|
تاريخ اعلام موجوديت «جنبش»: 14 امرداد 1392 - تاريخ انتشار اين شماره: دوشنبه 15 تا جهارشنبه 17 آذر 1400 - 6 تا 8 دسامبر 2021 باور به سکولاردموکراسی يعنی حکومت اسلامی اصلاح پذیر وحتی دگرگونی پذير نیست وباید آن را از بیخ وبن برانداخت تنها راه «نجات ایران» تقویت درک ما است از مفهوم «کشور - ملت» و آنچه که «ملی» (متعلق به ملت) است! دردناک تر از فرار مغزها به قدرت رسیدن بی مغزها است! |
||||
|
◊
اين
نشريه
دوشنبه ها و
پنجشنبه ها
به
روز می شود
◊
سردبير:
اسماعيل نوری
علا
◄ ◊ Fax: 509-352-9630 ◊ iraniansdm.n@gmail.com |
فرزندان خود را که نمی توانند متون فارسی را بخوانند با اين سايت آشنا کنيد. |
|||
|
|
|
|||
|
|
اصفهان، نصف جهان، و چالش اکولوژیکی آب
رقابت علی خامنه ای با آقا محمدخان قاجار رژيم اسلامی امروزه در برابر زنجیره ای از بحران های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و بین المللی قرار گرفته است و تنها با توسل به سرکوب وحشیانه می تواند انقلابی اجتماعی را به تأخیر بیاندازد. مقامات رژيم اسلامی نیز این مهم را دریافته اند. فاز عقب نشینی رژیم در برابر خواست ها و مطالبات مردمی جنبش های جاری در پیش است. آنها بخوبی دریافته اند که عقب نشینی در برابر این خواست ها آغاز جنبش های روحیه یافتهء دیگری خواهد بود.◄
ورشکستگی توهمات ایدئولوژیک خامنه‌ای آنچه مسلم است اینکه علی خامنه‌ای، با توجه به ورشکستگی توهمات ایدئولوژیک اش در دولت رئیسی، عضو هیات مرگ، به انتصاب وزرا و استانداران از میان سپاهیان، با هدف رویارویی با خیزش‌های آینده روی آورده است که آتش زدن چادرهای کشاورزان اصفهانی در بستر رودخانهء خشک زاینده‌رود و سرکوب اعتراض‌های مدنی آنان شاهد این مدعاست. مشکل اصلی بنیادگرایی اسلامی و توهمات آرمانی خامنه‌ای است و سرکوب تنها به بطور موقت می‌تواند استبداد دینی را از سقوط حتمی نجات دهد.◄
محسن رنانینظام حکمرانی ما بیش از آن که «جمهوری» یا «اسلامی» باشد، یک «نظام خطای ترکیب» است... حاصل مجموعهء سیاست‌های از نوع «خطای ترکیب»، که در این چهار دهه در ایران اجرا شده، این است که جایگاه ایران در جهان، هم از نظر وسعت سرزمینی و هم از نظر حجم جمعیت، در رتبه هجدهم قرار دارد و قاعدتا باید در سایر حوزه‌ها رتبه‌اش نزدیک به این موقعیت باشد، اکنون در موقعیت خود قرار ندارد.◄
جواد امام، اصلاح طلب، در گفتگو با ایلنا انتخابات استانداران نظامی نشان دهندهء حاکمیت نگاه نظامی و امنیتی به مسائل است و با توجه به شرایط جامعه ما این امر خودش التهابات را افزایش می‌دهد و باعث حاکم شدن دوگانه میدان و دیپلماسی می‌شود و عملاً ارشد تصمیم‌گیران ما به جای قوه سیاسی و اجرایی که چهار دهه در حکومت اسلامی ایران برایش تلاش شد، نظامیان خواهند بود... این کار نظام سیاسی ما را دچار یک تززل می‌کند و نشان می‌دهد که جامعه قرار است با نظامیان التهابات و تنش‌های اجتماعی را مدیریت کند که خود این مسئله بر تنش‌ها می‌افزاید.◄
در نگاه قانون‌گذاران حکومت اسلامی خشونت علیه یک زن در قاموس رژیم اسلامی برابر با «کتک زدن» است و قضاتی که کوچک‌ترین اطلاعی از انواع و اشکال خشونت علیه زنان ندارند این حق را دارند که برای آینده و زندگی یک زن تصمیم‌گیری نمایند و حکم صادر کند. اما، در واقعیت، خشونت علیه زنان به انواع «فیزیکی، جنسی، روانی، عاطفی، مالی و کلامی» تقسیم‌بندی می‌شود. طبق آمار، زنان ایرانی به طور متوسط در زندگی خود مورد انواع خشونت قرار گرفته‌اند.◄
حکومت اسلامی، گرگ تنهای جهان اسلام نتیجهء این سیاست حکومت اسلامی انزوای این حکومت است حتی در میان ۵۷ کشوری که در آنها مسلمانان اکثریت دارند. این انزوای ناشی از خود بزرگ بینی مانع از آن است که حکومت اسلامی بتواند با دیگر کشورها مناسبات عادی سیاسی، فرهنگی و بازرگانی داشته باشد. بدین‌سان، شگفتی‌آور نیست که کنفرانس «روسیه‌ــ جهان اسلام» ممکن است در شهرهای ۵۶ کشور دیگر تشکیل شود ــ به استثنای ایران زیر سلطهء حکومت اسلامی.◄
محتوای تند و هشدارآمیز «بیانیه ترویک»، پس از بازگشت نافرجام و بی نتیجهء «گروسی» از دیدار با مقامات ایران، پس از گذشت یک دوره وقفهء طولانی همراه با سیاست بی اعتنائی و تأخیرافکنی، همراه با کاربرد واژگانی چون تنش زائی هدفمند هسته ای، تهدید امنیت جهان با اشاعه هسته ای، ابراز نگرانی شدید از نصب سانتریفوژهای پیشرفته تر، هشدار نسبت به نقطهء بازگشت ناپذیر کاهش تعهدات توسط رژیم و بی خاصیت شدن برجام، و درخواست فوری برای رفع تعلیق نظارت آژآنس پس از ۹ ماه تعلیق، جملگی بیانگرآن هستند که از نظرآن ها رژیم ایران یک تهدید جهانی برای امنیت جهان و اشاعهء سلاح های هسته ای است و این که اروپا مصمم است (در همکاری با ایالات متحده) مانع از آن شود.◄
دلیل اصلی خشونت هایی که زنان ایران گرفتارش هستند (به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان) این مطلبی ست که من سال گذشته در ارتباط با روز خشونت علیه زنان نوشته و منتشر کرده ام. دوست دارم آن را امسال نیز، دوباره، منتشر کنم - برای آن هایی که آن را نخوانده اند. زیرا هر چه فکر می کنم خشونتی افسار گسیخته تر و بدتر از آن چه در این مطلب آمده نسبت به زنان نمی شناسم. آن چه اخیرا بر سر زنان افغانستان آمده و زندگی شان را ظرف چند ماه زیر و رو کرده نشان روشنی بر این مدعاست.◄ |
|||
