در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

اساسنامه

هيئت دبيران

  شورای مشاوران جنبش

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

غلط دستوری

حمیدرضا رحیمی

نوش دارو پس از مرگ سهراب

نصرالله فرهمند

چهار سال است که نوشته ایم و فریاد زنان می گوئیم که فرایند دیپلماسی ومدیریت کاخ سفید در قبال مسائل خاورمیانه و خاور نزدیک و اروپا مصیبت آور است! و پریزیدنت اوباما، همراه با تیم های امنیتی، سیاسی و نظامی اش نه تنها اعتبار و نفوذ جهانی بیش از هفتاد سال ایالات متحده آمریکا را دچار پس رفت غیر مترقبه نموده است بلکه... و با توجه به کمک رسانی های قطره ای واشینگتن به گروه های چریکی مخالف آقای اسد نمی توان سوریه را باین آسانی از دست سه جناح مطرح ـ بشار الاسد و ایران و روسیه ـ نجات داد. این تدبیر و سیاست آقای اوباما برای یاری رساندن به جنگجویان سوری بمثابه نوش داروی بعد از مرگ سهراب است.

گذری تاریخی بر توسعه‌طلبیِ روس‌ها در خاورمیانه

رضا پرچی‌زاده

دخالتِ نظامیِ آشکارِ فدراسیونِ روسیه در سوریه که به قصدِ تحکیم و پیشبردِ مواضعِ روسیه در خاورمیانه صورت گرفته واقعه‌ای منفرد نیست. این دخالتْ امتدادِ الگویی نسبتاً نوین در سیاستِ روس‌هاست که پیشتر خود را در قفقاز و اوکراین نشان داده بود. با این وجود، به نظرِ نگارنده، این الگوی توسعه‌ طلبانه‌ گرچه جدید به نظر می‌رسد، اما در نهایت در امتدادِ الگوی کلیِ توسعه ‌طلبی تاریخیِ امپراطوریِ تزاری/ اتحادِ جماهیرِ شوروی قرار می‌گیرد. بر همین مبنی، در مقاله‌ی پیشِ رو قصد دارم توسعه‌طلبیِ ارضی/ سیاسی/فرهنگیِ «عنصرِ روسی» در خاورمیانه را از منظرِ تاریخی بررسی و نتایجِ آن برای خاورمیانه‌ی معاصر را بیان کنم.

عاشقان حسین ابن علی، المپیک خون و بزم رفقا

محسن ذاکری

همه و همه با هم دست تکان می دهند و صلابت و سیانت جهان اسلام برایشان در راه است. بسی مسرور و سر مست اند، که جهانِ عِلم در زیر عَلَم سنت محو خواهد شد و 25 سال دیگر اسرائیل محو می گردد. از سویی، «ساکتند و ساکتند»، که رفیق روسی به زودی به مخالفان هم پیمان «رهبر معظم و آزاده» نشان خواهد داد نتیجهء «شورش و عدم رضایت» چیست؟ بیش از دویست و پنجاه هزار کشته و دو میلیون آواره  و اینان حامی بشار، برای اینکه سوریه خط قرمز حکومت شیعهء مقتدر در ایران است!

آیا نسل جوان منفعل شده است؟

مینا سلحشور

هر از گاهی شنیده می شود که نسل جوان کنونی دیگر آن شور و هیجان سیاسی دوران پیش از انقلاب را ندارد، یا به عبارتی دیگر منفعل شده است .اگر مقصود این جماعت اینست که نسل کنونی دیگر آن رفتارهای آرمانگرایانه خالی از هر نوع  بینش عقلانی را کنار نهاده، و قصد ندارد مجددآ مرتکب همان خطاهای فاهش پدران خود شود، حق را باید به آنان  داد. بدون تردید، همین جماعت از دسته کسانی هستند که همواره مدعی می باشند که ایرانیان قادر به کار جمعی نیستند. از آنجائیکه دانش چنین افرادی تنها به نوک بینی شان ختم می شود، ناگزیرم پاسخ خود را با شیوه دیگری نشان دهم.

امروز ما در شرايطی مشابه اواخر ساسانيان هستيم

کورش زعیم

فروپاشی دولت مقتدر ساسانی از زمانی آغاز شد که کشور، تحت فرمانروایی یک پادشاه بی لیاقت و خودشیفته و خوشگذران قرار گرفت که خود را انسانی جاویدان و از خدایگان و مردم را حقیر می‌شمرد و برای اندوختن ثروت و گسترش حرم سرا که دو شهوت زندگی او بود، مردم و بزرگان را در فشار قرار می‌داد. خسرو پرویز، در سی و هشت سال پادشاهی، بيست و چهار سال جنگ بی دلیل و بی حاصل با روم کرد، و ارتش را چنان فرسوده و ناراضی و خزانه را تهی کرد که پس از او ارتش چند تکه و دچار پراکندگی و نفاق و بی انگیزگی شد، کشور در سراشیبی سقوط افتاد، مالیات های سنگین برای تأمین هزینهء جنگ افزار و جنگ های متعدد، فساد گسترده، ثروت اندوزی و زندگی تجملی درباریان و سرداران سپاه، فقر گسترده و اختلاف شدید طبقاتی، مردم را به بدبختی و فلاکت و ناامیدی سوق داد.

بهداشتِ روان در ایرانِ امروز

محسن بهزادکریمی

شاید مقوله‌ای که بیش از همه به چشم می‌آید آستانه تحمل پایین ایرانیان در برخورد با دیگران باشد. این ناهنجاری که خود زاییده ناهنجاری‌های سیاسی و اقتصادی است، به نوعی آستانهء تحمل شهروندان را  نسبت به یکدیگر در نقطه مقابل تحمل بالایی که در برابر حکومت دارند به نوعی موازنه منفی کشانده است. شهروندی که اجازهء اعتراض به ضایع شدن حقوق اش از سوی حکومت را ندارد و از بیم جان، سکوت اش به بی تفاوتی کشیده شده، دیواری از دیوار خانواده و همسایه و افرادی که در طول روز به دلایل مختلف با آنها سر و کار دارد پیدا نمی‌کند. طبق آمار رسمی سازمان پزشکی قانونی در یک سال گذشته بیش از ششصد هزار مورد نزاع منجر به ضرب و جرح در این سازمان به ثبت رسیده است.

ده سال جمعه گردی، از سکولاريسم نو تا سکولار دموکراسی

اسماعيل نوری علا

اگرچه در گذشته چندان فرصتی نيافته بودم که نشان دهم چرا «سکولاريسم نو» و «سکولار دموکراسی» دو همزاد مفهومی اند و من چرا و چگونه از آن يکی به اين يکی رسيده ام اما، اکنون، با پايان گرفتن دورهء ده ساله ای از نوشتن حدود پانصد مقاله با عنوان «جمعه گردی ها»، که جای پای تحولات فکری يک ايرانی علاقمند به تاريخ گذشته و حال و آيندهء کشورش را در خود دارند، و در سرآغاز دورهء ديگری، که اميدوارم طی آن اين انديشه ها نمود عملی بيشتری هم پيدا کنند، فرصتی را فراهم کرده ام تا بصورتی مختصر سير تحول انديشه از «سکولاريسم نو» تا «سکولار دموکراسی» را با خوانندگان وفادار «جمعه گردی ها»يم مرور کنم.