برنامهء يکشنبه ء پيش رو

18 آذر - 9 دسامبر

********

سومين ميزگرد مهستان

فرهنگ ايرانی و حقوق بشر

(بمناست روز جهانی حقوق بشر)

اعضاء ميزگرد:

مدير جلسه: منوچهر يزديان

********

پيوند به آرشيو برنامه های مهستان

آغاز کار جنبش: 14 امرداد 1392

Fax: 509-352-9630

iraniansdm.n@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا◄

مقالاتی دربارهء مفاهيم اصلی

ويدئوهای آموزشی◄

دعوت به مطالعه و امضای

بیانیهء «جدایی کامل حکومت

و مذهب در ایران»

بيانيه جنبش دربارهء برجام

18 شهريور 1394

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال آن مطالبه ای نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

توجه: مطالب مندرج در اين پايگاه نظر شخصی نويسندگان و يا سازمان های مختلف است که به دليل

ارتباط ارتباط شان با مسائل مورد توجه جنبش انتخاب شده اند و لزومآً نظر جنبش نيستند.

نظر رسمی جنبش هميشه و فقط با امضای سخنگوی آن منتشر می شود.

جمعه 16 تا يک شنبه 18 آذر 1397 - 7 وتا 9 دسامبر 2018

آرشيو صفحات اول اين سايت                 جستجو در اين سايت                 پيوند به سايت های ديگر

سايت مهستان                آرشيو برنامه های يکشنبهء مهستان                 برنامهء «رمز پيروزی»

گنجينهء سکولاريسم نو          پيمان نامهء عصر نو          کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران

حزب سکولار دموکرت ايرانيان       نشريهء «گيتی مداری» حزب        بيانيه های مشترک با حزب مشروطه ايران

آيا می دانيد چرا در حکومت دزدان و اوباش مذهبی

يک رئيس دولت قدردانی شده يافت نمی شود؟◄

دربارهء فعاليت های اپوزيسيون

گفتگو با اسماعيل نوری علا

در برنامه« آخرين لحظه» بمديريت شهرام همايون

موسیقی ایرانی از انقلاب تاکنون

مهرداد صمدزاده

شاید شنیدن این گفته که “ویولون حرام است” بی‌درنگ فکر ما را به سوی مرتجع‌ترین پیشوایان دین اسلام بکشاند که اساساً هنر موسیقی را گناه می‌پندارند. در دوران نوجوانی‌ام زن سالخورده‌ای که به خانواده ما رفت و آمد داشت همواره این گفته را به من یادآوری می‌کرد تا ویولون، “این آلت شیطانی” را کنار گذاشته و به زعم او از عذاب جهنم رهایی یابم. او احتمالا این عبارت را از پیشنماز مسجد محل شنیده بود، همانگونه که این پیشنماز نجس بودن بهاییان، یهودیان، و ارمنیان را به او القاء کرده بود... اما فتوا به حرام بودن ویولون می‌تواند از سوی شخصیت‌های غیر مذهبی هم صادر شود، حتی آنانی که به موسیقی عشق می‌ورزند ولی در انتخاب نوع و سبک آن چنان تنگ نظراند که تحمل شنیدن هیچ آوای دیگری را ندارند.◄

دوام می‌آورید؟! چگونه و در برابر کی؟!

روشنک آسترکی

پنج سال پیش حسن روحانی آمد تا جمهوری اسلامی با «نرمش قهرمانانه» دوام بیاورد. حالا ظریف دوباره می‌گوید: «دوام می‌آوریم!» چگونه؟! با «نگاه به شرق»؟! با «ساز و کار مالی اروپا»؟! با زد و بند احتمالی با آمریکا؟! با جنگ‌های نیابتی و ادامه حضور در سوریه و عراق و یمن و موشک‌پرانی به اسرائیل؟! با تهدید اروپا به ترور و جنگ؟! ولی جمهوری اسلامی به همه اینها در چهل سال گذشته عمل کرده و باز به «دوام می‌آوریم» رسیده است!◄

این نوع صبوری کارش به پیروزی نخواهد رسید!

شکوه میرزادگی

صبر و هم آرامش صفاتی هستند که در جای درست و به جا قابل تحسین و کارساز هستند؛ یعنی وقتی که با نیروی خرد و منطق هدایت می شوند. در غیر این صورت صبر جز بدبختی و رنج چیزی با خود نمی آورد؛ صبری که زمان مند نیست، قانونی ندارد، و رو به پیروزی نايستاده، چيزی نیست جز همان تسلیم بی قید و شرط؛ در نتيجه این نوع صبوری مردمان ایران در ارتباط با مسایلی که به طور مستقیم جان و زندگی خود و عزیزان شان را هدف گرفته طبعا آن صبری نیست که پایان اش «ظفر» باشد و، پس، جز فربه کردن آن هایی نیست که از صبوری مردمان نردبانی برای ادامه ی زشتی ها و پلیدی های بیشترشان ساخته اند.◄

وداع با «امپریالیسم»

مرتضی ملک محمدی

الگوی مبارزه “ضد آمپریالیستی” چپ سنتی مدت هاست که به بن بست رسیده. این الگو در بند و در دام مدل مبارزه حکومت اسلامی است. با این فکر و سیاست نمی توان به درون رویاهای مردمی که خواهان پایان تنش با جهان و آمریکا هستند نفوذ کرد و حمایت آنها را جلب کرد، مردمی که خود پیشتازانه فریاد می زنند “دشمن ما همین جاست، اینها می گن آمریکاست”، و جوانان اش با شادی، و با طعنه به تبلیغات چی های نظام، بجای آتش زدن پرچم آمریکا آن را در هوا تکان می دهند و ابا دارند که پا روی پرچم آن کشور بگذارند.◄

استراتژی امریکا نسبت به ایران

محمود سریع‌القلم

در مقیاسی کوچک‌تر، تضاد میان ایران و آمریکا از نوع تقابلی بوده است که در جنگ سرد میان مسکو و واشنگتن برقرار بود. اندیشه‌ها و استراتژی‌های «جورج کنان»، روس ‌شناس مشهور آمریکایی بود که راهبرد غرب نسبت به کرملین، شوروی و کمونیسم را طراحی کرد. «کنان» معتقد بود مقابله با شوروی و کمونیسم راه حل نظامی ندارد. شوروی و آنچه بر آن حاکم است، ریشۀ تاریخی دارد. او سیاست ‌مداران آمریکایی را طی دهه‌های پنجاه و شصت دعوت به صبر، رهیافت بلند مدت با یک راهبرد متکی به سدّ نفوذ نظامی، سیاسی و اقتصادی نمود. «کنان» اعتقاد داشت مشکلات شوروی ریشه در درون خودش دارد و آمریکا باید آن ریشه‌ها را علنی کند.◄

کمک های مردمی برای مدیران کش ور!

اسکندر دلدم

حاج آقا صالحی، رئیس سازمان انرژی هسته ای کش ور، در مصاحبه با شبکه یورو نیوز، از وضعیت کم شدن حقوق و درآمدش نالیده و گفته تحت فشار معیشتی است!.. اکنون که فاش گردیده حقوق و درآمد رئیس سازمان انرژی، که باید به همهء کشور انرژی بدهد، کفاف انرژی گرفتن خودش را نمی دهد جا دارد کارگران و کارمندان و مستمری بگیران کمیتهء امداد مقداری از درآمد ماهیانهء خودشان را برای کمک به وزرا و مدیران عالیرتبه کش ور اختصاص دهند تا این تشنگان خدمت (و نه شیفتگان قدرت!) به زیر خط فقر سقوط نکنند!◄

ايراد و پاسخ

حمیدرضا رحیمی

* يک شهروند: ادعای سعودی‌ها در مورد قتل خاشقجی منتقد عربستانی خنده‌دار و عذر بدتر از گناه است. وقتی این رژیم کثیف و جلاد در داخل سفارتخانه‌های خود در دیگر کشورها سلاخی راه ‌انداخته معلوم نیست در داخل خاک عربستان با مردم خود چه برخوردی می‌کند؟

* فدوی از بجریان انداختن عریضهء شما حرفی ندارد لکن پیش از آن، یادآوری یکی دو نکته خالی از ضرر نیست که برادران سعودی، ادب و سلاخی را از ما آموخته اند، لکن شاگرد با هوش و استعدادی نبوده اند؛ بهمین علت با یک فقرهء سلاخی لو رفته اند، لکن خاج پرستان پس از ده ها مورد سلاخی ما، هنوز اره به ماتحت مانده اند که بقول هموطنان شیرازی ما: "چیطو شد که ایطو شد"؟!◄

چرا در مورد تجزیه طلبی سخت می گیریم؟

سام قندچی

بعضی ناراحتند از اینکه در مورد موضوع تجزیه طلبی سخت می گیریم و هر توهین شخصی را روا می دارند بجای آنکه اصل بحث را، مثلاً، در مورد حمایت شان از همه پرسی استقلال کردستان عراق، پاسخ دهند. اتفاقاً سختگیری آینده نگرها ست که از عواقب تجزیه طلبی که به دست هیتلرها و استالین ها صورت گرفت پیشگیری می کند، وگرنه آینده نگرها که صاحبان قدرت نیستند و اگر کسی در قامت یک ژورنالیست از پیشگیری رویدادی حرف می زند قدرت اجرایی ندارد که به هیتلر و استالین تشبیه شود؛ جِزِجگر زدن یک ژورنالیست آینده نگر برای این است که نمی خواهد مردم آذربایجان، کردستان و خوزستان، ترکمن صحرا و بلوچستان، نظیر دو سال اول انقلاب، بعد از آزادی از یوغ رژیم اسلامی اسیر جنگ داخلی شوند؛ و نمی خواهد نظیر جریاناتی که در همان سال ها با حمایت از خط امام کارشان به همدستی با سپاه پاسداران در سرکوب بخش های دیگر جنبش مردم رسید، و بعد هم همدست اصلاح طلبان شدند، به آن بیراهه ها سقوط کنیم. البته همان جریانات، امروز نیز، دنبال آیت الله شبیری زنجانی ها برای راه حل جامعه ایران می گردند - آن هم بعد از خیزش سال گذشته، وقتی مردم به روشنی نشان داده اند که خواستار تغییر رژیم به حکومتی سکولار و دموکراتیک هستند. خیر، استالین ها و هیتلرها صاحبان قدرت هستند، و آنها وقتی بر سرزمینی غلبه پیدا می کنند که در آن روشنفکران اش، به جای بیان حقایق سیاسی جامعه و آینده نگری، برای مردم دربارهء اصلاح طلبی دروغین، قصهء حسین کرد و امیرارسلان رومی بگویند، و از نظر فکری هنوز خودشان در همان محدودهء فکری لنینیسم و مارکسیسم دست و پا بزنند.

(منبع برای زيرنويس ها)

وعدهء افزایش بيست درصدی دستمزدها نيز

سفرهء‌ مزدبگیران را رنگین نخواهد کرد

گزارش راديو زمانه

محمدباقر نوبخت، رئیس سازمان برنامه و بودجهء ایران، روز چهارشنبه هفتم آذر از افزایش بيست درصدی حقوق کارکنان دولت در سال آینده خبر داد و گفت که دولت جمهوری اسلامی ایران در لایحه بودجه سال آینده افزایش بيست درصدی حقوق کارکنان دولت را پیش‌بینی کرده است. میزان افزایش حداقل دستمزد کارگران اما هنوز مشخص نیست. اما آيا این میزان افزایش حقوق آیا سفره کارگران و مزدبگیران دولتی را رنگین خواهد کرد؟◄

دربارهء گزارش قتل‌های زنجیره‌ای

(نقدی بر شیوهء تاریخ ‌نگاری مطبوعات اصلاح‌طلب)

محمد حیدری

روایت اصلاح‌طلبان و رسانه‌هایشان از تاریخ را باید نوعی از بازسازی ایدئولوژیک آن به حساب آورد که هرچند با نسخه مورد حمایت آیت‌الله خامنه‌ای تفاوت دارد، اما همچنان به دنبال حذف و نادیده گرفتن نیروهای متنوع و موثر دگراندیش و حتی مسکوت گذاشتن حضور آنان و قربانیانشان بوده است. به بیان دیگر، روایت‌اصلاح‌طلبان از تاریخ، همچنان روایتی از درون جمهوری اسلامی و البته متناسب با منافع گروهی آنان است.◄

بلند پروازی و «پارانویا»ی روشنفکرانه

مسعود نقره کار

آنچه که اهمیت دارد فهم این واقعیت است که شک و سوء ظن روشنفکرانه شک و سوء ظن بیمارگونه و یا نشانه بیماری نیست. شک و سوء ظن در برابر مطلق نگری، یقین و ایمان است، شکی زدايندهء تقدس‌ و افسون است، تابو شکنی ست، شک به قدرت است. شک روشنفکرانه “طوفان شک منطقی” ست. شکی ست که به همه چيز حتي يقين خود شک مي‌کند. اجازه نمي‌دهد به نام مذهب و سياست به جاي او فکر شود، و برايش تصميم گرفته شود، و او مُکلف به اجراي آن باشد.◄

خردمندی و سازماندهی خرد جمعی

حمید آقایی

پیام اصلی این شکل از اعتراضات و اعتصابات عاری از خشونت، و طرح مطالبات واقع‌گرایانه از این طریق، این می‌تواند باشد که ما در برابر این حکومت نیازمند آغازی دوباره هستیم. آعازی که اگرچه ظاهراً در گذشته از طریق اعتصابات و تظاهرات مسالمت ‌آمیز از این نوع، بارها تکرار شده است، اما به‌نظر می‌رسد این‌بار این آغازی دوباره بر روی یک سکوی پرش مطمئن‌تری ایستاده است، سکویی که پایه‌ها و بنیان‌های آن را عقلانیت، هوشمندی و سازماندهی خردمندانه تشکیل می‌دهند.◄

شکست سیاست فرهیختگی

ناصرالدین‌علی تقویان

«بحران فرهیختگی» از بغرنج‌ترین مسائل مبتلابه دانشگاه ایرانی است که، علی‌رغم اهمیت وافر، در به ‌اصطلاح «مطالعات دانشگاه‌ پژوهشی» یا «آسیب ‌شناسیِ آموزش عالی» چندان و ای‌بسا هرگز مورد توجه قرار نگرفته است... در میان مقالات مربوط ب این پرونده تنها دو مورد کوشیده‌اند تا برای تبیین فلسفیِ مفهوم فرهیختگی، و نیز تبیین دلایل تاریخی و جامعه ‌شناختیِ بروز بحران فرهیختگی در دانشگاه ایرانی زمینه‌ای به دست دهند. در کنار این دو مقاله، جای مقاله‌ای که زمینه‌ی سیاست‌گذارانه‌ی این بحران را تبیین نماید کاملاً احساس می‌شود. مقاله‌ء حاضر می‌کوشد تا با به‌نقد کشیدن سیاست‌های ادوار معاونت فرهنگیِ وزارت علوم، تحقیقات و فناوری (به عنوان متولیِ فرهنگ و لذا فرهیختگیِ دانشگاهی) از دولت اصلاحات تا کنون این جای خالی را پر نماید.◄

زردها بی خود قرمز نمی شوند...

اسماعيل نوری علا

من اين مقاله را ده سال پيش، در همين آذرماه، نوشته ام. اين روزها که بيانيه ها و اعلاميه ها و اعلام موجوديت ها از جانب گروه ها و سازمان های مختلف منتشر می شود و همگی بر «گذار مسالمت آميز و خشونت گريز» سخن می گويم، به نظرم می رسد که بازنشر مقالهء ده سال پيشم (که در دوران به سردی گرايندهء جنبش سبز نوشته شده، می تواند به نقطه ضعف اصلی اين موضع گيری بپردازد و بعضی مسائل را که از حوزهء اراده های فردی و گروهی خارج است روشنم نمايد.◄

درس‌های هفت ‌تپه

برگرفته از «نقد اقتصاد سیاسی»

سه هفته از آغاز اعتراضات کارگران هفت‌تپه‌ء خوزستان می‌گذرد. این اعتراض یکی از پردامنه‌ترین و طولانی‌ترین اعتراض‌ های کارگری ایران در چهل سال گذشته است. در نوشته‌ی حاضر ضمن مروری بر تاریخچه و وضعیت نی‌شکر هفت‌تپه در آستانه‌ی واگذاری و ضرورت سلب‌مالکیت از خریدار خصوصی‌، تلاش می‌شود راه‌های کوتاه‌مدت برون‌رفت شرکت از بحران و آن‌چه باید در دستور کار کنشگران کارگری قرار گیرد، به ‌اختصار تشریح ‌شود...◄