1. آنچه دراين سايت اختصاصی و غيرلخبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

2. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

3. در اين پايگاه، به احترام «جمهوريت»، هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

برگشته از انقلاب و نانجیب کيست؟

نامه مهدی کروبی به حسن روحانی

در این دوره‌ی نکبت‌بار،  فردی که حقه‌باز و دروغگو بود و نسبت‌های ناروا به مقدسات و تشیع می‌داد، به ملت و کشور تحمیل شد تا فاسدترین دولت پس از مشروطیت بنام انقلاب اسلامی رقم خورد، خسارت ‌های سنگینی بر مردم و کشور تحمیل شد که اگر بتوان آثار زیان‌بار مادی آن شامل غارت اموال عمومی، هدر رفتن هفتصد میلیارد دلار از درآمدهای نفتی و درآمدهای مالیاتی، بذل، بخشش و یا فروش زمین های مناطق تفریحی و مناطق آزاد از پارک پردیسان گرفته تا کیش و قشم، انتقال بيست و دو میلیارد دلار به دبی و ترکیه، گم کردن دکل‌های نفتی و کشتی‌های ثبت‌نشده و … را در چند دهه آتی جبران کرد، لیکن بدون تردید نمی‌توان آثار زیان‌بار فرو ریختن اخلاق، شکاف و بی‌اعتمادی مردم به حکومت و روحانیت و مهم‌تر، آسیب‌های وارده به تشیع و امام زمان(عج) را به این سادگی جبران کرد!

نامهء کروبی، خونی تازه در جنبش سبز

حسن یوسفی اشکوری

اکنون لازم است تمام نیروهای باورمند به جنبش سبز و مشی اصلاح طلبی، از این موضع تاریخی و مهم کروبی حمایت کنند و از این شعله چراغی برافروزند تا جنبش جانی تازه بگیرد. این یک تعهد اخلاقی و سیاسی و مدنی همهء ماست. البته به احتمال زیاد کروبی (و نیز محتملاً موسوی) به راه خود ادامه خواهند داد و این تضمینی در سطح رهبری برای تداوم جنبش است، اما روشن است که هدایت رهبری بدون حمایت مردمی و عمومی چندان نتیجه بخش نخواهد بود. به ویژه در فضای خفقان زده داخل کشور، که حامیان جنبش تا اطلاع ثانوی نمی توانند موضع علنی بگیرند و مثلاً از مطالبات کروبی (و به طور خاص مهم ترینش: محاکمهء علنی) حمایت کنند، در خارج از کشور می توان جنبشی در حمایت از این تحرک تازه ایجاد کرد.

پنج نکته در «نامهء تاریخی» مهدی کروبی

حسين علیزاده

با نگارش این نامه، کروبی نشان داد که پس از پنج سال حصر طاقت‌ فرسا نه تنها از مواضع خود نادم و پشیمان نیست بلکه مانند روز اول بر تک تک مواضع خود ثابت و استوار است... گرچه دور از انتظار نیست که در واکنش به این نامه، فشار بر رهبران سبز افزوده شود ولی مسلماً این نامه، جبههء هاشمی- خاتمی- روحانی را در برابر جبهه خامنه‌ای و نهادهای انتصابی او تقویت خواهد کرد. تقویت این جبهه به نوبهء خود از هم اکنون بر انتخابات ریاست جمهوری سال آينده به نفع جبههء یاد شده و به زیان خامنه‌ای تأثیر خواهد گذاشت به ویژه اینکه نتایج دو انتخابات مجلس و خبرگان در سال گذشته نیز معادلات قدرت را به ضرر حاکمیت مستبد رقم زده است.

درود و آفرین به مهدی کروبی!

عمار ملکی

درود و آفرین به مهدی کروبی! من نه تنها از رایی که به او در سال هشتاد و هشت دادم خوشحالم بلکه از رایی که در سال نود و دو هم به او داده ام خرسندم و در سال نود و شش هم دوباره به او رای خواهم داد. نامهء مهدی کروبی، پرتاب سنگ بزرگی بود در داخل یک مرداب؛ مردابی که بخشی از طرفداران دولت و بنفش ها در سال های اخیر بر گفتمان سیاسی کشور حاکم کرده اند. او در نامه اش با ادبیاتی صریح و شجاعانه، از مسایلی سخن می گوید که در این سال ها استمرار طلبان از آنها تابو ساخته بودند و سخن از آن را رادیکالیسم و تندروی می خواندند.

مفهوم «کین توزی» و بحران ذهنی روشنفکری ایرانی

گزارشی از عقايد داريوش آشوری

گزارشگر: فيروزه خطيبی

در رهایی از "کین توزی" نسبت به زمان و «چنان بود" است که فرد به این اندیشه می رسد که حالا، با در نظر گرفتن این شرایط، چه کاری می توانم برای خودم انجام بدهم؟ و تمام گرفتاری ما همین است که چکار می توانیم بکنیم؟.. به جای غم خوردن از گذشته و شکوه و شکایت و صادر کردن ادبیات مملو از کین توزی باید ببینیم چکار می توانیم انجام بدهیم و اگر مدلی پیدا شده که اسمش "دنیای غرب" است، و ما هم می خواهیم مثل آن باشیم، ببینیم چگونه می توانیم مثل آن باشیم. یا حداقل در این جهت قدم برداریم که آنچه از دست مان بر می آمد کردیم و اگر هم نشد به هرحال مسئولیت اش با من نیست. رها شدن از این احساس «مسئولیت تاریخی نسبت به وضع خود» با شرایط آزادی از "کین توزی همراه است.

اين «جمهوری اسلامی» اهل کجاست؟

شکوه ميرزادگی

معاون آقای روحانی، در نامه ای که به «يونسکو» نوشته است می گوید: «با توجه به مسؤلیت جمهوری اسلامی ایران در خصوص شرایط فعلی "میراث فرهنگی در خطر" سوریه ایران آمادگی خود را برای  مشارکت در زمینهء محافظت، ارتقا و مرمت میراث فرهنگی منقول و غیر منقولِ در خطر سوریه، به خصوص پالمیرا، اعلام می‌دارد». این نامه درست همزمان با چند حادثهء تلخ و تکان دهنده در حوزهء میراث فرهنگی و تاریخی ایران برای یونسکو فرستاده شده است. تنها در همین هفته ای که گذشت در چندین استان ایران اتفاقاتی افتاده که هر کدامش اگر به اندازهء یکی از  عملیات وحشیانه ی داعشیان نبوده اما، بر اساس قوانین یونسکو، به عنوان یک «تخریب فرهنگی» و یک عمل غیر قانونی در حوزه میراث فرهنگی شناخته می شود.

حکومت اسلامی؛ از پوپولیسم مرگ به پوپولیسم لذت

بابک مینا

برای سال‌ها سیاست تبلیغی و رسانه‌ای جمهوری اسلامی بر پایهء «ایدئولوژی زهد» پیش می‌رفت. حکومت به تدریج پس از انقلاب، و خصوصا در دههء شصت، سریال‌های تلویزیونی و فیلم‌های سینمایی را از هرگونه عنصر اروتیک خالی کرد. موسیقی به نوعی موسیقی آوازی عرفانی و یا پاره‌ای تصنیف‌های انقلابی و حماسی محدود شد. شخصیت‌های بد سریال‌ها و فیلم‌ها زن یا مرد خوش ‌باشی بودند که هوای فرنگ داشتند و از «ارزش‌ های اصیل اسلامی» تهی بودند. ایدئولوژی زهد در آن سال‌ها مرگ ‌خواهی را همچون برترین فضیلت مؤمن تبلیغ می‌کرد. جذابیت مرگ ‌خواهی ایدئولوژیک توده‌ها را به حرکت وا می‌داشت و کینه و نفرت آنان را از زندگی، از زن، از ثروتمندان و فرهیختگان، و از هر آن چیزی که بزرگ و باشکوه و فریبا ست ارضاء می‌کرد. در مقابل، مخالفان حکومت وعدهء لذت می‌دادند. نبرد زهد و لذت در دو دهه اول عمر حکومت اسلامی صورت کلاسیک تقابل حکومت با منتقدان و مخالفانش بود.

اعدام همهء مردان آن روستا؛ چرا خون بلوچ‌ها رنگین نیست؟

محسن کاکارش

روایت یک مقام دولتی در ایران (شهیندخت مولاوردی) از آن‌چه که در سال‌های گذشته در بلوچستان رخ داده و همچنان ادامه دارد، این انتظار را به وجود می‌آورد که حداقل برای یک دوره زمانی کوتاه هم که شده، مسالهء بلوچستان مورد توجه رسانه‌ها و فعالان سیاسی و مدنی قرار بگیرد و این سوال را در اذهان عمومی ایجاد کند که در آنجا، دور از مرکز، چه رخ داده و می‌دهد؟ فعالان حقوق بشر بلوچستان هم اعلام این خبر از سوی معاون رییس‌جمهوری ایران در امور زنان و خانواده را فرصتی مناسب دانستند تا توجه افکار عمومی و رسانه‌ها را به سمت معضلات و سرکوب بلوچستان جلب کنند؛ اتفاقی که به گفته آنان در نهایت رخ نداد. اما آیا افکار عمومی و رسانه‌های فارسی‌زبان در داخل و خارج ایران به دنبال روشن کردن زوایای تاریک روایت خانم مولاوردی رفته‌اند؟