ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

نهاد هماهنگی

اساسنامه

بيانيهء تحليلی

هيئت دبيران

دفتر سياسی

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

يارب مباد آنکه...

حمیدرضا رحیمی

* حمید رسایی: «در فردوی قم قرار است فقط هزار ماشین سانتریفیوژ و دو آبشار آن باقی بماند و این دو آبشار هم فقط می‌چرخد یعنی غنی‌سازی نمی‌کند و اگر قرار است بچرخد و غنی‌سازی نکند به چه درد می‌خورد؟»

فدوی: این دیگر از آن حرف هاست!.. نخست آنکه از قدیم هم فرموده اند که نه تنها آسیاب، بلکه  آبشار نیز باید به نوبت بچرخد. دو دیگر اینکه، در باب "غنی" و "اغنیا" و نوع تعامل با آنان، بین حضرات آیات عظام و حجج اسلام، دامت افاضاتهم، شدیداً اختلاف است. گله ای از علما را بر عقیده اند که احوط آن است که اورانیوم معتبر (غنی- م) نشود و اما گلهء دیگری از علماء لیبرال در باب ماجرای غنی شدن بقول عوام معتقدند که مانعی نيست اگر اورانیوم، لعنة الله علیه، ذکات مربوطه را در وجه بیت ایشان کار سازی کند!

چرا ایران گرفتار استبداد شده است؟

حنیف یزدانی

برنامهء همصدائی برای روز کارگر

با حضور شکوه ميرزادگی، منصور اسانلو و عيسی بازيار

مدير برنامه: فرامرز فروزنده

خواستاری استعفای شاهزاده

ما تا آمریکا را جمهوریِ اسلامی نکنیم  دست بر نمی داریم!

حسن عباسی

ثروت، سرمايه و رانت

گفتگو با اسماعيل نوری علا
در برنامهء ياران ِ عليرضا ميبدی

بررسی  مهمترین رویدادهای سیاسی و اقتصادی مرتبط با ایران

گفتگو با حسن اعتمادی و مازیار شکوری

در برنامهء تفسير خبر جمشيد چالنگی

جهانشاه رشيديان

فرهنگ کارگری اسلام زده هنوز نقد نشده و حتی از زمان قبل و بعد از انقلاب، و در جهت حمایت از تقویت رژیم اسلامی، توسط شوروی طرح ریزی و توسط نوکران داخلی ِ توده ای / اکثریتی اجرا شده است. امروز نیز تفاله های این خط سازشکار از جناح های رژیم اسلامی حمایت می کنند تا طبقهء کارگر را مثلاً به رأی دادن به موسوی، روحانی... ترغیب و در عوض برای فریب به حداقل ترین مطالبات صنفی-- نه سیاسی -- تشویق کنند. اما کسب مطالبات حد اکثر کارگران، مانند مطالبات زنان، اقلیت ها...، تنها با گذار از رژیم اشغالگر اسلامی میسراست. مبارزه کارگری نباید محدود به مبارزه سندیکائی باشد بلکه باید در جهت آزادی ایران از رژیم اشغالگر اسلامی ارتقا یابد.

بیدادی کم نظیر برکارگران، در تاریخ ایران

شکوه میرزادگی

در زمانه ای که  بیگاری (کار اجباری یا بدون دستمزد) گرفتن از دیگران، همچون برقراری بردگی، یکی از زشتی های روزگار ما محسوب می شود و کمتر کشوری را می توان یافت که کارگران اش از سوی دولت ها و حکومت های خود به بیگاری گرفته شوند، کارگران رنج دیده ی سرزمین ما، بیشتر از سوی حکومت و سازمان های دولتی و یا پیمانکارانی که به وسیله ی دولت انتخاب شده اند، به بیگاری گرفته می شوند. و در جستجوی خبر این نوع "بیگاری دولتی" لزومی ندارد که تنها به اعتراضات خود کارگران یا مخالفان حکومت گوش کنیم. در هر گوشه ای از رسانه های دولتی نیز می توانیم سخنانی را از زبان مسئولین بشنویم که از همين وضعيت حکايت می کنند.

ضرورت اختراع اسلام دموکراتيک

اختراع اسلام دموکراتيک، اسلام سازگار با حقوق بشر، اسلام کثرت گرايانه، اسلام روادارانه و اسلامی که همهء انسان ها را شهروندان آزاد و برابر به شمار می آورد، ممکن و مطلوب و ضروری است. کشورهای مسلمان و مردم مسلمان به "اسلام دموکراتيک" نياز دارند تا به آنان کمک کند که از شر رژيم های استبدادی و نابرابری اجتماعی خلاص شوند و آزادانه در پناه "رژيم دموکراتيک سکولار"، فارغ از تحميل های دولت و حکومت، زيستی مومنانه داشته باشند.

ضرورت تعطیل کردن اجرای «اسلام»

برخی از ناقدان گمان کرده‌اند که “اسلام دموکراتیک”، اسلام دیگری است که دولت و حکومت را در دست دارد. در حالی که، “اسلام دموکراتیک” به معنای رد تمامی اشکال حکومت دینی و قبول سکولاریسم است. ”اسلام دموکراتیک” به معنای تن دادن به حقوق بشر، دموکراسی، آزادی، رواداری، و… است. فرد در عین اعتقاد به توحید و نبوت و معاد- و التزام عملی به فضائل اخلاقی - تمامی برساخته‌های عقلای دوران جدید را با الگو گرفتن از پیامبر اسلام، “امضا” می‌کند. بدین ترتیب، اسلام دموکراتیک “اختراع” می‌شود.

بریده باد..!

فرخ حيدری

کمتر کسی است که در صحنه سیاسی نداند و یا متوجه نشده باشد که این همه جار و جنجال و هیاهوی تبلیغی- ناموسی ملاهای هفت خط، بیشتر مصرف داخلی دارد و مثل همیشه برای تهییج و تحریک و یا تحمیق لایه های سطحی جامعه بکار برده می شود؛ ضمن اینکه این همه هوچیگری عوامفریبانهء رسانه ای، اساساً هیچ تناسبی با ادعای (حتی واقعی) تخطی دو مأمور گمرک عربستان ندارد و بسیار قابل فهم است که سوختگی حاکمان تهران نه از یک اتفاق در سالن ترانزیت جدّه بلکه بخاطر خط آتش دفاعی محور «صنعا - عدن» می باشد. کما اینکه دیگر حالا به وضوح صحبت از «موج بعدی تحولات منطقه و سقوط آل سعود» می کنند.

جایگاه در شاخص شادی و رضایت!

شهباز نخعی

تصمیم گرفته ام نوشتار این هفته را، به توصیهء يک هم میهن معترض، به بخش پر لیوان، یعنی تشریح وضعیت "شاغلان"، اختصاص دهم تا شاید از بار گناهم کاسته شود و رنگ پروندهء قطورم در امنیت خانهء حکومت آخوندی از "سیاه سیاه" به خاکستری تبدیل شود. در بررسی وضعیت "شاغلان" نمی توان دو گروه از پرشمار و مهم ترین آنها، یعنی "کارگران" و "معلمان"، را نادیده گرفت... در مورد جایگاه صد و دهم کشورمان در "شاخص شادی و رضایت از زندگی" نيز توضیح اين نکته ضروری است که در سی و شش سال گذشته مردم ایران زیر بار اندوه پراکنی و غم پرستی آخوند های حاکم نرفته اند و به هر مناسبتی – چهارشنبه سوری، نوروز و... – با دهن کجی به حکومت به شادی و شادمانی پرداخته اند. اگر این عزم جزم عمومی نبود، بی گمان رتبهء کشورمان به رده های بالای صد و پنجاه و در جوار افغانستان، سوریه و رواندا منتقل می شد. 

پیرامون مسئلهء هژمونی

(بحثی در گفتمان جنبش چپ)

کریم قصیم

پیکار آزادی ایران را دو جناح اصلی و لازم و ملزوم همدیگر یش می برند: گفته اند و درست است که هُمای آزادی و عدالت خواهی با دو بال «لیبرال» و «چپ دموکرات» پرواز می کند. پس، یکی از محورهای مهم و لازم، کوشش در جهت تقویت «جنبش چپ» و سرگرفتن «وحدت سازمان ها و عناصر چپ دموکراتیک» است. مثلاً، از راه امداد به شفافیّت ها و همگرائی های نظری و نیز اقدام به حصول اتحاد های امکان پذیر.