ترس و توسعه
نیافتگی
محمود سریعالقلم
اینکه
افراد تا چه میزان نگران پیامدهای فعالیتهای خود هستند به همان میزان کمتر
برای نو آوری فکر میکنند و سازماندهی میکنند. شهرداری لسآنجلس هم به
عزاداران عاشورا اجازه داد در مرکز شهر مراسم خود را برگزار کنند و هم به
حامیان پادشاه باستانی ایران، کوروش. چرا هر دو نوع سازماندهی آزادی دارند؟ چون
سیستمی وجود دارد که هراسی از سازماندهیهای متفاوت ندارد.◄
عواقب ناگوار مدیریت غیردمکراتیک ثروتهای نفتی
بیژن افتخاری
در
این مقاله به یکی از پر اهمیت ترین موضوعات سیاسی- اقتصادی قرن اخیر کشورمان
خواهیم پرداخت. نخست به نقش کلیدی نفت وگاز، این ثروت عظیم خفته در زیر خاک
میهنمان در پایان بخشیدن به دوران دو هزار و پانصد ساله سلطنت در ایران و آن
هم در زمانی که یکی از مقتدرترین شاهان صد و پنجاه سال اخیر در رأس قدرت بود؛
میپردازیم و سپس نفش پر اهمیت این ماده حیاتی برای جهان را درسرنوشت "جمهوری
اسلامی" مورد بررسی قرار خواهیم داد.◄
حکومتِ بی آینده*
کاظم کردوانی
آینده
این حکومت را تنها وضعیت خود حکومت تعیین نمی کند. اپوزیسیون ایران نیز نقش
مهمی
در چگونگی آیندهء
این حکومت دارد. در نبود یک اپوزیسیون ملی و قدرت مند هم خطر فروپاشی
جامعه و دخالت
نیروهای بیگانه وجود دارد و هم خطر اسفنجی شدن جامعه...
به رغم
همهء
مشکلات شناخته شدهء
اپوزیسیون ایران
)چه در
درون خود و چه در
وضعیتِ سیاستِ
سرکوب
گرایانه ی کنونی حکومت)
چنانچه اپوزیسیون ملی و آزادی خواه ایران بتواند،
با نشان
دادن بلوغ فکری و سیاسی، موفق به ایجاد یک ائتلاف بزرگ ملی از کلیهء
نیروهای سیاسی بگردد که دغدغه
ای جز منافع مردم و کشور ایران و حفظ تمامیت ارضی آن نداشته باشند و خواهان
حکومتی سکولار و
دموکرات بر اساس
جدایی دین از حکومت و سازگار با حقوق بشر باشند، آیندهء
این حکومتِ بی آینده مشخص
تر خواهد شد.◄
یک آلترناتیو سوسیالیستی ضروری و ممکن است!
بیانیهء کنفرانس استکهلم
از جانب چند حزب و سازمان سیاسی چپ
جمهوری اسلامی
در ذهنیتِ بخش عظیمی از جامعه ایران تمام شده و مسئله جایگزینی آن به دستور روز
بدل شده است. طبقاتِ حاکم اعم از اپوزیسیونِ مُجاز تا نمایندگانِ سیاسی
اپوزیسیون بورژوائی، تلاش دارند روند دست بدست شدن حاکمیت سیاسی بورژوازی
اسلامی با کمترین دخالتِ مردم کارگر و زحمتکش صورت گیرد. کل بحث شکست خورده
اصلاح طلبی اسلامی، رفراندم، آشتی ملی و آلترناتیو سازی برسر مصون نگاهداشتن
ماشین دولتی بورژوائی و ارگان های سرکوب آن از گزندِ عملِ انقلابی طبقه کارگر و
اردوی چپ و سوسیالیست جامعه است.◄
بيست گزارۀ صریح و شفاف در بارۀ شرایط کشور
احمد زیدآبادی
دولت
ترامپ ممکن است با گردآوری تحکمآمیز و آمرانۀ برخی چهرهها و گروهها زیر چتر
واحد و هدایت و منضبط کردن آنها از راه تشویق و تهدید، اپوزیسیون پر هیاهویی را
سازمان دهد. این اپوزیسیون احتمالی با برخورداری از حمایت مالی و دیپلماتیک و
بخصوص رسانهای ایالات متحده میتواند با جمعیت ناراضی در کشور ارتباط برقرار
کرده و آنها را به سمت و سوی سیاسی دلخواه سوق دهد. سرانجام چنین حرکتی ممکن
است سرنوشت صربستان عهد میلوشوویچ را در ایران تکرار کند. احتمال پیوستن برخی
از گروهها و چهرههای مشهور به این اپوزیسیون از سر ناچاری و یا از باب «اکل
میته» محتمل است.◄
«رژیم «مستعد فروپاشی» درکار تدوین سند پیشرفت!
رضا تقی زاده
فراخوان
بيست و دوم مهر علی خامنهای برای تدوین «الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت» تا
نزديک به پنجاه سال ديگر در شرایطی صورت گرفت که بر اساس ارزیابی مؤسسه
مطالعاتی «صندوق صلح» وضعیت حکومت اسلامی ایران، در فهرست رژیم های درمانده، و
در شاخص کشورهای شکننده و آسیبپذیر، مابین «نارنجی و قرمز» قرار دارد و
پیشبینی موقعیت سال آینده آن بحرانیتر از امسال است: نزدیکتر به وضعیت
«غیرقابل بازگشت»، و محکوم به فروپاشی.◄
آرمین لنگرودی
مهاجرت به
کشورهایی که از استاندارد بسیار بالایی در خدمات اجتماعی برخوردار هستند، به
معنی پایان دادن به رویاهای انقلابی و بدین ترتیب پایان دادن به یک اودیسه
دردناک چند صدساله برای مردم کشورهای «در حال رشد» شده است. اینها همان
کشورهایی هستند، که رویای «رشد» شان از مدت ها قبل در بایگانی تاریخ ناپدید
گردیده است. همزمان، این امر به یک فاکتور «انقلاب کُش» مبدل شده و این دقیقاً
همان چیزی است که با اوجگیری خود، به «بهار عربی» پایان داد و جوانان به
اصطلاح انقلابی این کشورها را به سفر «مهاجرت» در اروپا فرستاد.◄
جهان ما بیش از هر چیز به آزادی بیان نیاز دارد
شکوه میرزادگی
مرگ
تکان دهنده ی جمال قاشوجی، ژورنالیست آزادی خواه عربستان، چون یک غافلگيری بزرگ،
سران کشورهای غربی را به واکنشی ناگزیر وادار کرده است. او با مرگ خویش نه تنها
واقعيت رنج و بدبختی روزنامه نگاران عرب که رنج همه ی روزنامه نگاران کشورهای
دیکتاتوری زده را به چهره ی کشورهای آزاد و مقتدر غربی کوبید.
او با
مرگ خود پاسخ اين اعتراض خود به غرب را گرفت که:«سکوت در برابر سرکوب حاکمین
کشورهایی چون عربستان یک نوع اختیار تام دادن به آنها بوده است».