به کنگرهء جنبش سکولار دموکرات ایرانیان
پیام خانم هایده توکلی، دبیر کل حزب مشروطه ایران
از چند ماه پیش
دو حزب سکولار دموکرات ایرانیان و مشروطه ایران (لیبرال دموکرات)، وارد مرحلهء
هم نظری و همکاری هدفمند شدند. چندین بیانیه استوار و روشنگر منتشر داشتند که
به نوبهء خویش در فضای تاکنونی اپوزیسیون پیشاهنگ بوده، امیدها پرورده، و در
کوتاه زمانی جنبشی با تکاپوی محسوس در اپوزیسون پدید آوردند. در آیندهء نزدیک و
میانه، امید بر آن است که پیرامون این هستهء کارآمد زمینهء همکاری و رایزنی
گسترده تر در اپوزیسون برون کشوری فراهم آمده و ابتکار عمل به شیوهء تعیین
کننده ای به دست نیروهای مسئول، منطقی و دموکرات، و البته همزمان هدفمند و
پرکار، بیافتد تا بن بست کمابیش چهل سالهء اپوزیسیون گشوده گشته و امید و
پویایی سراسر ایران دوستان درون و بیرون از کشور را فرا گیرد.◄
من علی گلی هستم، جوانی از جوانان ايران...
سخنرانی در ششمین کنگرهء سکولار دموکراتها
به
نظر من، فوری ترين و مبرم ترين وظيفه برای هر مبارز عليه حکومت اسلامی نه حفظ
محيط زيست است، نه حفظ ميراث فرهنگی و نه حل مسئله قوميت ها و غيره. بله، اينها
همه مهم و اساسی هستند اما کليد حل همهء اين مشکلات در دست جوانانی ايرانی است
که قرار است يک خرابهء ورشکسته را به ايرانی آزاد آباد تبديل کنند. و اين
جوانان هستند که امروز بوسيلهء اين حکومت يا اسير زندان اند، يا اسير اعتياد و
يا گرفتار نوميدی. و منشاء اصلی آن هم تعطيل «بازار کار» در حکومت اسلامی است
که توليد داخلی را تعطيل کرده و بازار مصرف را به دست چينی ها و اروپائی ها
سپرده است.◄
راه حلی برای گذار به دموکراسی
سید هاشم خواستار نمایندهء معلمان ایران
زمانی که تمام
راه های اصلاح امور کشور بر ملتی توسط حاکمیت مستبد بسته شود، حاکمیت مستبد
انقلاب را به ملت تحمیل کرده و ملت ایران چاره ای ندارد جز رفتن بسوی یک انقلاب
رهایی بخش که هدفش تنها ازادی و دموکراسی است. و البته ملت ایران در سایه ی
آزادی و دموکراسی به تمام ارزوهایش خواهد رسید... و مسیر انقلاب بدینصورت خواهد
بود که تمام کشور را اعتصاب فرا خواهد گرفت. یعنی آموزش و پرورش و شرکت نفت و
تمام کارمندان دولت و کارگران کارخانجات و کشاورزان و اتوبوس رانی و کامیون
داران و مغازه داران و .... همه و همه اعتصاب و تجمعات خیابانی بر پا خواهند
کرد...
◄
برخی نظرات در مورد
دختران و پسران جوان
ايران
سپيده قياسوند
این
روزها اغلب ایرانی ها از هم می پرسند که به راستی چرا صدای جوانان در نمی آید.
چرا دانشجویان سکوت کرده اند؟! چرا وقتی معلمان اعتراض می کنند، الباقی عزیزان
هموطن سکوت می کنند؟ چرا وقتی کارگران اعتصاب می کنند، سایر شهروندان از
طرفداری از حقوق آنها طفره می روند. چرا وقتی دراویش گنابادی علیه اعدام
ناعادلانه اعتراض می کنند مابقی در دفاع از آنها اقدامی نمی کند؟! چرا وقتی
رامین ها و زانیارها را اعدام میکنند فقط همان قومیت در داخل ایران اعتراض می
کنند؟!
برای من
جواب اش روشن است: با شکست جنبش دانشجوئی و جنبش سبز، جوان ايرانی سکوت کرده و
گرفتار بحران است؛ بحرانی با بيست و يک سال سکوت و فرار و افسردگی.◄
بهترین گزینه: سکولاريسم
احد قربانی دهنا
برداشت از
سکولاریسم بسیار متفاوت است. از برداشت ضددین که آن را به صورت دشنام بکار می
برند، تا آزادگی و احترام به آزادی وجدان و بیان و پاسداری از کرامت انسان و
نیل به آزادی مذهب راستین. دغدغهء عمدهء نظریه پردازان سکولاریسم معاصر از
يکسو تضمین آزادی مذهب و وجدان در جامعهء سکولار و، از سوی ديگر، منجر نشدن
سکولاریسم به مذهب ستیزی است. اما چرا در یک جامعه - حتی در آنجائی که پیروان
یک شریعت اکثریت مطلق دارند - قانون وضعی و عرفی بهتر از اجرای شریعت و قانون
الهی است؟ به دلایل گوناگون سکولاریسم بهترین گزینه است.◄
ضرورت یک بدیل فراحزبی
عطا هودشتیان
امروز
بیش از هرچیز، باید سقوط جمهوری اسلامی را مدیریت کرد. اگر نمیخواهیم قدرتهای
جهانی برای ما راه یابی کنند، تنها اپوزیسیون، یعنی خودمان، باید هدایت جنبش
اعتراضی را بکف بگیریم. بنابراین مشکل این دوره ما اپوزیسیون است. تاکنون
اپوزیسیون گرفتار تنوع بوده است و چیزی به نام «هویت مستقل» از خود نشان نداده
است. فصل مشترک و خصوصیت اصلی تقریبا تمامی گروههای اپوزیسیون دیگر-ناباوری
ست. یعنی دیگری را قبول نمیکنیم تا زمانی که وی پشتیبان ما شود. اما، حال زمان
آن رسیده است که به برپایی یک همبستگی ملی همت کنیم و گردهم آییم. ما در این
اقدام نسبت به حرکت مستمر اعراضات بسیار عقب هستیم.◄
ملایان، برندگان سه انقلاب
فاضل غیبی
هنوز
بسیاری در حیرتاند که چگونه “مشتی ملای از دنیا بیخبر” جنبش دمکراسیخواهانۀ
ایران را چنان منحرف کردند که به برقراری بدترین نوع حکومت در دنیا منجر شد.
واقعیت این است که اگر ما ملت ایران از درک و آگاهی تاریخی برخوردار بودیم،
چنین تحولی ممکن نمیشد. این در حالی ست که علم تاریخ ابزار و شیوه های بسیار
مفیدی را در اختیار تاریخ پژوهان قرار داده است که با استفاده از آنها می
توانستند به سادگی به درک تاریخی درستی دست یابند و اگر چنین نکردند، بدین علت
که آنان سرسپردۀ ایدئولوژی هایی بودند که از تاریخ نگاری بهره برداری تبلیغی
میکنند.◄