|
تاريخ اعلام موجوديت «جنبش»: 14 امرداد 1392 |
فرزندان خود را که نمی توانند متون فارسی را بخوانند با اين سايت آشنا کنيد.
پيوندهای جنبش:
◊ خبرگاه
(خبرگزاری
روزانهء حزب)
◊ ويدئوهای
کوتاه
کلاس
کادرسازی
◊
کنگرهء
سالانهء
سکولار
دموکراتها
◊
اعلاميه
دربارهء
جايزهء صلح
نوبل
◊ «ماايرانی
بی تبعيض میخواهيم»
◊
بیانیهء جدایی
کامل حکومت ومذهب
|
||
 |
|||
|
تاريخ انتشار اين شماره: جمعه 4 تا یکشنبه 6 خرداد ماه 1400 - 4 تا 6 مه 2021
◊
اين
نشريه
دوشنبه ها و
جمعه ها
به
روز می شود
◊
سردبير:
اسماعيل نوری
علا
◄ ◊ Fax: 509-352-9630 ◊ iraniansdm.n@gmail.com
|
|||
|
* یورو نیوز: بشار اسد، رئیس جمهور سوریه، با کسب ۹۵.۱٪ آراء در انتخاباتی که غرب آن را تقلبی و فرمایشی خوانده بود، برای چهارمین بار به عنوان عالی‌ترین مقام دستگاه اجرایی در کشور جنگ زده سوریه برگزیده شد. * فدوی: بسیار خوب برادر بشار اسد! می دانی که فصل، فصل شیرین انتخابات است، شما که این همه هزینه کردید، حالا نمی شد که یکی هم برای ما انتخاب می کردید که ما قدری صرفه جوئی و تتمهء بیت المال را هم دود نکنیم؟ این آیا در مقابل آن همه امدادهای غیبیِ مالی و تسلیحاتی، توقع زیادی بود؟◄
از همان گام نخست، شاعر معاصر، آقای شفیعی کدکنی، در سوگنامه‌ای که برای اسماعیل خویی، از «دیوار» می‌گوید و در زمانه‌ای که بین همه چیز و همه کس دیوار کشیده‌اند بی‌اختیار کنجکاوی خواننده برانگیخته می‌شود که سخن از کدامین دیوار است و چرا آن‌سوی دیوار چنان جای پلشتی‌ست که حتی جویبار و لجن‌زارش به هم آمیخته‌ست؟ آقای شفیعی کدکنی می‌توانست در مورد درگذشت اسماعیل خویی خاموش بماند ولی ترجیح داد نکوهشی شعرگونه بنویسد و نام «مرثیه» بر آن بگذارد تا پوزخندی به آنچه قلمی کرده سنجاق کرده باشد. به این شعر باز خواهم گشت.◄
پادکست های سکولار دموکرات های ايران رابطه اسماعیل خوئی با سکولار دموکراسی
پخش اول، از تلويزیون ايران فردا هر پنجشنبه - 2.5 بعداز ظهر کالیفرنیا◄ آرشيوپادکست ها- دوره اول◄ / دوره های دوم وسوم ◄
از اسماعيل نوری علا به اسماعیل خوئی: در مرگ زنده ماندن در مرگ به زنده - مردگان «نه» گفتن در مرگ با زنده - زندگان از آینده گفتن اين آخرين فصل کتاب شعرهای تو است، اسماعيل!◄
دیرگاهی است که دکتر شفیعی کدکنی ، بر تخریب بزرگان فرهنگ و اداب معاصر ایران قلم تیز فرموده اند. یک چند علیه شاملو، اظهار لحیه کرده اند ، سپس درستیز با نیما یوشیج افاضات فرمودند، و امروز، به سوگسرودی(!) در تخفیف زنده یاد اسماعیل خویی، به مجاهده برخاسته اند.◄ |
جنجال بر سر کنفرانس احزاب و سازمان های اتنیکی
الگوی خامنه ای سوریه است نه کره شمالی! اینقدر که گروه موسوم به اصلاح طلبان نگران سقوط جمهوری اسلامی هستند، خامنه ای و مشاورانش نیستند. حرف اصلاح طلبان و کراواتی های خارج نشین آخوندها این است که اگر انتخابات را رقابتی میکردید و فضا را کمی باز میکردید، ما راحتتر می توانستیم در جهان بگوییم که جمهوری اسلامی برآمده از خواست مردم است و شما باید به خواست مردم ایران کنار بیایید. اما خامنه ای بر این باور است که ما اگر کمی شل کنیم، تا آخر ما را می برند. ما باید مثل بشار اسد و پدرش حافظ اسد باشیم. قدرت را محکم بچسبیم و مخالفان را بدون درنگ بکشیم. هر وقت هم که احساس کردیم اوضاع بحرانی است و قدرت مان در خطر سقوط است پای روسیه را به میان می کشیم. ایران هرگز کره شمالی نمیشود چون تاثیرات حکومت پهلوی در ایران آنقدر عمیق هست که محال است آخوندها موفق شوند ایرانیان را در پشت مرزهای آهنین محبوس کنند و از آنها زامبی و موجودات بی هویت بسازند.(+)
چرا باید پيشرفت را از تشبثات تاريخی جدا کرد؟
باید اعتراف کرد که این پدیده یعنی جمع شدن احمق ها و دزدها تحت یک حکومت در تاریخ بشر بی‌سابقه است! در کشوری که سرشار از منابع طبیعی است و موقعیت استراتژیکی بسیار مهمی دارد، فقط در عرض ۴۳ سال به جایی رسیده که بیشتر از ۸۰٪ مردم زیر خط فقر هستند، پول کشور بی‌ارزشترین پول جهان است، بی اعتبارترین پاسپورت جهان را دارد، و اما...◄
انتخابات در رژیم‌های اقتدارگرا انتخابات در رژیم‌های اقتدارگرا، همانند دموکراسی‌ها در سطوح مختلف برگزار می‌شود؛ برخی از آنها جهت انتخاب روسای نهادهای حکومتی، برخی جهت انتخاب قانون‌گذاران و برخی نیز به منظور گزینش شوراهای محلی برگزار می‌شود. با این‌حال سطح برگزاری انتخابات هرچه که باشد، مشخصه بارزی که در تمام انتخابات اقتدارگرایانه مشترک است، محدود بودن اشکال رایزنی عمومی است.◄
چرا وعدهء «تغییر» سرابی بیش نیست؟ گویی هر هشت سال در چنین ایامی، در یک وعده‌گاه همیشگی، سیاست و جامعهء ایرانی همدیگر را ملاقات می‌کنند؛ مردمی خسته، شاکی، ناامید ولی چشم به راه تغییر، با حس و حالی شبیه احساس ناشناخته «تحول» در لحظات سال تحویل و نجوای «...حول حالنا الی احسن الحال»، بلکه شاید «از این ستون به آن ستون فرجی باشد»! و به روال مألوف در این ایام، در رسانه‌های رسمی چنین روایت می‌شود که کشور همچنان در «مقطع حساس کنونی» قرار داشته و حضور حماسی مردم پای صندوق‌های رأی، تضمینی برای امنیت و ثبات کشور و رأی اعتماد مجدد مردم به نظام است.◄
تعلق داشتن، تعلق نداشتن (2)مسأله‌ء پایدار «انتگراسیون» در ایرانمحمدرضا نیکفرمسئلهی پایدار قرن کدام است؟ در این‌باره که تاریخ معاصر ایران با چه موضوع‌های ثابتی مشخص می‌شود، پیوسته صحبت شده است. در این مقاله بحث می‌شود که اگر همه‌ی آنهایی را که اساسی هستند با هم در نظر گیریم، بر مجموعه چه نامی می‌توانیم بگذاریم. مجموعه با هر تعبیری خود به خود ما را با آنچه جمع می‌کند و آنجایی که چیزهایی جمع می‌شوند مواجه می‌کند. و این جمع‌کننده خود جامعه است. مسئله‌ها – تضادها و درگیری‌ها – پای «کیفیت جامعیت جامعه» را پیش می‌کشد. به این کیفیت با مفهوم «انتگراسیون» اشاره می‌شود.◄ |
||
