی لعیا جنیدی با عالم سیاست، به راحتی تن به دستورات مردانه دولت داده است. کولایی در واکنش به این مقایسه گفته است: «من در مصاحبه‌ای گفته بودم که آقای کروبی به من گفته بودند که حجابم را به چادر تغییر دهم اما این کار را نکردم چون مردم همین‌گونه انتخاب کرده بودند». کولایی همچنین گفت: «نباید یک شکل خاصی از حجاب پذیرفته باشد اما در نهایت این مردم هستند که قضاوت می کنند.»>>>

جایزه نوبل به این عکس بِدن کمه!

فريبا داودی مهاجر

یک حس عجیبی توی عکس هست که شاید باید زن باشی تا عمقش را درک کنی . حتی یک زن سیاسی که چند برابر باید تلاش کنه تا توی جامعه مرد سالار ایران خودش رو اثبات کنه و شاخ ادعای شایستگی بیشتر آقایان را بشکنه... باید زنی باشی که سینه به سینه و صورت به صورتشون بایستی و زیر بار انواع و اقسام روش های حذفی که گاه با خنده ، گاه با تهدید و روش های جوراجور دیگر انجام می شود تاب بیاوری و نشکنی و روز به روز از نظر درونی قدرتت برای ماندن و ادامه دادن بیشتر بشه...>>>

سند سیاسی دربارهء موقعیت ایران و بدیل های سیاسی

مصوب کنگره بیست و دوم

مناسبات جنبش کارگری با دیگر اقشار و طبقات در مبارزه ضد استبدادی اساسا از طریق همکاری در بطن اعنراضات و جنبش های اجتماعی و از ورای انجمن ها، اتحادیه ها و نهادهای موجود یا در حال شکل گیری آنان می گذرد و نه از طریق موضع گیری یا هم جهتی در مورد تضاد های موجود در حاکمیت. صدای سوم برای استقلال، آزادی، سکولاریسم و عدالت اجتماعی اگر نتواند خود را از حد یک گفتمان کم تاثیر خارج و بدل به یک جنبش اجتماعی تاثیرگذار کند، آینده تیره و تاری در انتظار کشور ما خواهد بود. جنبش کارگری - سوسیالیستی ایران و تقویت امر سازماندهی، هماهنگی و تشکل یابی سراسری در آن، می تواند نقش کلیدی هم در تبدیل صدای سوم به بدیل سیاسی غالب ایفاء کند و هم در شرایط پیدایش موقعیت انقلابی، توازن قوا را به نفع گفتمانِ ضداستبدادی – ضدسرمایه داری بهم زند. حلقه اصلی و سرنوشت ساز صحنه سیاسی ایران همین است. هر راهی جز این سراب است!

گزارشی کوتاه از همایش ادواری کنشگران چپ

هیئت مسئولین کنشگران چپ

در پایان مباحث، هیئت ‌رئیسهء همایش تأکیداتی را که در گفتگوهای شرکت‌کنندگان مطرح‌شده بود چنين قرائت کرد: شرکت فعال‌تر در پیشبرد امر وحدت و لزوم تحرک بیشتر هیئت نمایندگی کنشگران چپ. / پیشبرد فعالیت‌ها و آکسیون‌های مبارزاتی و برپایی یادبودها، بزرگداشت‌ها و جلسات سیاسی با شرکت و همکاری سه نیرو / تماس با افراد و جریانات سیاسی دیگر / سرعت بخشیدن و شتاب دادن به روند وحدت / تأکید بر اینکه ما خواهان جریانی چپ، آزادیخواه، عدالت‌طلب و دمکراتیک هستیم / تأکید بر اینکه مسئله وحدت امری برگشت‌ناپذیر است / تأکید بر اینکه باید از بحث‌وجدل‌های تکراری و بی‌حاصل کاست و حرکت عملی در جهت پیشبرد امر وحدت نمود.

تروریست‌های اسلامی تمدن بشری را هدف قرار داده‌اند

محسن ایراندوست

مبلغین می‌گویند که اسلام تنها دین راستین بشریت است و شامل همهء دستورات و قوانین برای اداره کردن کشورها و تعمیم عدالت در جهان است و والاترین ارزش های اخلاقی در آن گنجانیده شده و باید رهبری دنیا را به دست گیرد – «و بالاخره چنین خواهد شد.» علیه چنین شیوه تفکر نمی‌توان با شکنجه و اعدام و تیرباران مبارزه کرد. یکی از این جوانان لبخندی زده می‌گوید: «به فرض آن که مرا هم اعدام کنید، ولی اندیشه و مرام و باور دینی ما باقی می‌ماند.» اکنون پرسش آن است که چگونه می‌توان با این جنبه منفی که به نام  اسلام عرضه می شود دست و پنجه نرم کرد؟

صدور انقلاب به داخل!

حمیدرضا رحیمی

فدوی تاکنون در جهل مرکب خود شدیداً دست و پا می زد و می پنداشت که نگاهِ «صدور انقلاب»، که ماترک حضرت امام(ل) است، فقط  رو به خارج است و اهالی شکوهمند داخل در امان اند؛ لکن با مرور خبری که در پی می آید، دریافت که خلف آن حضرت، که همین حضرت آقای خودمان(ضپ) باشد، آن را، بشرحی که گفته می آید، بقول عوام «آپ گريد» فرموده و مقولهء ماکیاولیستی "آتش به اختیار" دیگری صادر هم  شده و اینک ما، تحت توجهات حضرت بقیة الله الاعظم، امام زمان، ارواحنا روحی فداه(عج)، و بحمدالله والمنة، افراد صاحب آتش به اختیار افغان هم داريم. سند منگوله دارش هم ضميمه است.

جمهوری سرخه ای ها!

و چند گزارش ديگر

در زمان تبلیغات دور اول سوار شدن اش بر مردم، حاجی حسن آقای روحانی سرخه ای، مرتباً از فامیل سالاری در دولت احمدی نژاد و دولت های سابق انتقادی می کرد و چند بار قول مردانه(!) داد که در دولت او فامیل بازی و پسرخاله سالاری نخواهد بود! اما صد رحمت حتی به دولت غریق استخر (رفت سنجانی) و دولت اوس محمود! با انتصابات جدید رئیس جمهور معلوم شد در این مملکت هشتاد میلیون نفری چهار تا آدم بدرد بخور که بتوانند مدیریت امور را در دست بگیرند پیدا نمی شود و حاجی حسنِ بندهء خدا، با آنکه بارها قول داده بود در دوران سوارکاری او خاله بازی و پسرخاله بازی کنار گذاشته شود، به اجبار اعضای فامیل و پسر عموها و عمو زاده ها و خارزاده ها و برادر زاده ها و داماد فریدون خان و پدر داماد فریدون خان و سایر اقوام را به تهران آورده و یک گوشه کار را به آنهاسپرده است!

اپوزیسیون و «حق طغیان» علیه حکومت

دربارهء بند سوم دیباچهء «اعلامیه جهانی حقوق بشر»

سهیلا وحدتی

آیا گروه های سیاسی مخالف حکومت حق دارند که دست به اسلحه ببرند و عملیات مسلحانه انجام دهند؟ این پرسش پیش روی ما بوده و هست. با دوستی در این باره صحبت می کردیم و ایشان به "حق طغیان" علیه حکومت ستمگر اشاره کرد که در اعلامیهء جهانی حقوق بشر آمده است. در هیچکدام از ماده های اعلامیه این حق را نیافتیم. بالاخره اشاره ای بدان را در دیباچه ی اعلامیه یافتیم. اما چرا این اشاره نه در متن، بلکه در دیباچه آمده است؟ آن هم به صورت کمرنگ؟ و به عنوان چیزی که باید از آن پیشگیری شود؟ پاسخ به این پرسش ها را در کتابی با عنوان «اعلامیه جهانی حقوق بشر: سرآغاز، نگارش، و منظور» یافتم...

نگذاریم نماد مقاومت تبریز را نابود کنند!

شکوه ميرزادگی

به راستی اين نکته روشن نیست که حکومت چه اصراری دارد ارگ تبریز را ویران کند. آیا به اين خاطر که نامش «نماد مقاومت و ایستادگی ست»؟، و از آنجا بود که سران انقلاب مشروطیت برخاستند و توانستند بر مشروعه خواهان پیروز شوند؟ یا به این خاطر که بهترین نقطه شهر را به یک پایگاه مذهبی ببهوده ی دیگر تبدیل کنند و  وابستگان حکومتی هم دور و برش آپارتمان سازی راه بیندازند؟ برایشان هم مهم نباشد که این مصلی نيز، مثل صدها مسجد و امامزاده و  مصلایی که ساخته اند کسی را مشتاق نماز خواندن نکند؟ مگر خودشان دایم نمی گویند که: «کسی دیگر به مساجد نمی رود» و یا «مساجد بی رنگ شده اند»؟  

روس ها هم برای گردشگری به ایران نمی روند

شکوه ميرزادگی

نگاهی به سخنان پرزيدنت ترامپ دربارهء افغانستان
و رفراندوم برای تشکيل پارلمان و دولت در تبعيد
اسماعيل نوری علا  حسن اعتمادی
در برنامهء «پاران» عليرضا ميبدی

روند افزايش جاسوسان دولت های خارجی در حكومت

ابعاد فساد و خرافات و جايگاه دولت حسن روحانی
حسن اعتمادی - محمد نوری زاد

در برنامهء تفسير خبر بمديريت جمشيد چالنگی

نقد نظریه‌ء پساسکولار

ناصر کاخساز

حکومت اسلامی بیشتر در تشدید خرافه و تظاهر دینی توفیق داشته است و در برابر آن، نفرت و ضدیت لگام گسیخته با اسلام و خطر تجزیه‌ی کشور و آمادگی خشونت و انفجار را برای آینده‌ی ایران به ارمغان آورده است. اینها نکاتی هستند که مورد توجه هابرماس قرار نگرفته‌اند و به این سبب تئوری «پسا سکولار» او احتیاج به بازبینی دارد. در این میان کافی است به نامه‌ی مهندس بازرگان به آیت‌الله خمینی که در آن از گسترش نفرت نسبت به اسلام در جامعه ابراز نگرانی می‌کند، نیز توجه کرد.

آقای گنجی عنوانِ علی خامنه‌ای «سلطان» نیست!

رضا علامه‌زاده

واقعا کجای دنیا خراب می‌شود اگر به جای «دیکتاتوری‌های سلطانی» بی‌پرده پوشی بنویسی «دیکتاتوری‌های مذهبی»؟ مگر حکومت‌های قرون وسطای اروپا دیکتاتوری‌های مذهبی نبودند؟ مگر حکومت طالبان در افغانستان دیکتاتوری مذهبی نبود؟ وقتی در ایران ما دیکتاتوری مذهبی از نوع اسلامی شیعه برقرار است چه نیازی موجب می‌شود که عبارت «دیکتاتوری سلطانی» را با تعریفی نامعین به کار بگیری و هم خودت، و هم خواننده‌ات را به بیراهه بکشی؟ تو که از نوشته‌هایت بر می‌آید که حالا نه تنها مخالف رژیم اسلامی حاکم بر ایران، بلکه طرفدار جدائی دین از دولت در هر جامعه‌ای شده‌ای، چرا با لطمه زدن به شفافیت نوشته‌هایت تلاش بیهوده‌ای به خرج می‌دهی تا لغت «مذهب» را از اعتراضِ به حقِ کسانی که از آن صدمه‌ای بدین سنگینی خورده‌اند مصون بداری؟

دموکراسی، رشد و آزادی

جهانشاه رشيديان

موکراسی تنها برای احترام گذاشتن به آزادی فردی و اجتماعی برقرار نمی شود بلکه، در جوامع پیشرفته، دموکراسی و پیشرفت اقتصادی و تکنولوژیک لازم و ملزوم همدیگرند؛ یعنی هر یک به تنهائی نمی توانند رشد کامل و دائم داشته باشند. برقراری دموکراسی برای آزاد کردن شکوفایی اندیشه و استعداد نیز ضروری است. گسترش دمکراسی انگیزه های اجتماعی لازم برای رشد در حوزهء هنر، فرهنگ، صنعت، اقتصاد ملی و اخلاق جامعه را فراهم می کند. بدون دمکراسی اگر هم رشدی در حوزهء صنعت بوجود آید، معمولاً عمری موقتی دارد و بر اثر عدم احساس تعلق و مسئولیت و مشارکت مردم در دراز مدت کند یا راکد می شود.

در برابر زنجیرهء ایجاد ترس و سرکوب

وحيد آبان

امروزه تنفر از حکومت ملایان و دروغ های شاخدارشان و نظام سرکوبگر اسلامی شان و فقر گسترده و تحریم های کمر شکن که بخاطر سیاست های جنگی و امام زمانی رژیم بر مردم ایران و اقتصاد ایران تحمیل شده است، پر کنندهء فضای عمومی ایران است. این فضا ، فضای پنجاه و هفتِ توهم زده و گول خورده و دروغین نیست. این فضای نود و هشت درصد رأی به جمهوری اسلامی نیست (که البته این رقم می تواند چند ده درصدی دروغ باشد). این فضای «خمینی ای امام» یا «خامنه ای ای امام» نیست. فضا کاملن بطور واقعی بر عکس شده است. و آیا رهبران و فعالان اپوزسیون می توانند فضا را در یابند و خیلی مسئولانه و متمدنانه و رو به آینده وارد گفتگو پیرامون چگونگی ایجاد یک رهبری مشترک ملی و با پلاتفرمی سکولار دمکراتیک برای دوران گذار بشوند و اعتماد سازی کرده و مردم را برای تغییر آماده و به این بساط پایان بدهند؟

000000000000000000000000